Op de thee bij de dominee #18

 Lieve lezers, wat bent  u lang blijven hangen. Ik typ deze blog in een waas van tranen. Wat was het een mooi en bijzonder traject. Een traject dat ook best wel dalen kende. Dat ik ergens toch twijfelde, wil ik dit wel? Is dit hoe ik mijn leven vorm wil geven? Om dan middels een gesprek met Kees of door een kerkdienst de bevestiging weer te mogen krijgen dat dit is wat ik wil. 

Dat je tegen muren van onbegrip oploopt. Je kranig moet weten, dit is mijn keuze. Accepteer het of pleur op. Wat geschiedde. Ik ben mensen kwijt geraakt door de keuze voor het geloof, voor God, voor Heere Christus. Voor de Kapel. Wat was het frustrerend dat mensen die nooit maar dan ook nooit op zondagmorgen met je wilden afspreken, nu opeens beledigd waren dat jij niet kon op het tijdstip dat je naar de kerk ging. Nee, die afspraak moest en zou plaatshebben op het moment dat ik naar de Kapel ging. Mijn uurtje van zingeving in de week. 

Wat was het ook mooi. Om de liefde voor het geloof bij onze dominee te zien. Rustig als hij is, alles uitleggende. Hij las me soms voor uit de bijbel. We bespraken dilemma's, vragen over het leven en hoe geef jij je leven vorm als christen? Of als aanwaai christen of als christen in opleiding? Kees is daarin natuurlijk veel verder dan ik. Hij is wijzer, ouder en bovendien theoloog. Heeft 19 jaar meer ervaring op deze aardkloot dan ik, 

Het was voor mij ook een stukje zingeving, een leertraject, samen toeleven naar iets moois. Met heel je hart leef je naar zoiets toe, je deelt samen Zijn liefde, het geloof maar soms ook privé shit. Dan ineens is de prachtige dag daar dat je gedoopt wordt maar is ook het moment daar dat het traject afgelopen is en je leasecontract verlopen. Dat hakt er ongelofelijk in. Ik gevoelsmens, dweil en huilstruik heb dit zo niet aan zien komen. Als ze mij net in de supermarkt hadden gevraagd of ze voor pizza Funghi moesten gaan of voor de vier kazen.... ik was in tranen uitgebarsten. Echt waar. 

Dus hier zit ik dan, het laatste verslagje te typen. In een waas van tranen met een doos tissues naast me. Even helemaal pleurer. Ik moet opeens denken aan iemand die gisteren een foto postte op Twitter van een graf met een boom die helemaal vol leven was..... zo voelt het een beetje. Je neemt afscheid van iets moois in je leven en je zegt ja tegen het nieuwe leven. Maar mag ik daar even heel verdrietig over zijn? Afscheid nemen doet altijd pijn. Afscheid van de wandelingen met Tieske, afscheid van de babbels met de dominee. Hoe geef je nu je leven als christen vorm, zeker in coronatijd? 

Dan is er nog tante Ma. Met haar lessen uit de bijbel. De kerkdiensten. De contacten die ik heb opgedaan in die tijd dat ik naar de kerk ga, Het is ook een verwerkingsproces. Iets was een belangrijk aandeel vormde in je leven, 1 jaar lang. Dominee als je dit leest, tante Ma jij ook, elk jaar ben ik uren bezig met het schrijven van Sint Nicolaasgedichtjes. Welke jullie begin december dus tegemoet mogen zien komen. Ik vind dat helemaal leuk en kijk daar al in september naar uit. 

Lieve Kees, tante Ma en stille volgers van mijn epistels.... wat was het allemaal bijzonder. Een rollercoaster soms en soms ook tering emotioneel. Zoals nu. Ik ben jullie dankbaar, Moge de heer over jullie waken gelijk een herder over zijn schapen. 

Op de thee bij de dominee #17

 Het is een zonovergoten wanneer ik naar Wierden rijd. Het is lekker qua temperatuur en ervaar een gezonde spanning. Eerst met Tieske de natuur in. Mevrouw leefde vandaag in de vertraging en de oren zaten er voor de sier aan. Nou, niet helemaal want achter die oren past een hoop modder, kwam ik weldra achter. 

Met een vieze hond terug naar de dominee. Tijd voor de generale repetitie. De dominee oogde relaxed en goed gezind. Samen bespraken we hoe het met mij ging. (gespannen) We gingen de orde van dienst bespreken. Kan u allen verklappen, die zit goed in elkaar. Onze dominee kent zijn pappenheimers wel dus komt mijn doop vooraan in de dienst zodat ik, en ik citeer Kees: "niet de hele dienst op hete kolen zit." Hij heeft de liederen in de dienst verwerkt en 1 van de psalmen die ik had uitgekozen. Een bekende maar wel een hoopgevende. Degene die raadt welke psalm het is, wint zijn of haar gewicht in liters slagroom!

Vervolgens was het tijd voor het droog dopen. Op naar de Kapel. Daar volgde de uitleg van Kees. Werd het knielen voor het doopfont geoefend en weer naar de werkkamer van Kees. O mensen, het aftellen is echt begonnen. Nog wel op de 8e. 8 is al 21 jaar een bijzonder getal voor mij. Het is de datum waarop mijn moeder is overleden. Nou klinkt dat niet echt florissant maar naar iets wat eindige in het aardse bestaan, ontstaat er nu iets nieuws. Een nieuwe weg in het leven. In mijn leven. Vind dat wel mooi. 

Nou mensen en toen kwam het. De vraag der vragen die ik al sinds ik Kees ken heb: wat maakte dat je dominee wilde worden? Kees vroeg me of ik de lange versie van het verhaal wilde horen, of de korte, Wat denk je zelf lieve dominee? Ik ben een vrouw, ik moet alles weten. Echter, als je zo lang van stof bent als je collega Kees vd Berg dan bel ik mijn afspraak van 16:00 af. (grapje) Mooi verhaal. Mooi hoe zo een plaatje ontstaat. Het begint met voorzichtige contouren, weer uitgummen. Opnieuw beginnen.... weer uitgummen. Even laten leggen.... er weer aan beginnen en nu beginnen de contouren te vervagen en wordt het een schets. Een schets met dunne lijntjes die steeds dikker worden en steeds meer mooie tekening gaan vormen. Gestalte krijgen. Nu de kleurtjes nog. Een tekening van een levensloop naar het dominee worden. Met felle kleurtjes, pasteltinten, donkere kleuren dat samen een mooi geheel vormt. Zo een tekening is natuurlijk nooit helemaal af. Je blijft je als mens ontwikkelen. Dus er komt steeds weer iets bij.

Mooi toch zoiets? Onze dominee kan gewoon prachtig vertellen. Ook fijn om visies over religie te delen. Kees en ik zitten daarin vrij op één lijn. Hij gaf me nog een wijze les mee. Die tante Ma me ook al eens mee heeft gegeven. "Laat een ander vrij in hoe hij of zij haar geloof belijdt. Wie ben ik om tegen die ander te zeggen dat het fout is?" Besef momentje ik kan soms erg overtuigd zijn van mijn visie en ben niet beschaamd om deze luid en duidelijk te verkondingen. (sorry tante Ma) Ik moet gewoon leren om tot 10 te tellen en minder stellig en star te zijn. Foei Eva. 

Enfin, zo dus. Spannend allemaal hè?!? Helaas kan Marianne niet bij mijn doop aanwezigheid zijn. De zonnedominee. Als zij predikt, straalt ze als een zonnetje. Onze dominee werpt juist meer een wat vaderlijke blik op de meute. 

Op de thee bij de dominee #16

 Vandaag is zo een dag dat ik heel hoog in mijn stresslevel zit. Er was dan ook van alles loos de afgelopen dagen. Dan komt er geen zinnig woord uit me, is het een hoop gestamel. Watten in mijn hoofd. Enfin, gewoon ruk. 

Afijn, op naar de dominee. Toen hij de deur opende dag ik: Ja! Het najaar is begonnen (bedoel ik positief) (insiders weten waar dit over gaat) We bespraken de dienst waarin gedoopt word. Hoe deze verloopt. Wat mijn ideeën zijn. Kees las een belijdenis voor die al heel veel jaar wordt gebruikt in diverse kerken. Ook las hij er een voor die in een vakblad staat en past bij Mattheus 25. (welke we ook hebben behandeld) Over de talenten. 

Een rijke heer die een van zijn dienaren 5 talent, geeft, de volgende 2 en de ander 1. Dan neemt hij de pleitvaart naar een ver land. Die dienaar die 5 talent bezat ging handel drijven en verdiende 5 talent bij. De dienaar die 2 talent had ontvangen die deed hetzelfde maar de dienaar die 1 talent gekregen begroef het. De rijke heer kwam terug. De dienaar die 5 talent had verdiend gaf het geld terug. De rijke man was dik tevree en beloofde dat de dienaar meer zou krijgen en welkom was bij het feestmaal van de heer. De tweede dienaar had twee talent verdiend. Ook hij zou goed worden beloond en was welkom bij het feestmaal van de heer. Dienaar 3 kwam er minder goed van af. Hij werd gezien als laf. Hij had het geld op de bank moeten zetten, dan viel er nog wat aan te verdienen. Hij werd verwezen naar de hel. 

Vet ruig wel. Het gaat erom dat je soms ook risico's moet nemen in het leven. Ook dat wat de Heer je geeft, je doorgeeft. Dat je er iets mee doet wat binnen jouw macht ligt. Dat je Zijn liefde niet alleen je hart laat vervullen maar dat je het ook doorgeeft. Door bijvoorbeeld goede daden te verrichten. Een ander te helpen. Te delen. Vergevingsgezind zijn. 

Kees heeft me ook nog voorgelezen uit de kinderbijbel. Waar dit verhaal ook instaat. Fascinerend hoofdstuk. Ook een beetje wrang. Dat je gestraft wordt voor je lafheid. "angst is maar voor even, spiet is vaur altied" zong Daniël Lohues. Haalde Kees zelf aan. Dat je soms je leven lang spijt kan hebben dat je iets niet hebt gedaan. Een kans niet hebt gegrepen. Waarop ik zei 'Vaak bi'j te bange.' Wat eigenlijk ook zo is. 

Kreeg ook nog twee boekjes. De kinderbijbel. O.t en N.t, zo leuk! Kan ik weer toevoegen aan mijn verzameling bijbels. Huiswerk? Ik mag mijn belijdenis gaan schrijven. Mag nog nadenken of een lied uit het liedboek of een psalm. Kan wel psalm 139 aandragen maar dat is weer zo cliché. Wat vinden jullie? 

Het komt steeds dichterbij. Komende zondag is er een speciale dienst. Een die verzorgd wordt door mensen van alle kerken te Wierden. Ik ben benieuwd. kww. 

Op de thee bij de dominee #15

 Het is herfst lieve lezers en vandaag is dat goed te merken. Het is frisjes, het regent en echt licht wil het ook niet worden. Kortom de ideale omstandigheden om met Tieske te gaan wandelen. Die daar zo geen zin in had. Haha. Schatje is het toch. Mevrouw wist niet hoe snel ze moest plassen en kakken. 

Enfin, op de thee bij de dominee. Werd weer een glas water. Ik was binnen de kortste keren in tranen. O man. Onze dominee kijkt altijd dwars door me heen. Hij is goed met mensen. Ik niet echt. Het is wel fijn dat iemand je zo goed kent en weet aan welke touwtjes hij moet trekken. Mijn hoofd zat nog zo vol. Ook na aanleiding van de dienst van afgelopen zondag. 

Het is echt dat welkom voelen, de woorden van de dominee maar ook hoe de medekerkgangers op me reageren. Hoe Kirsten op me reageerde. De lof die ik van hen kreeg over mijn schrijven betreft het geloof en wat ik had geleerd. 

We hadden het ook over de afgelopen dienst. Ik was daar zo boos over en verdrietig. Eigenlijk zou ik nog wel met die dominee daarover in gesprek willen maar dat zal wel niet heel gebruikelijk zijn. Gelukkig kon ik bij Kees mijn hart uitstorten. (wat ik een volstrekt vreemd gezegde vind) en luisterde hij naar me. Wat niet wil zeggen dat hij me gelijk gaf natuurlijk. Ik kan tegen onze dominee zeggen wat ik denk, dat is wel fijn. 

Ondertussen likte Tieske mijn benen brandschoon. Raar beest is het toch. Met onze dominee ook Marcus besproken en hoe Jezus omging met het volk en wat hij eigenlijk zei. Marcus is op zich geen moeilijk boek maar Eva presteerde het om de twee meest ingewikkelde hoofdstukken eruit te pikken. Marcus 12 en 13. Ik had mijn nieuwste bijbel meegenomen. Die heeft onze dominee zelf ook. Alleen die van onze dominee is wat meer versleten. Haha. Kees had er vertrouwen in dat er in die van mij ook nog voldoende gelezen gaat worden. Reken maar van ja. 

Het is wel spannend allemaal. Daar kan geen Tieske knuffelen tegenop. Gedoopt worden is niet zomaar iets. In onze prachtige Kapel. Met haar fijne gemeenschap. Het begint steeds meer vorm te krijgen allemaal en dat maakt het extra spannend. Weldra is het zover. 

Op audiëntie bij de dominee en de kerkraad.

Zomaar een week in september, met gedoe, ontspanning en verder weinig sensatie. Onze dominee stuurde me een berichtje of ik die week nog met Tieske wilde wandelen. Uiteraard. Schaapie wil elke dag wel met Tieske uit! We maakten een afspraak en vervolgens vroeg Kees of ik vrijdag na het wandelen met Tieske tijd had om met K te praten van de kerkraad. (!!!) (is er een dokter in de zaal?) Dat had ik uiteraard en anders had ik daar wel tijd voor gemaakt. Ja toch, niet dan. 

O help! Ik vind zoiets zo spannend. Het was eerst nog wat abstract allemaal. Het hing wel in de lucht maar echt tastbaar werd het niet echt. Mede door de coronacrisis. Enfin, ik mocht op audiëntie verschijnen. Zie je me al gaan? Vrijdag 10:00 het uur van de waarheid. Van te voren wandelen met lieve leasehond. 

Nou, vanaf het moment dat de afspraak stond ging het stuiteren in mijn hoofd. Wat normaal een autoweg is, werd nu een overvolle autosnelweg. Chaos! Totale chaos. Onze dominee gaf me nog een opdracht mee waar ik mee aan de slag ging. Inleverde en welke werd goedgekeurd. Dat was dan wel weer puik mensen.

De dag van de waarheid brak aan. Ik was al uren voor de wekker wakker. Had vreselijk liggen woelen, raar gedroomd. Echt fantastisch. Hop mijn nest uit. In de klamottn, boodschappen doen en wachten tot het kwart voor 9 was. Tieske halen. Ik was zo afgrijselijk zenuwachtig dat ik onze dominee niet eens te woord kon staan. Watten in mijn hoofd. Een soort gestamel was het. Mijn hart bonsde als een malle. Ik ben toch zo een stresskip mensen. Echt hoor. 

Tieske in de auto. Eerst even haar geknuffeld en door haar zachte vacht geaaid. Haar snoetje tegen me aan. Ze gaf me likjes en legde haar pootje op mijn arm. Zo lief! Het wandelen deed me goed. Tieske lekker los en de wind woei door mijn haar. Dat bracht wel wat meer rust. 

Tieske ingeleverd bij de vrouw van de dominee. Kon wederom geen stom woord uitbrengen. Het is toch niet te filmen. Ze zal ook wel gedacht hebben 'kind, wat sta je daar afwezig te wezen!' terecht. Hop naar de kerk. Het ging gebeuren. Heer sta me bij. Mijn hele brein zat compleet op slot. Ik voelde me precies zo een hertje die verschrikt in de koplampen keek. 

Kees opende het gesprek. Het scheelt wel dat ik veelal rustig van hem word. Ik was zo confuus. Mijn brein startte gelukkig weer op maar wel in de sluimermodus. Gelukkig vonden K en onze dominee hetgeen dat ik had ingestuurd wel heel mooi. Kreeg er zoveel complimentjes over dat ik er haast verlegen van werd. 

Het is gelukkig wel zo dat onze dominee me heel goed kent. Dus weet aan welke touwtjes hij moet trekken. Ik kwam steeds meer in operationele functie. Vertellen over mijn bijbels, hoe ik bij de Kapel terecht was gekomen, wat ik zo fijn vind aan de kerk, wat het geloof voor me inhoud en wat ik van de bijbel zelf vind. Wederom complimenten ten over. Een mens zou er haast van gaan blozen. Zo lief! Echt fijn. Geeft de burger weer moed. Het was zo een duidelijk signaal van 'je mag er zijn en je bent waardevol' Eigenlijk heel ontroerend wel. Het was ook fijn om het samen over Hem te hebben en het geloof. 

Slotsom is wel dat het voor 99,9% zeker is dat ik word gedoopt. Ik ben zoooooooo blij. Het is zo speciaal. In deze kerk met haar mooie gemeenschap, door deze dominee. O man! 

Op de thee bij de dominee tussen hei en berg #14

 Vandaag werd het geen klassiekertje. Aanbellen bij de dominee. Tieske knuffelen. De katten knuffelen Hoi zeggen tegen een huisgenoot en neerploffen in het zithoekje van de dominee. Vandaag pikte ik de dominee op om te gaan wandelen. Op de Sallandse Heuvelrug. Met Tieske. Mijn lieve harige vriendinnetje. 

Dominee in de auto, hond in de auto. Daar gingen we. De dominee met Tieske in zijn armen. Want mevrouw wilde niet aan zijn voeten op het matje zitten. Daarbij, heb ik lekkere zoute armen en handen en dat vindt ze geweldig. Ik ben dus weer helemaal afgelebberd. 

Lekker aan de wandelen en praten over ditjes en datjes maar ook over God, Jezus, het geloof en de bijbel. Dat is zo fijn. Lang niet iedereen in mijn omgeving is gelovig. Heeft een band met de kerk, met Jezus en met God. Hoe de dominee over het geloof denkt, zo denkt ik er ook grotendeels over. Dat schept een band. Dat is fijn. Hij kan het goed uitleggen. Dus dan leer je weer wat bij. 

Het is ook fijn om de liefde voor onze kerk samen te delen. Voor de mensen die er komen. Het is toch je tweede thuis, die Kapel. Ik word er zo liefdevol ontvangen en voel me er zo welkom. Alsof ik er al jaren kom. Terwijl dat nog geen jaar is. Ik voel zoveel liefde voor die kerk, voor het team vrijwilligers, de dominee, het team en de mensen die er komen. 

Soms wil je iemand gewoon even een knuffel geven. Zoals de dame die zondag bijna in tranen vertelde dat ze zo blij was dat ze weer fysiek naar de kerk mocht. Dat je ergens voelt, dat ze zich ook wel alleen voelt. Iemand die dan bijna in tranen voor je staat, die wil je dan gewoon even tegen je aanhouden. Er een arm omheen slaan. 

Met onze dominee van alles besproken. Privézaken maar ook hele algemene dingen. Zoals over de toga van zijn vrouw (is ook dominee) en die van hem. Over zijn preken. Die ik vrijwel altijd heel mooi vind. Over leven in de liefde van de Heere en leven vanuit liefde. In Zijn naam. Dat leven in die liefde belangrijker is dan regeltjes. Wat Jezus ook laat zien in Marcus 5 en 7. Volgens ook eerder in Marcus. Het goede doen omdat het uit je hart komt en niet omdat het moet. Dat is voor mij altijd één van de basisregels geweest van mijn geloof en is dat nog. Maar ook, leven in zijn liefde en vanuit daar handelen is belangrijker dan de regeltjes die er gelden. 

Het is fijn om zoiets te delen met je dominee. Hij en ik liggen qua voetbal, geloof en politiek vrij op één lijn. Het is ook fijn wanneer iemand je begrijpt. Ik ben iemand die moet leren om vaker haar teut te houden. Te reageren vanuit mijn verstand en niet vanuit mijn emotie. Ik kan me enorm opwinden over dingen, er bovenop klappen. Er met een gestrekt been ingaan. Onze dominee is wat meer bedaard. Ik respecteer mijzelf om wie ik ben maar ik zou willen dat ik wat meer van zijn bedaardheid had. Van zijn wijsheid. Eerst denken dan doen. Niet eerst doen en dan denken.... gelukkig hebben we de foto's nog. 

Omdat ik geen twee dingen tegelijk kan en onze dominee wel. Leidde hij de route. Gelukkig maar anders waren we in Marokko uitgekomen. Echt hoor. Het was fijn, zo openlijk praten over waar je hart mee vervuld is. De liefde voor Jezus, God, de Kapel en Feyenoord. O en Tieske. Mijn lieve mooie pluimstaart. 

We dronken nog een bakkie pleur op het terras en daarna leverde ik koninklijke hoogheid en Kees weer af in Wierden. Het is zo spannend allemaal. Mijn doop, mijn weg in het geloof, mijn plekje vinden binnen de Kapel hoewel ik gevoelsmatig mijn plaatsje wel een soort van heb gevonden binnen de Kapel. Ik bedoel, als de koster een plaatsje voor je reserveert in de kerk omdat jij het deurbeleid staat uit te voeren.... enfin, tot de volgende. 

Op de thee bij de dominee #13

 Vandaag werd ik wakker om 04:00. Dat is best vroeg. Zeker wanneer je de nachten ervoor amper hebt geslapen. Door allerlei persoonlijke omstandigheden en gebeurtenissen waaide het niet alleen enorm buiten, het stormde ook in mijn hoofd. 

Om 10:00 uur belde ik aan bij de dominee. Tieske begon luid te blaffen. Ik zou mijn lieve harige vriendinnetje weer zien. Daar kwam ze! De schat. Hop naar binnen. Knuffelen met Tieske en de dominee die voor iets te drinken zorgen. Tieske zat er als een circushondje bij. Op haar achterpootjes met haar voorpoten om mijn arm en maar likjes geven. 

Het huiswerk was dat ik een gedeelte uit Marcus zou lezen en uit het boekje, dat onze dominee vakkundig had gedoopt met koffie. Je bent dominee of je bent het niet, toch? Enfin, eerst hadden we het over mijn persoonlijke situatie. Daar durf ik tegenover hem wel eerlijk over te zijn. Daar voelt het vertrouwd genoeg voor. 

Afijn, Marcus. Ik besprak met Kees wat het nou precies inhoudt om kind van God te zijn. Dat ik het Marcus een bijzonder boek vind. Het gedeelte dat Jezus met Levi en de zondaars gaat eten. Dat Jezus zijn leerlingen en de Schriftgeleerden dat vreemd vonden. Waarom ging Jezus om met mensen die 'onrein' zijn? Niet leven volgens de regeltjes. Terwijl Jezus daar anders over dacht. In de bijbel staat iets als 'een dokter bezoekt geen gezonde mensen, wel zieke!' Ik denk dat Jezus juist deze mensen iets wil leren. 

Dat heel de strikte regeltjes voor Jezus niet zo van toepassing waren. Dat het gaat om wat je in je hart meedraagt en dat je het goede wilt doen. Zoals Andreas en Simon, die met hun vissersboten in de weer waren, Levi, allen volgden zij Jezus. Vertrouwden op hem terwijl ze hem niet echt kenden. Lieten gezin achter, het werk. Men bleef zich maar afvragen 'wie is Jezus?' Marcus gaat hier dieper op in. We hebben samen een start gemaakt aan de hoofdstuk. Onze dominee legt het op zijn manier uit. Hoe hij naar de bijbel kijkt. Hij zei ook dat bijna iedereen anders naar de bijbel kijkt. Het is niet de bedoeling dat iedereen op diens eilandje blijft staan, zonder dat er verbinding is met elkaar. Je moet kritisch durven zijn naar elkaar maar ook naar de ander luisteren en accepteren/respecteren dat er mensen zijn met een andere mening dan jij. Die anders in het leven staan. Dat je niet reageert uit boosheid, dat je niet veroordelend bent. Dat is moeilijk, zo zei ik ook tegen Kees. 

Onze dominee kwam met het verhaal van de Prisma. Als daar het licht op schijnt heb je allemaal kleurtjes. Zo is het met het geloof ook. Iedereen geeft zijn of haar eigen kleur aan het geloof en als al die kleurtjes samenkomen dan heb je wit. Ik vind het een mooi verhaal en een mooi streven maar of dit ooit gaat lukken is een tweede verhaal. Net als het streven naar vrede, gelijkheid, goede voorzieningen voor iedereen. Zoals drinkwater en zorg. Onze dominee en ik zitten zeer goed op één lijn. Op één dingetje na. Haha. Dat hoort ook zo. Niemand kan het altijd met de ander 100% eens zijn. Dat zou niet goed zijn. 

Enfin, je kan goed merken dat Kees ook de lerarenopleiding heeft gedaan want hij kan echt heel goed uitleggen. Dan zijn zaken ook beter te begrijpen. Alleen begreep ik niet zo 1,2,3 waar hij het vandaan haalde dat ik een katholieke achtergrond heb. Ik heb juist helemaal geen kerkelijke achtergrond. Enfin. 

We gingen naar de kerk. Mien hier mocht voor de camera verschijnen om te vertellen wat haar binding met de Kapel inhoudt en hoe ze in verbinding bleef met de kerk. O man, ik voor de camera. Echt iets voor mij. Juist niet maar het is voor het goede doel. Dus zo geschiedde. Wel fijn om weer even 'thuis' te zijn. Onze dominee was de cameraman en ik stak van wal. Bij gebrek aan autocue dan maar voorlezen uit mijn eigen boekje. Hihi. Ik vind het niks hoor, zo met mijn ponem voor de camera. Ik had een tekst voorbereid die Kees had beoordeeld en goed had gekeurd. (whoeij)

De dominee was tevreden. Ik een soort van. Zondag mag ik aantreden om 08:15. Dat is wel een beetje vroeg maar men heeft gevraagd of ik wil helpen met het begeleiden van de mensen naar hun plaats in de kerk en het één en het ander moet worden besproken van te voren dus vandaar. Dus daar gaan we! Ik vind het mega spannend maar ook wel een uitdaging. Hoe ook, het was weer een leerzame sessie en ik ben plat geknuffeld door Tieske. Heb nog even de kat een aai kunnen geven en stiekem moeten lachen om het gesnurk van Tieske. De nachtvluchten bij Schiphol zijn er niets bij. 

Op de thee bij de dominee #12

 Het is bloedverziekend heet. Ik heb al dagen last van ontembare koppijn, vermoeidheid en jeukende ogen. Bij het ochtendgloren meldt mijn agenda, nog voor de wekker dat ik een afspraak heb met Kees, onze dominee. Mijn hele lijf doet zeer, alle gewrichten protesteren en voorzichtig rek ik me uit, rol op mijn buik en met een half oog inspecteer ik de sociale media. Ik ben ka-pot. Met 5 hoofdletters. Ondanks dat ik best goed geslapen heb. In mijn hoofd hangt er een dikke niet door te komen mist. Weer een dag en een nacht van verzengende hitte. Een dag van wederom standje sluimermodus. 

In al mijn enthousiasme stond ik stipt om 10:00 bij Kees op de stoep. Die mij stom verbijsterd aankeek. 'hadden wij nu een afspraak' vroeg hij me terwijl hij me vragend aankeek met twee puppy bruine ogen. Ik dacht; ja toch? Bleek niet zo te zijn. Dus met onverrichte zaken keerde ik huiswaarts. Zeker wetende dat we toch echt in den vroege een afspraak hadden. Dan maar naar bed. Hoofdpijn on point. Dus ventilator aan en ogen dicht. 

Om 14:00 poging twee. Handtas mee met de bijbel erin, het boekje waar ik al het huiswerk in had uitgewerkt en verder een compleet overlevingspakket mocht er een bom vallen en de dominee en ik opgesloten zouden zitten in diens werkkamer. Schroevendraaier, bestekset, zaklamp, bijbel, notitieboekje, plastic zak, desinfectiegel, tampons, maandverband, pennen enz. Volledig geëquipeerd dus. 

Ditmaal geen vragen uit een boekje. Ditmaal was het mijn beurt om de dominee vragen te stellen. Die gul was met de watertoevoer. Immers, hitte, hitte en nog eens hitte. Tussen haakjes, onze dominee was on fleek hoor mensen. Leuk polootje,bijpassende broek. Helemaal hip enfin. 

We hadden elkaar onwijs lang niet gezien en dus stond niets mij in de weg om Kees te briefen over alle wonderlijke avonturen die ik had beleefd. Waarbij ik niet vergat tegen hem te zeggen dat ik hem toch echt wel had gemist. Oké, ik hield geen turflijst bij, die de dagen aftelden dat hij weer voorging maar afgelopen zondag liep ik wel te stralen van contentiment. Onze dominee was back in town. 

Onze dominee is de beroerdste niet om me even subtiel te wijzen op wat ik beter anders kan doen of had kunnen doen. Betreft tante Ma of betreft het tot 100 tellen. Voor mij is dat acceptabel. Hij mag dat. Lang niet iedereen. Naja ik kan wel zeggen vrijwel niemand. Zo was het rondje vakantie weer rond en hadden we het over de afgelopen dienst, over diensten die geweest zijn. Ach, ze zijn wellicht niet allemaal even geweldig. Ze scoren, op één dienst na, wel een dikke voldoende of meer. Je bent als mens altijd zoekende, soms valt er een puzzelstukje op de juiste plek en daar moet je dan niet meer aan tornen. Kees en ik verschillen daar deels over van mening maar beiden scoren we hoog op het onderdeel koppigheid tijdens de GGZ olympics. Jottem!

Ik kreeg weer een boekje mee, terwijl ik knuffelde met Tieske. Sorry dominee maar hoe kan je zo een lieve blik nou negeren? We hadden het over de bijbel. Over lid worden. Weer over de bijbel en nu is er een bijbel die ik OOK wil hebben. De dominee en ik zijn het roerend eens: je kan nooit teveel boeken hebben. Hoewel, onze dominee overweegt om een aantal boeken weg te doen. Hoe dan? Die wil ik met moed, beleid en trouw gaarne van je adopteren. Ze krijgen hier wel een laatste rustplaats. 

Afijn, dolle Mien hier mag zich gaan verdiepen in Marcus. Daar gaan we het dan over hebben. Het is fijn om te leren uit de bijbel. Om verder te komen. Ook omdat dit voor mijn psyche en mijn mentale vitaliteit fijn is. Bezig zijn met het geloof biedt ook een stukje rust. Een stukje ruimte in een wereld die toch al zo druk is. Een soort bubbel om in te vluchten. Een bubbel die onze dominee mede heeft gecreëerd. Omdat zijn visie op het geloof en op de bijbel nauw aansluit op die van mijn. 

Die van tante Ma en die van mij zijn een wereld van verschil. Dat is niet erg. Het zijn buurtschappen en soms komt de één bij de ander een kopje suiker lenen. We vinden elkaar in de liefde van God en in de liefde voor het geloof, mooie Bijbelteksten en mooie psalmen. Tante Ma leert mij van alles en ik probeer het allemaal te absorberen als een spons. Opslaan, leren en er iets nuttigs mee doen. Het is een feestje. Soms moet je als feestganger gewoon even buurten bij de ander zijn of haar feestje. 

Zo dus. Het was zinvol, het was fijn. Feyenoord kwam nog even te sprake. Ik kon even met Tieske knuffelen, heb meteen even gefikst dat ik haar wat langer mag leasen zodat ik met haar wat langer het bos in kan duiken in den vroegte. We hadden het nog over Kees 2 een collega van Kees die ook dominee is. Die ik steevast de Italiaanse voetbalverslaggever noem omdat hij gevoel voor drama heeft. Onze dominee is wat meer gelauwerd hoewel je aan zijn mimiek en zijn stemgebruik wel degelijk kan horen of iets hem raakt. 

Zo dus lieve lezers. Er is weer werk aan de winkel. 

Op de thee bij de dominee #11

Eindelijk weer een keer een analoog gesprek met onze dominee. Ik kon me amper verroeren van de pijn. Midden in de nacht van pure ellende de fysio gemaild. Zo ongekende koppijn, zere nek en zere schouders. Allemaal stress gerelateerd. Sta er letterlijk en figuurlijk stijf van.

Het was fijn om weer op deze manier met onze dominee in gesprek te gaan. Los van het feit dat ik bij de vraag 'hoe gaat het?' wel in tranen uit kon barsten. Niet dat zoiets niet vertrouwd voelt maar het maakt de boel zo ingewikkeld. Dus dan doe ik het al typende maar. Weer iets nieuws. In een waas van tranen een blog typen.

Eerst kwamen de huishoudelijke mededelingen. Ik dacht, o help. Heb ik iets verkeerd gedaan? Ga je me nu vertellen dat vanaf 1 september alleen nog leden van de Kapel welkom zijn tijdens de diensten i.v.m corona, moet ik een Ajax pyjama aan? U ziet, het rampenplan was weer volledig uit de kast getrokken.

Bleek het te gaan om klusjes binnen de kerk. Oud papier en mensen begeleiden bij binnenkomst van de kerk. O dear. Onze dominee had trouwens een fantastische bloes aan. Enfin, het werd tijd om de vragen te behandelen.

Dat ging goed, oké sommige antwoorden die ik gaf waren wel heel standaard en pover. Mea maxima culpa. Soms is het ook ingewikkeld om de diepte in te gaan wanneer je goed weet wat ze nu precies van je willen weten. Of om buiten de kaders te denken. Autisten als ik denken vrij exact. Dat de vraag een antwoord blieft dat wat verder gaat, dat vind ik soms best moeilijk.

Communicatie is niet altijd gemakkelijk. Soms hoop je op een pleister en krijg je zout. Niet dat onze dominee van het zout strooien is maar bon.

We hadden het over mijn doop. O mensen, ik vind dat zo spannend. Ik geloof dat ik drie weken van te voren al niet meer kan slapen. Er is iemand die ik het zo graag had willen vertellen. Zij had het als eerste geweten. Nog voor ik de auto had bereikt had ik het al in de app verzonden maar dat kan niet. Dat maakt me best verdrietig. Ik heb de boel zelf verkloot, wie zijn gat brandt mot op de blaren zitten.

Onze dominee heeft me de opdracht meegegeven waar ik, voor mijn doop nog aan wil werken. Het over wil hebben. Mijn hoofd zit al heel de dag op slot. Ik was verdwaald, letterlijk, kon gewoon niet bedenken hoe ik in Wierden moest komen, kon niet goed reageren op de vragen die we behandelden. Het lukte gewoon niet. Het is één grote grijze mist in mijn brein.

Het boekje dat ik heb gekregen van de dominee ga ik beslist nog eens nalezen.

Het nieuwe normaal

We leven in een krankzinnige periode. Johan Derksen zorgde voor ophef. Met een misplaatste grap. Ach, kan ik hem niet euvel duiden sommige mensen zijn gewoon niet in staat om een grap te maken zonder een ander te schofferen.

Weet u nog, al die demonstranten die op de Dam samenkwamen om te demonstreren tegen het politiegeweld jegens gekleurde mensen, jegens racisme en discriminatie? O wat was een gors van de Nederlandse bevolking boos. Het zou een dikke middelvinger zijn jegens de zorg, Halsema de linkse droeftoeter moest aftreden en het was schande. Dat de kern van deze demonstratie compleet werd overgeslagen zei genoeg.

Diezelfde mensen stonden afgelopen zondag op het Malieveld. Geen mondkapjes, geen 1.5 meter afstand en er werd geknuffeld. Excuseer? Middelvinger? Zorg? Er werd herhaaldelijk gesommeerd om te vertrekken. Hetgeen dat niet gebeurde. De ME greep in. Dat gaf vonken. De ME zou een kind met bloemen hebben gemept. Beetje onderzoek leert dat het geen kind betrof maar een volwassen vrouw die zich vooraan in de frontlinie bevond en provocerend gedroeg jegens de ME. Hoe dom kan je zijn? Gewoon vertrekken was ook een optie geweest.

Nu wordt de politie van Den Haag weggezet als volk dat met hart en ziel in wil meppen op 'onschuldig hardwerkende mensen!' Sodemieter toch op man. Al die mensen die dit roepen wilden niets liever dan dat dit was gebeurd tijdens de BLM demonstraties. Geert Wilders eiste een waterkanon toen de klimaatactivisten demonstreerden en zijn volgers vonden het fantastisch.

Dat Akwasi domme uitspraken deed, dat is zo. Had hij niet moeten doen. Alleen wat er vervolgens aan een hetze ontstaat is amper te filmen en maakt maar weer eens duidelijk waarom dergelijke demonstraties zo hard nodig zijn. Mensen die menen te spreken namens 'het volk' wat bezielt je? Spreek voor jezelf. 'Het volk is het zat!' "Eigen volk eerst!' Eigen volk bestaat niet. De wereld is van iedereen.

Vervolgens maakt de sprekende snor een misplaatste grap en zijn sommige mensen terecht boos. Hop, daar is het leger van Johan. Johan spreekt de waarheid, Johan is de stem van, daar is hij weer, 'het volk!' Rot op joh. Als je het niet eens bent met Johan en je maakt dit kenbaar kan je rekenen op een onvervalste stroom aan haatreacties en doodsbedreigingen. Moet wel zeggen, die reacties en bedreigingen zijn in dermate slechts Nederlands getypt dat ik twijfel aan het cognitieve vermogen maar dat terzijde.

Waar gaat dit over? Het niet eens zijn met een bijna overleden mannetje dat qua poen allang binnen is en dat rijk wordt met het verspreiden van dwaze opmerkingen betreft de minderheden binnen onze samenleving. Dat het kantinevolk daar nou van smult, tja maar inhoudelijk voegt het toch niets toe? Als iemand het daar dan niet mee eens is, daar kritisch over is, dan vormt dat een vrijbrief om iemand dood te wensen, uit te schelden en aan de schandpaal te nagelen? Ik mag een boom worden wanneer ik daar iets van begrijp.

Het is toch de treurigheid ten top dat jij je medemens, die je helemaal niet kent met de dood bedreigt, enkel omdat hij of zij Johan Derksen niet mag? Wat gaat er dan in Godsnaam in je hoofd om? Wat ik ook zo vermoeiend vind... mensen die deelnemen aan een 'linkse'demonstratie zijn allemaal werkschuw en hebben nog nooit een dag gewerkt. Echt lieve lezers, dat hoor en lees ik zo vaak. Het impliceert tevens dat de 'hardwerkende' rechtse rakker meer recht heeft om te demonstreren dan die linkse nietsnut.

Ik heb al zoveel doodsbedreigingen om de oren geslingerd gekregen. Dat ik maar zelfmoord moet plegen en dat ik een NSB-er ben. Als ik voor elke keer dat me dat ter oren of ter ogen kwam een euro kreeg, dan had ik nu een mooie woning in het buitengebied van Wierden met een airco en een Audi RS7 en bestelde ik elke avond bij Thuisbezorgd.nl.

Ik weet soms niet of ik er om moet janken of dat ik het moet scharen onder verstandelijk onvermogen. Het kan me verder niet veel schelen maar het begint wel vermoeiend te worden. Al die mensen blokkeren en rapporteren. Dat je mij voor NSB-er uitscheldt, echt, kan je niets beters verzinnen? Kennelijk niet dus next.

Op de thee bij de dominee #10

Soms kan je elkaar wel vinden in de liefde van God maar niet in de moderne techniek van heden ten dage. De start verliep dan ook wat chaotisch. Skype? Zoom? Ik schijn Zoom te hebben maar hoe werkt Zoom? Weet onze dominee beter dan ik. Ik gebruik het nooit. Skype soms. Alleen dat lukte nu ook niet.

Het was fijn om onze dominee weer even te spreken. Ook al vind ik een analoog gesprek toch fijner. Zoals het er nu naar uitziet is de laatste ronde van het boekje een analoog gesprek. Zelf vind ik dat toch een stuk fijner. Omdat je elkaars energie/spiritualiteit ook voelt. Plus dat huize dominee&dominee net villa Kakelbond is, met al die diertjes.

Het huiswerk viel me deze ronde minder zwaar. Hoewel er een onderwerp tussen zat dat je niet met  Jan en alleman bespreekt. Met onze dominee wel. Dat voelde wel vertrouwd. Van te voren heb ik gevraagd of het voor hem geen probleem was. Dat bleek niet het geval te zijn.

Nu is de vraag, hoe nu verder. Ik heb daar wel een beeld bij maar kan dat ook? Wil ik een doop waar heel veel mensen bij aanwezig zijn? Liever niet.Ik vind het al zo eng. Ik sta niet zo graag in het middelpunt van de belangstelling. Voor mijzelf heb ik er wel een beeld bij, maar kan dit ook en slaat het ook ergens op. Voorop staat dat ik graag wil dat onze eigen dominee mij doopt. Met hem heb ik hier in al die weken naartoe gewerkt.

Ik besef dat de laatste blogs een beetje op elkaar gaan lijken. Het is lastig om er variatie in aan te brengen. Hopelijk volgen er na de huiswerkopdrachten nog afspraken. Misschien wel over een aantal passages uit de bijbel. Hoe ik het leven voor me zie wanneer ik deel uit maak van onze Kapel, wanneer ik gedoopt ben.

Het houdt me wel bezig. Ik mis onze kerk ook best wel. We mogen vooralsnog niets. Hoe gaat dit straks? 100 man, wie wel en wie niet? Ik verlang er naar om weer naar de kerk te mogen gaan. De sfeer, betreft mijn ritme. Het valt zo in het eindeloze niets op dit moment.

Onze dominee heeft altijd een rustgevende werking op me. Geen idee hoe hij dat doet. Ik ben de laatste dagen heel erg moe en lusteloos. Lig het liefst heel de dag in bed. Er zijn dagen dat ik al om 17:00 naar bed ga en dan de volgende dag rond 07:00 mijn bed uitkom. Die eindeloze leegte. Ik wil iets om handen hebben. Heel graag in onze kerk. Al is het maar iets als stoeltjes soppen of de parkeerplaats vegen. Papier en afval uit de bosjes verzamelen.

Hoe ook, het was verder wel weer een goede sessie. Het deed me goed. Het duurde door de omstandigheden wat langer dan normaal. Dominee, als je dit leest, sorry! Het is allemaal zo een gedoe. Zondag gaat de vrouw van onze dominee voor. Ik ben woest benieuwd. Onze dominee is ook benieuwd wat ik er van vind.

Enfin, half 5 op dit moment. Morgen toch maar weer iets gaan ondernemen. Lekker naar buiten bijvoorbeeld of naar het Notterse Ei. Wanneer het daarvan komt weet niemand maar je hebt wel 10 biologische eitjes voor 2 euro.

Stop

Als je niets hebt met religie, klik gerust weg. Het geeft niet. Ik schrijf dit om me te uiten. Omdat mijn blog een podium biedt om zaken toe te lichten en/of om me te uiten. Het geeft niet wanneer je niets hebt met religie. Geloof me, 2 jaar geleden had ik dat ook niet. Nog sterker, ik schopte er fanatiek tegenaan.

Wat voor mij geloven inhoudt? Het naar de kerk gaan is een antwoord dat zo voor de hand ligt. Toch is dat wel een deel van wat het geloof voor mij betekent. Geloven is ook vertrouwen hebben. Vertrouwen in de toekomst, vertrouwen dat de wereld ooit een beetje beter wordt. Dat er minder strijd en haat is. Minder racisme. Meer gelijkheid tussen man en vrouw. Het klinkt misschien wat idealistisch maar wat is er mis met het nastreven van je idealen?

Voor mij is geloven ook een vorm van spiritualiteit. Een verbintenis met God. Zoals ik deze ervaar in onze kapel maar ook in de alledaagse dingen. Soms is het er een aantal dagen niet en dan is die verbintenis weer intenser dan ooit. Er valt geen pijl op te trekken. Het is een bepaalde harmonie, levensovertuiging en zie daar als christen in opleiding maar eens vorm aan te geven. Daar ben ik momenteel ook mee bezig. Door middel van de huiswerkopdrachten die ik meekrijg van onze dominee. Hij is in dit proces natuurlijk al veel verder. Als dominee heb je al vele stappen meer gemaakt dan ik als beginnend gelovige. Hij is tenslotte ook een stuk ouder dan ik, wijzer dan ik en bedachtzamer dan ik. Ik fladder nog van hort naar haar en moet me meer bewust zijn van de felheid die ik in me heb en hoe deze me soms behoorlijk tegen kan werken.

Met onze dominee heb ik het er wel eens over wat bidden nou precies inhoudt. Dat is ook een vorm van tot inkeer komen. Hoe leef ik het leven dat ik leef? Welke keuzes maak ik en waarom maar het is ook de verbintenis tot God. Mijn hart openstellen voor Hem hoewel hij al alles van me weet. Het is niet gemakkelijk om deze manier van leven aan te nemen. Te leven volgens de 10 geboden. Hoewel dat wel de basis is van het christen zijn. Ik ben altijd een vrijbuiter geweest. Trok mijn eigen plan. Deed waarvan ik dacht dat goed was, of deed waarvan ik wist dat het eigenlijk niet goed was. Niet met alle winden meewaaien, rechtop in de storm en dat heeft me veel gebracht maar ook zeker veel gekost.

Ik bemerk dat nu ik voor mijzelf kies, dit ook spanning oplevert. In contact met mijn directe omgeving. Mijn drang om te pleasen wordt wat milder. Het heeft namelijk geen zin. Hoe je het ook wendt of keert, je zal het nooit of ter nimmer goed doen. Zeker niet in de ogen van mensen die het onmogelijke van je verwachten. Het is de kunst om dat los te laten en te denken 'dan maar niet!' Omdat je niet gevoelsmatig wilt falen. Omdat je niet het gevoel wilt hebben dat je debet bent aan het gevoel van de ander.

Dat soort zaken in het leven zijn niet gemakkelijk. Zeker wanneer mensen bemerken dat je steeds meer voor je eigen weg/leven gaat kiezen. Jij bent niet welkom op mijn doop, ik deel dit niet met jou, jij gaat nu mijn grenzen over, ik accepteer dit gedrag niet langer. Wanneer je onder het juk van autoritaire lieden in je nabijheid vandaan wilt komen kost dat offers en heel veel wilskracht en standvastigheid. Niet toegeven. Dit is wat ik kan bieden, dit is wat ik kan. Niet meer, niet minder. Ook al is de ander nog zo teleurgesteld en gaat over tot emotionele chantage.

Er is een moment in het leven dat het klaar is. Dat een mens voor zichzelf moet kiezen. Godsdienst leert me genadig te zijn. Vergevingsgezind te zijn maar er zijn grenzen. Ik heb me lang genoeg onderdanig opgesteld en ben wel een beetje klaar met de machtswellustelingen. Met de emotionele chantage. Het is tot hier en niet verder. De grens is definitief bereikt.

Past dat in een beeld van een goed christen? Misschien wel niet. Misschien ben ik wel niet gemaakt om een goed christen te zijn maar ik ben wel geworden tot wie ik ben door externe factoren. Had ik daar zelf invloed op? Neen. Voor een groot deel niet. Nu heb ik dat wel en bemerk ik hoe men op mij reageert. Dat het mijn schuld is dat zij hun zin niet krijgen. Dat het mijn schuld is dat zij niet kunnen verwezenlijken wat ze graag willen. Terwijl ik slechts een los element ben. Je leidt je eigen leven. Je bepaalt zelf hoeveel de ander daar invloed heeft. Meer kan ik er niet van maken.

Op de thee bij de dominee #9

Het is alweer juni. Hoewel de dagen niet voorbij lijken te gaan, zitten we alweer op de helft van 2020. Het gaat niet zo goed met me. Eigenlijk gaat het helemaal niet goed. Ik verzand steeds meer in de trauma's van vroeger en zie steeds meer op tegen de toekomst. Zal ik ooit gedoopt worden? Zal ik ooit uit deze mineur weten te ontsnappen? Uit deze verstikkende vorm van eenzaamheid en verdriet?

Het is niet gemakkelijk en ik bemerkt dat het qua sociale contacten het me niet gemakkelijk afgaat. Op de één of andere manier is er zand in de geoliede machine beland en zie dat er maar eens uit te krijgen. Ik ben een dierbare vriend kwijt geraakt door uitspraken die ik heb gedaan. Integriteit in twijfel trekken, levensgevaarlijk. Is het zo vreemd dat ik betreft het punt: horen zien en zwijgen en de katholieke kerk zo mijn twijfels heb? Misschien wel niet.

Onze dominee had mij gesommeerd minder actief in zijn sociale media op te duiken. Soms kan ik nogal overweldigend zijn. Dat is niet eens zozeer kwaad bedoeld. Eerder dol enthousiast. Dat geldt ook voor het contact met tante Ma. U weet wel, mijn Bijbelmaatje. Je raakt het besef van tijd en van dag een beetje kwijt in tijden van corona. Ik wil mijzelf hiermee niet vrijpleiten, in tegendeel.

Vandaag stond er weer een gesprek met de dominee op het program. We bespraken de demonstratie op de Dam. De daardoor ontstane woede op de diverse sociale media. Hoe eigenlijk de boodschap van het protest verloren is gegaan omdat men het vooral heeft over die 'falende' burgemeester. Wat zowel de dominee als ik betreuren.

Uiteraard bespraken we het huiswerk. Het was deze keer niet zoveel gezien ik de vorige keer wat vooruit had gewerkt, stond er geen druk op de ketel. Het begon met de dood. Vrees ik haar? Niet voor mijzelf. Vrees ik haar voor een ander? Voor iemand die mij lief is? Zeer zeker. Ik durf mij open te stellen voor onze dominee. Het voelt vertrouwd. Ook al zit er zo een schamele 6 kilometer tussen ons in en een niet altijd stabiele internetverbinding. Stel je toch eens voor dat de Russen ons zouden afluisteren? Gebeurt niet, maar het is een gedachten die in ene ontspringt terwijl ik dit epistel schrijf.
'
Vast blijven houden aan je geloof, aan de leefregels, het valt niet altijd mee. Het klinkt vrij streng maar dat is het niet. Het zijn basisregels die voor niet gelovigen ook vrij normaal zouden moeten zijn in het dagelijks leven. Je focus blijven houden op de toekomst, dat het beter wordt, het is een hele opgave. Zeker wanneer je zo gevangen zit in je eigen hoofd. In je eigen verdriet en in je eigen pijn. Wanneer je soms echt geen uitweg meer ziet.

Ik heb wel het idee dat ik tegen onze dominee vrijwel alles kan zeggen. In de zin van, hoe het echt met me gaat en waar ik tegenaan loop en wat er in mijn verleden is gebeurd. Hij leert me dan weer om op een andere manier naar het leven te kijken zonder dat deze visie mijn leed ondersneeuwt. Het is meer van 'kind, kijk er zo eens tegenaan!' Of hij komt met voorbeelden uit de bijbel.

Voor hem zijn mijn antwoorden niet perse goed of fout. Wat hij belangrijk vindt is dat de antwoorden authentiek zijn. Uit het hart van mijn gevoel komen. Dat probeer ik ook. Te antwoorden hoe het voor mij is en hoe ik er tegenaan kijk. De ene keer is dat lichtvoetig en de andere keer diepzinnig en met een nevel van droefenis. Ik denk dat het ook zo is met het leven. Het leven is ook niet altijd keurig in balans. Zelfs niet als je yoga-coach bent.

De ene keer gaat het wat meer over God en over Jezus dan de andere keer. Onze dominee is toch een soort van supervisor in mijn ontwikkeling als christen. Je staat onderaan de ladder en je wilt omhoog en dat lukt je niet alleen. Daar heb je een 'mentor' bij nodig en hulp van buitenaf zoals tante Ma. Ook moet je vertrouwen op je eigen vermogen tot ontwikkeling. Autodidactisch bezig gaan en gewoon durven. Het aandurven om fouten te maken of om domme dingen te zeggen.

Enfin, het blijft mooi. Ook om ervaringen met elkaar te delen. Dat schept wel een vorm van vertrouwen over en weer. Dat maakt het ook gemakkelijk om sommige zaken aan te kaarten. Anders wordt het ook zo een statisch/eenzijdig gesprek.

We hebben het laatste boekje bijna uit. Er volgen nog twee sessies en dan hebben we ons door twee boekjes heen gewerkt. Dat was best een mooi, emotioneel en bijzonder avontuur.

Op de thee bij de dominee #8

We zitten nog altijd in de Corona crisis. Geen kerkbezoek mogelijk en ook geen fysiek bezoek aan de dominee om het huiswerk te bespreken. Welke ik beiden jammer vind. Het is toch anders, een kerkdienst thuis bekijken vanachter een beeldscherm. Je kan bij wijze van spreke zo je nest uitrollen en voor de klapcomputer gaan zitten. De focus is ook anders wanneer je thuis een kerkdienst bekijkt. Toch lukte het me om een uur lang te kijken, te bidden en te genieten van de liederen.

Vandaag stond er weer een sessie op het program. Het huiswerk bespreken. Best wel persoonlijke vragen. Over moed, over vitaliteit, ambitie maar ook omgaan met mislukkingen. Nog een aantal vragen. Wederom vragen die best dichtbij komen. De ene vraagt roert je ziel meer dan de ander. Eerlijk durven te zijn naar de ander, naar de dominee. Dat je er niet meer van kan maken dan 'ik kom amper de deur nog uit, alleen om te golfen en voor Tieske.' Ook dat je het liefst heel de dag in bed zou willen liggen. Omdat het allemaal zo uitzichtloos lijkt.

Het uiteraard ook over de doop gehad. Hoe gaan we deze vorm geven? Er een feest van maken? Met een volle kerk op de manier zoals het hoort of op de aangepaste manier betreft Corona. Moeilijk. Natuurlijk wil ik het liefst gedoopt worden op de traditionele manier. Alleen wanneer dit dan zijn mag, dat weet niemand. Is dat over een halfjaar. Is dat over een jaar? Uiteraard wil ik het liefste dat Kees dat doet. Gezien ik met hem hier naartoe heb gewerkt. Ik wil graag dat tante Ma erbij is. Die me heeft geholpen in het proces om iets te leren betreft de bijbel.

Het zijn onzekere tijden en dat doet iets met een mens, doet iets met mij. Ik voel me er terneergeslagen door. Bedroefd en leeg. Niets is meer vanzelfsprekend en we moeten dankbaar zijn voor elk mooi moment dat op ons pad komt. Het huiswerk bespreken met de dominee voelt fijn. Praten over God, over Jezus. Over de bijbel. Ook over de aspecten die bij het leven horen. Wat maakt je onzeker? Waar loop je tegenaan?

Je bouwt in zo een periode toch een band op. Een vertrouwensband. Omdat je ook persoonlijke dingen deelt. Niet alleen de gezamenlijke liefde voor het geloof en voor Feyenoord. Zelf vertel ik best wel persoonlijke dingen. Over mijn depressie, over de dood, over de toekomst. Dat is soms heftig, niet gemakkelijk maar het voelt wel veilig en vertrouwd. Zo van, 'kind, hier heb je een bakje thee, vertel eens.' Daarom heten mijn blogs ook 'op de thee bij de dominee.'

Ik heb voor de volgende ronde weer nieuw huiswerk meegekregen. Een deel ervan heb ik al gemaakt. Het is uitdagend, confronterend maar ook bijzonder om mee bezig te zijn. Om het geloof met iemand te kunnen delen. Om iemand te kunnen vertrouwen. Waar je aan twijfelt, wat je lastig vindt, waar je tegenaan loopt of gewoon even de afgelopen dienst bespreken. De laatste dienst heb ik gedownload. Omdat het over de 10 geboden ging. De 10 leefregels waar men zich als christen aan moet houden. Het was een mooie en bijzondere dienst die  ik nog wel een keer terug wil kijken.

Door het huiswerk te bespreken ontstaan er soms heel persoonlijke gesprekken. Door kwetsbaar te durven zijn. Door vragen te durven stellen. Dat is niet altijd gemakkelijk maar het leven zou erg saai zijn als er geen uitdaging inzat.

Op de thee bij de dominee #7

Vandaag weer op de thee bij de dominee. Ik was mega nerveus/gespannen. Ik ben echt een stresskip. Onrustig geslapen, buikpijn. Met mij winnen we de oorlog.

Afijn, ditmaal wat minder vragen te beantwoorden. Toch ook nu weer vragen die inzicht geven in je eigen leven. Vragen over licht, over geloofsgemeenschap, over dwaasheid, luisteren, verstandigheid. Over navolging. Allemaal aspecten om over te lezen, want het boekje geeft ook tekst en uitleg en vragen om over na te denken. Antwoord ik hier nou rationeel op of antwoord ik uit mijn hart, uit mijn gevoel?

Afijn, half 12 ging de telefoon. Het ging beginnen. Gelukkig werd er, wat er was geschied meteen uitgesproken. Dat was wel fijn. Konden we ernaar erin vliegen. Het is wel boeiend om te merken hoe de ander ergens instaat maar ook hoe je van de ander iets kan leren. Of handvatten aangereikt te krijgen, tips. Toen we het over het licht hadden, had onze dominee het ook over het boek Johannes. Dat ga ik beslist lezen.

Zo een weg naar het geloof is ook keuzes durven maken. Keuzes die een ander niet zal begrijpen, vreemd zal vinden of domweg niet zal accepteren. Dat is lastig maar uiteindelijk stippel je toch je eigen levenspad uit. Het heeft weinig zin om steeds te doen wat anderen van je verwachten omdat zij vinden dat het zo moet. Omdat zij dat 'normaal' vinden. Terwijl het voor jou wellicht helemaal niet normaal is.

Tijdens het behandelen van de vragen leg je ook een stukje van jezelf bloot. Dat ik geloof ik ook de bedoeling. Daarin kan je laten zien hoe je in het leerproces staat, wat voor jou struikelblokken zijn of wat voor jou ingewikkeld is. Je kan het samen ook hebben over het geloof. Over de bijbel. Hoe interpreteer je wat in de bijbel geschreven staat. Hoe vormt jouw manier van geloven jou als mens.

Dat is allemaal reuze interessant. Nu in tijden van corona krijgt geloven sowieso wel een andere vorm. Al is het enkel omdat je niet naar de kerk kan. Omdat je jouw mede kerkgangers niet meer spreekt. Voor mij was het altijd leuk om mijn buurman voor de dienst even te spreken. De beste man is behoorlijk op leeftijd en ziet mijn telefoon aan voor een navigatiesysteem. Het is altijd even een moment van grapjes maken. Op zo'n typisch oud bollige manier en uiteraard in het Twents.

Het gezamenlijk zingen en bidden. Dat mis je wel wanneer je de dienst louter kan beleven vanachter je beeldscherm. Eigenlijk is er in een relatief korte periode best gebeurd in mijn leven maar gebeurt er ook heel veel in de wereld om ons heen. Hoewel je wereld stil lijkt te staan, gaat ze ook in een sneltreinvaart aan je voorbij. Dat is soms een beetje een vreemde paradox.

Enfin, morgen mag ik weer met de leasehond op pad. Op naar het Notterse Ei. Hopelijk kan ik daar in de omgeving ook even met Ties wandelen. Ben benieuwd of mijn navigatiesysteem het adres überhaupt kan vinden. Bin d'r bang veur. Notter valt overigens onder de gemeente Wierden en is volgens mij een soort buurtschap.

Op naar het volgende huiswerk. O en hoe het er nu uitziet mogen de kerken vanaf 1 juli weer open. Onder strikte voorwaarden. We gaan het zien.

Op de thee bij de dominee #6

Dag lieve lezers,

Het zijn moeizame tijden. Tijden waarin Corona ons, de maatschappij en de economie in haar greep houdt. Angst veroorzaakt onzekerheid, verdriet ons doet hopen op een betere toekomst.

Hopen, dat was één van de onderdelen van het huiswerk. Vanmorgen belde ik met onze dominee. Videobellen. Iets wat ik vrijwel nooit deed is iets wat nu haast aan de orde van de dag is. Nu zit ik hier toch met een beetje een melancholisch gevoel. Zo na het gesprek, maar dat is goed. Dat houdt in dat zo een gesprek iets met je heeft gedaan.

Enfin, we hebben diverse hoofdstukken behandeld. Het ene hoofdstuk was lastiger te beantwoorden dan het andere. Dit boekje met hoofdstukjes is wat meer ingewikkeld dan het andere boekje. Biedt meer uitdaging. Zet aan tot denken. Wat is mijn relatie met God? Hoe geeft dit mijn leven vorm? Hoe worstel ik me door alle ellende heen en houd ik mijn focus en blijf ik geloven in zijn liefde? Heb ik zijn liefde eigenlijk wel verdiend?

Onze dominee kan goed uitleggen en vragen stellen. Het is fijn om elkaars visie te delen. Hoe je naar het geloof kijkt hangt samen met je referentiekader. Dat zei onze dominee ook al. Dat is natuurlijk ook zo. Als je een relatief gemakkelijk leven leidt, elke zondag naar de kerk gaat, in hem gelooft en verder je bezigt met de dagelijkse beslommeringen, dan is je visie op God waarschijnlijk heel anders dan wanneer je uit een verschrikkelijk milieu komt of wanneer je familie/gezin getroffen is/werd door ziekte en de dood.

Wat is stilte precies, wat doet het met je? Stilte is soms goed. Om tot het besef te komen waar je mee bezig bent, wat er anders moet. Om tot jezelf te komen. Om met God in connectie te staan. Om even aan de rotgang van het leven te ontsnappen. Het kan helend zijn. Het kan je gedachten even tot kalmte maren. Stilte van de natuur opzoeken. Haar voelen en ervaren. Stilte kan mooi zijn. Meditatief. Het begin van een nieuwe dag, terwijl de wereld nog slaapt.

Ook twijfel kwam voorbij. Dat je mag twijfelen omdat twijfel je weliswaar kwetsbaar maakt, het houdt je ook scherp. Het is goed om te twijfelen. Niet alles voor zoete koek te slikken maar ook om te denken van 'hoe zie ik dit nou?' of 'hoe zou je dat anders kunnen zien?' Twijfelen, vragen stellen aan elkaar kan er voor zorgen dat je zelf na gaat denken. Over wat die ander gezegd heeft, wat dit met jou doet en vice versa.

Het was een mooi gesprek. Ook best invoelend. De verschillende lagen van een gesprek kwamen aan de orde. Het theoretische, maar ook stukje eigen ervaring, het gevoelsaspect. Ervaringen delen. Ze vormden de melange van een goede sessie 'Op de thee bij de dominee!'

Op de thee bij de dominee #5

Corona houdt ons in zijn greep. We moeten onze sociale contacten zoveel mogelijk beperken. Dus op de thee bij de dominee ging niet door. Niet in fysieke vorm. Het werd beeldbellen. Om het toch doorgang te laten hebben.

Dat voelde in eerste instantie vreemd. Beeldbellen, als ik beeld bel zit mijn haar altijd als een dorre lor op mijn kop of als ontembaar stro. Toch is het heel fijn dat de dominee me deze kans biedt. Ook al moet ik dan de knuffelsessie met Tieske missen.

Het werd misschien wel het meest persoonlijke gesprek van alle 5 de gesprekken die we gehad hebben. Schept die tussenwand genaamd 'beeldscherm' dan meer vertrouwen? Of wordt de vertrouwensband hechter na verloop van tijd? Het leven kent soms vele vraagstukken die niet altijd even gemakkelijk te beantwoorden zijn.

De laatste sessie vragen was bijzonder. Waren ook belangrijke vragen. Over vergevingsgezindheid maar ook over de dood. Mij zo kwetsbaar opstellen voelde veilig. Vertrouwd. Ook al is het best spannend om te vertellen dat je soms best hebt verlangd naar de dood. Dat je er niet bang voor bent. Herman Finkers zei het al eens dat de dood je trouwste vriend is. Hij heeft nog nooit iemand in de steek gelaten.

Toch voelde het ook fijn om over God te praten. Over Jezus. Over hoe te geloven en wat het inhoudt om christen te zijn. Hoe ziet het hiernamaals eruit? Wat gebeurt er na je dood? Hoe is het om te leven in de vrede Gods? Onze dominee legde het één en het ander uit en dat zorgde weer voor dat gevoel van vertrouwen. Iemand die net zo naar religie kijkt als jij. Hoewel ik het ook heel boeiend vind om te ervaren dat mensen anders naar religie kijken. Zoals tante Ma. Dat kan namelijk ook heel inspirerend zijn. Of juist de bevestiging waarom jij  gelooft zoals je gelooft.

Mijn parkietjes hielden zich aardig koest. Komt mede doordat onze dominee een man is en een lage stem heeft. Als ik mijn jonge begeleidster aan de telefoon heb, dan schetteren ze erop los. Gesprekken als die van vanmorgen zijn in tijden als deze wel heel fijn. Je raakt voor je het weet verzeild in je eigen gedachten en je eigen isolement. Zeker als beginnend gelovige maar ook als mens. Dat er dan iemand is die een beetje sturing geeft, dat is fijn.

Je moet elkaar toch zien te vinden op andere manieren dan die je gewend bent. Dat is aanpassen. Als er geen Corona was geweest, dan had ik eerst uitgebreid met Tieske geknuffeld daarna de katten begroet en ergens tussendoor de dominee. Die dat ondertussen al gewend is. Tieske is de hond des huizes. Het was een fijn gesprek. Het bezorgde me ook een brok in mijn keel ter grootte van een zwerfkei. Ik stel me niet vaak zo kwetsbaar op.

Het boekje is uit maar de wandeling door het geloof nog niet.

Op de thee bij de dominee #4

Eens een keer wakker worden zonder mankementen doet de mens deugd. Zoals vandaag geschiedde. Na 4 dagen te hebben gecrepeerd van de nek- en hoofdpijn voelde ik me vandaag goed. Zelfs ietwat jolig. Druk in mijn hoofd.

Afijn, de laatste vragen van het huiswerk gemaakt. Sommige vragen waren wel moeilijk. Als de dominee toch eens wist dat ik 90% van het huiswerk maak tussen 01:00 en 04:00 uur... dan is het gewoon stil. Is het in huis stil, is het buiten stil en stil op de sociale media. Dus raakt mevrouw druif hier niet telkens afgeleid.

Goed, op naar de dominee en de dieren. De dominee had mij al gespot dus hoefde niet aan te bellen. Geen blije Tieske want die zat in de woonkamer maar de dominee kent zijn pappenheimers dus deed hij de deur open naar de woonkamer en daar was ze! Werd door haar blij begroet. Stiekem had ik daar ook wel een beetje naar uitgekeken. Om haar weer te zien.

De vrouw van de dominee was er ook. Tegen haar gezegd dat ik benieuwd ben naar haar dienst. Ondertussen was de hond vertrokken want het baasje ging naar de meest magische plek in huis. De keuken. De kat was er wel. Die vindt aandacht ook leuk. Spinnend loopt ze om je heen. Het is echt een heel mooie poeskat.

Tieske was er weer voor aandacht. Sorry dominee. Hier kom ik natuurlijk niet voor maar het is zo gezellig. Dat dacht de kat ook want die sprong op schoot en ging daar lekker liggen spinnen terwijl ik haar aaide. In huize dominee hangt zo een rustige en liefdevolle sfeer. Je voelt je daar zo op je gemak.

Terug naar  het huiswerk. Poes spotte ergens een vogeltje. Het is tof om met onze dominee het huiswerk te bespreken. Soms verschillen we van visie maar niet vaak. Dit keer geen lezing uit de bijbel. (jammer) maar wel een gedachten uitwisseling over diverse aspecten zoals de kerk, kerkdiensten en de bijbel. Ik kon me uiten over onze kerk. Wat deze voor me betekent en dat het een fijne plek is om te komen.

Daar was Tieske weer, die in huize dominee&dominee beslist aandacht tekort komt (kuch) en dat even wilde laten merken. De schat. Ze ging nu zelfs als een circushondje er voor zitten. 'aai dan!'

Nog een boek te leen gekregen van de dominee. Ben benieuwd. Gelukkig hoeft deze niet binnen een kort tijdsbestek uit te zijn, Scheelt weer. Het was weer een leerzaam gebeuren. Over hoe je bijbel kan lezen, hoe je deze opvat, wat je ermee doet. Welke rol een kerk heeft, de kerkdienst en de voorganger. Het verschil tussen een pastoor en een dominee.

Nu bezig met de laatste vragen uit het boekje. Dan hebben we het boekje helemaal van A tot Z behandeld. Een mens leert graag iets bij. Elke dag weer.

Op de thee bij de dominee #3

Een weekje later dan gepland ging ik weer eens op de thee bij de dominee. O mensen, wat was ik ziek. Ik heb zo intens moeten overgeven dat ik dacht dat het uit mijn tenen moest komen. Ik voelde me zo ontzettend ziek dat ik even in overweging had genomen om de huisarts te bellen.

Afijn, ik vind het altijd fijn om met de dominee het huiswerk te behandelen. Om over het geloof te praten. Over God en over Jezus. Om zijn visie te horen over het geloof. Onze dominee is een man die zo mooi en boeiend kan vertellen. Dat zelfs ik, met een aandachtsboog van 0.2 nanoseconde haar aandacht erbij kan houden.

Afgelopen zondag ging hij voor. Het werd een hele mooie en bijzondere dienst. Zo een dienst waar je over nadenkt wanneer je naar huis rijdt. Ook een dienst die rust geeft in je hoofd, in mijn hoofd. Een dienst die precies aansloot op hoe ik over het geloof denk. Een dienst die toch ook prikkelend was. Ik vond het fijn en was blij dat ik geweest was.

Wat de bezoekjes aan de dominee ook leuk maakt, is toch wel de dol blije Tieske die je vrolijk blaffend en kwispelend begroet. Stiekem kijk ik daar altijd een beetje naar uit. Om haar weer te zien, te mogen aaien en knuffelen. Ze gaat er echt voor zitten. Om geaaid te worden. Legt haar poot op je arm. Ze likt altijd aan mijn handen en polsen. Ik vind het best. Ik ben niet gauw vies van een hond. In tegendeel. Zo een lief en zacht dier geef je zoveel liefde. Waar je eigenlijk niets voor hoeft te doen. Ja, haar aaien.

Dat is misschien wel een mooie switch naar het geloof. Waarin ik met de dominee vragen over Jezus behandeld heb. Dat Gods liefde onvoorwaardelijk is. Dat de liefde van Jezus onvoorwaardelijk is. Dat Hij van je houdt zoals je bent. Dat betekent natuurlijk niet dat je maar kan doen en laten wat je wilt in het leven. Je moet er wel iets voor doen. Liefde is een werkwoord maar geloven ook. Dat is toch een bepaalde levenswijze. Hoe sta je in het leven, hoe vind je de ander en hoe wil je leven in de liefde van God? In de liefde voor de ander?

Onze dominee is iemand die qua preken en qua visie erg aansluit op hoe ik het geloof beleef. Ik bemerkte dat ik daarin niet alleen sta. We hadden enkele gastdominees en de kerk was amper halfvol. Onze eigen dominee stond een aantal weken niet ingeroosterd. Wat inhield dat ik gewoon bij de kerk kon parkeren. Afgelopen weekend was onze dominee weer terug en de parkeerplaats stond bomvol. Ook langs de weg was er geen parkeerplaats meer vrij. Wat inhield dat ik een straat verderop mijn bolide moest parkeren.

Het gesprek met de dominee was fijn. Hij moest zowaar nog, een soort van op zoek naar een bijbel. Kan het waar zijn dat men in een huis waar twee dominees wonen men op zoek moet naar een bijbel? Een soort van toch wel. De dominee las me het verhaal voor van de verloren zoon. Naja, ten dele. Ik had een ander verhaal in mijn hoofd maar vond het toch mooi maar ook moeilijk. Want zo zal ik nooit of ter nimmer worden ontvangen. Ik besef dat, weet dat, maar toch raakt het me dan wel. Ook omdat de dominee vertelt over zijn eigen kinderen en hoe hij het ziet.

Het is toch altijd weer fijn om in zo een liefdevol huis te mogen te zijn. Met de hond, de katten en de liefde voor Feyenoord. De dominee en ik zijn beiden groot fan. In een huis waar een soort van rust heerst. Waar ik mijzelf durf te zijn en de antwoorden durf voor te lezen ook al zijn ze in mijn ogen misschien wel stom of achterlijk. Of juist heel erg persoonlijk en komen ze heel erg dichtbij.

In elk geval heb ik weer nieuw huiswerk meegekregen waarmee ik aan de slag kan. Deze hier moet ook nog voor de kerkraad verschijnen en dat vind ik super spannend. Ook al moet ik me volgens onze dominee daar niet erg druk over maken.

Op de thee bij de dominee #2

Hallo lieve lezers,
Soms valt het leven even niet mee. Gisteren was zo een dag dat je mij zo onder de klep kon douwen. Sluit u de kist maar. Ik voelde me droef en lag derhalve al om half 8 onder de lap. Als je zo vroeg naar bed gaat, dan word je ook weer vroeg wakker dus mijn nacht verliep in etappes.

Om 12:00 maar onder de lap vandaan gekropen. Wat voor een weer is het eigenlijk? Even op mijn telefoon kijken. O, dat valt niet tegen. Rustig opstarten en op naar Wierden. Bij de verkeerslichten een hoop mensen in gele hesjes. 'huh valt er iets te protesteren?' Allicht, in het leven is men aan de lopende band wel ergens hardvochtig ontevreden over.

Auto geparkeerd, en hup daar ging ik. Gelijk de vorige keer werd ik blij begroet door hond des huizes. Een lief zacht dier met een heel lief snoetje dat vele lebbers uitdeelde. Ik vond het toch wel een beetje spannend. Wat zou meneer de dominee vinden van mijn antwoorden? Ondertussen waren alle dieren des huizes in de werkkamer van de dominee gearriveerd. Volk over de vloer, dat moet even aanschouwd worden.

Vervolgens ontdekte ik een reuze vlek op mijn broekspijp. Wat is dat nu weer? Kwark? Gips? Mortel? Geen idee lieve lezers. Onze dominee was zoals gebruikelijk gehuld in het blauw. Het werd een fijn gesprek. Over allerlei vragen die ik had beantwoord uit de Doornse Catechismus. Over of God bestaat, of God een reflectie is, is God dezelfde als Allah of wat te denken van de vraag of God humor heeft.

Sommige antwoorden vond de dominee erg mooi. Of ik het antwoord nog eens voor wilde lezen. Uiteraard. Ik had er echt mijn best op gedaan. Ik was erin gevlogen. Het heeft me goed bezig gehouden. Hoewel het geen examen was, voelde het wel als een soort van beproeving. Het was fijn om met iemand over God te praten. Over religie. Wie God nou eigenlijk is. Bemerken dat je best wel op één lijn zit.

De lag de hond heerlijk te snurken. De katten waren in geen velden of wegen meer te bekennen. Op het einde van het gesprek liet de dominee mij nog iets geweldigs zien. Een shirt van Feyenoord uit vroegere jaren. Schitterend! Zonder shirtreclame, van katoen. Echt zoals de shirts in vervlogen jaren waren. Da's toch al effe gelee.

Ik mag nu aan de slag met de vragen over Heere Jezus. Gelukkig heb ik ook nog de bijbel in de buurt en een hulplijn in 053. Uiteindelijk moet het antwoord toch uit mijzelf komen. Daar draait het tenslotte om.

Op de thee bij de dominee #1

"Ben je in de kerk geboren?" hoor ik vaak, niet zozeer uit een religieus oogpunt maar omdat ik altijd overal de deur open laat staan. Nu is zo een citaat wel een open deur naar wat er zich de afgelopen week heeft afgespeeld.

De titel zegt het al: 'Op de thee bij de dominee!' Zo geschiedde. Je zou toch denken dat men voor zoiets niet gespannen is. Echter wel. Zenuwpees die ik ben. Het zou de start betekenen van iets heel bijzonders.

Op naar Wierden. Op de minuut nauwkeurig gearriveerd. Mijn gedachten holden rondjes in mijn hoofd. Een, twee, drie....aanbellen maar. Werd ik enthousiast begroet door iets harigs. Een vrolijke hond kwam even laten zien hoe leuk ze wel niet is. Ach, das toch lief mensen? Ze is zo lekker zacht. Vervolgens kwam één van de jonge katjes ook nog even kijken wie er nu toch weer over de vloer kwam. Even mee geknuffeld en ze spinde dat het een lieve lust was.

Afijn, tijd voor het gesprek. Het leek wel een beetje zo een één op één gesprek met Andries Knevel. Dat zei ik ook gekscherend. Wat God voor mij betekent, wat geloven voor mij betekent, wat Jezus voor me betekent. Op die laatste vraag wist ik niet goed wat ik moest zeggen. Onze dominee bespeurde dan ook een 'maar!' Ik zei dat ik die maar nog niet goed kon duiden en dat deze nog rondzwerft in mijn hoofd. Moet nog het juiste 'mapje' zien te vinden. Komt goed.

Het was maar goed dat de dominee het gesprek leidde want ik vlieg altijd alle kanten op. Vooral wanneer ik iets spannend vind. Ik voelde me wel op mijn gemak verder en vertrouwd genoeg om me kwetsbaar op te stellen.

Het gaat een spannende doch mooie reis worden. Aangezien ik chef lege dozen ben, heb ik al voorgesteld dat ik wel in de toekomst wil helpen met het oud papier. O mensen, het ging gewoon de goede kant op. Om de zaak nog wat meer vorm te geven heb ik een boekje meegekregen met vragen en antwoorden. Deze vragen mag ik voor mijzelf beantwoorden en eventueel op- en of aanmerkingen opschrijven over de gegeven antwoorden.

Nadien een mede kerkganger opgebeld. Eerst nog even naar de Action geweest en de AH. O liefjes wat is dit ongelofelijk spannend. Niet zozeer het bezoeken van de plaatselijke middenstand maar het avontuur wat ik ben aangegaan. Nu wacht er de schone taak om met mijn huiswerk aan de slag te gaan.