Corona houdt ons in zijn greep. We moeten onze sociale contacten zoveel mogelijk beperken. Dus op de thee bij de dominee ging niet door. Niet in fysieke vorm. Het werd beeldbellen. Om het toch doorgang te laten hebben.
Dat voelde in eerste instantie vreemd. Beeldbellen, als ik beeld bel zit mijn haar altijd als een dorre lor op mijn kop of als ontembaar stro. Toch is het heel fijn dat de dominee me deze kans biedt. Ook al moet ik dan de knuffelsessie met Tieske missen.
Het werd misschien wel het meest persoonlijke gesprek van alle 5 de gesprekken die we gehad hebben. Schept die tussenwand genaamd 'beeldscherm' dan meer vertrouwen? Of wordt de vertrouwensband hechter na verloop van tijd? Het leven kent soms vele vraagstukken die niet altijd even gemakkelijk te beantwoorden zijn.
De laatste sessie vragen was bijzonder. Waren ook belangrijke vragen. Over vergevingsgezindheid maar ook over de dood. Mij zo kwetsbaar opstellen voelde veilig. Vertrouwd. Ook al is het best spannend om te vertellen dat je soms best hebt verlangd naar de dood. Dat je er niet bang voor bent. Herman Finkers zei het al eens dat de dood je trouwste vriend is. Hij heeft nog nooit iemand in de steek gelaten.
Toch voelde het ook fijn om over God te praten. Over Jezus. Over hoe te geloven en wat het inhoudt om christen te zijn. Hoe ziet het hiernamaals eruit? Wat gebeurt er na je dood? Hoe is het om te leven in de vrede Gods? Onze dominee legde het één en het ander uit en dat zorgde weer voor dat gevoel van vertrouwen. Iemand die net zo naar religie kijkt als jij. Hoewel ik het ook heel boeiend vind om te ervaren dat mensen anders naar religie kijken. Zoals tante Ma. Dat kan namelijk ook heel inspirerend zijn. Of juist de bevestiging waarom jij gelooft zoals je gelooft.
Mijn parkietjes hielden zich aardig koest. Komt mede doordat onze dominee een man is en een lage stem heeft. Als ik mijn jonge begeleidster aan de telefoon heb, dan schetteren ze erop los. Gesprekken als die van vanmorgen zijn in tijden als deze wel heel fijn. Je raakt voor je het weet verzeild in je eigen gedachten en je eigen isolement. Zeker als beginnend gelovige maar ook als mens. Dat er dan iemand is die een beetje sturing geeft, dat is fijn.
Je moet elkaar toch zien te vinden op andere manieren dan die je gewend bent. Dat is aanpassen. Als er geen Corona was geweest, dan had ik eerst uitgebreid met Tieske geknuffeld daarna de katten begroet en ergens tussendoor de dominee. Die dat ondertussen al gewend is. Tieske is de hond des huizes. Het was een fijn gesprek. Het bezorgde me ook een brok in mijn keel ter grootte van een zwerfkei. Ik stel me niet vaak zo kwetsbaar op.
Het boekje is uit maar de wandeling door het geloof nog niet.
vrijdag 20 maart 2020
donderdag 12 maart 2020
Op de thee bij de dominee #4
Eens een keer wakker worden zonder mankementen doet de mens deugd. Zoals vandaag geschiedde. Na 4 dagen te hebben gecrepeerd van de nek- en hoofdpijn voelde ik me vandaag goed. Zelfs ietwat jolig. Druk in mijn hoofd.
Afijn, de laatste vragen van het huiswerk gemaakt. Sommige vragen waren wel moeilijk. Als de dominee toch eens wist dat ik 90% van het huiswerk maak tussen 01:00 en 04:00 uur... dan is het gewoon stil. Is het in huis stil, is het buiten stil en stil op de sociale media. Dus raakt mevrouw druif hier niet telkens afgeleid.
Goed, op naar de dominee en de dieren. De dominee had mij al gespot dus hoefde niet aan te bellen. Geen blije Tieske want die zat in de woonkamer maar de dominee kent zijn pappenheimers dus deed hij de deur open naar de woonkamer en daar was ze! Werd door haar blij begroet. Stiekem had ik daar ook wel een beetje naar uitgekeken. Om haar weer te zien.
De vrouw van de dominee was er ook. Tegen haar gezegd dat ik benieuwd ben naar haar dienst. Ondertussen was de hond vertrokken want het baasje ging naar de meest magische plek in huis. De keuken. De kat was er wel. Die vindt aandacht ook leuk. Spinnend loopt ze om je heen. Het is echt een heel mooie poeskat.
Tieske was er weer voor aandacht. Sorry dominee. Hier kom ik natuurlijk niet voor maar het is zo gezellig. Dat dacht de kat ook want die sprong op schoot en ging daar lekker liggen spinnen terwijl ik haar aaide. In huize dominee hangt zo een rustige en liefdevolle sfeer. Je voelt je daar zo op je gemak.
Terug naar het huiswerk. Poes spotte ergens een vogeltje. Het is tof om met onze dominee het huiswerk te bespreken. Soms verschillen we van visie maar niet vaak. Dit keer geen lezing uit de bijbel. (jammer) maar wel een gedachten uitwisseling over diverse aspecten zoals de kerk, kerkdiensten en de bijbel. Ik kon me uiten over onze kerk. Wat deze voor me betekent en dat het een fijne plek is om te komen.
Daar was Tieske weer, die in huize dominee&dominee beslist aandacht tekort komt (kuch) en dat even wilde laten merken. De schat. Ze ging nu zelfs als een circushondje er voor zitten. 'aai dan!'
Nog een boek te leen gekregen van de dominee. Ben benieuwd. Gelukkig hoeft deze niet binnen een kort tijdsbestek uit te zijn, Scheelt weer. Het was weer een leerzaam gebeuren. Over hoe je bijbel kan lezen, hoe je deze opvat, wat je ermee doet. Welke rol een kerk heeft, de kerkdienst en de voorganger. Het verschil tussen een pastoor en een dominee.
Nu bezig met de laatste vragen uit het boekje. Dan hebben we het boekje helemaal van A tot Z behandeld. Een mens leert graag iets bij. Elke dag weer.
Afijn, de laatste vragen van het huiswerk gemaakt. Sommige vragen waren wel moeilijk. Als de dominee toch eens wist dat ik 90% van het huiswerk maak tussen 01:00 en 04:00 uur... dan is het gewoon stil. Is het in huis stil, is het buiten stil en stil op de sociale media. Dus raakt mevrouw druif hier niet telkens afgeleid.
Goed, op naar de dominee en de dieren. De dominee had mij al gespot dus hoefde niet aan te bellen. Geen blije Tieske want die zat in de woonkamer maar de dominee kent zijn pappenheimers dus deed hij de deur open naar de woonkamer en daar was ze! Werd door haar blij begroet. Stiekem had ik daar ook wel een beetje naar uitgekeken. Om haar weer te zien.
De vrouw van de dominee was er ook. Tegen haar gezegd dat ik benieuwd ben naar haar dienst. Ondertussen was de hond vertrokken want het baasje ging naar de meest magische plek in huis. De keuken. De kat was er wel. Die vindt aandacht ook leuk. Spinnend loopt ze om je heen. Het is echt een heel mooie poeskat.
Tieske was er weer voor aandacht. Sorry dominee. Hier kom ik natuurlijk niet voor maar het is zo gezellig. Dat dacht de kat ook want die sprong op schoot en ging daar lekker liggen spinnen terwijl ik haar aaide. In huize dominee hangt zo een rustige en liefdevolle sfeer. Je voelt je daar zo op je gemak.
Terug naar het huiswerk. Poes spotte ergens een vogeltje. Het is tof om met onze dominee het huiswerk te bespreken. Soms verschillen we van visie maar niet vaak. Dit keer geen lezing uit de bijbel. (jammer) maar wel een gedachten uitwisseling over diverse aspecten zoals de kerk, kerkdiensten en de bijbel. Ik kon me uiten over onze kerk. Wat deze voor me betekent en dat het een fijne plek is om te komen.
Daar was Tieske weer, die in huize dominee&dominee beslist aandacht tekort komt (kuch) en dat even wilde laten merken. De schat. Ze ging nu zelfs als een circushondje er voor zitten. 'aai dan!'
Nog een boek te leen gekregen van de dominee. Ben benieuwd. Gelukkig hoeft deze niet binnen een kort tijdsbestek uit te zijn, Scheelt weer. Het was weer een leerzaam gebeuren. Over hoe je bijbel kan lezen, hoe je deze opvat, wat je ermee doet. Welke rol een kerk heeft, de kerkdienst en de voorganger. Het verschil tussen een pastoor en een dominee.
Nu bezig met de laatste vragen uit het boekje. Dan hebben we het boekje helemaal van A tot Z behandeld. Een mens leert graag iets bij. Elke dag weer.
vrijdag 6 maart 2020
Op de thee bij de dominee #3
Een weekje later dan gepland ging ik weer eens op de thee bij de dominee. O mensen, wat was ik ziek. Ik heb zo intens moeten overgeven dat ik dacht dat het uit mijn tenen moest komen. Ik voelde me zo ontzettend ziek dat ik even in overweging had genomen om de huisarts te bellen.
Afijn, ik vind het altijd fijn om met de dominee het huiswerk te behandelen. Om over het geloof te praten. Over God en over Jezus. Om zijn visie te horen over het geloof. Onze dominee is een man die zo mooi en boeiend kan vertellen. Dat zelfs ik, met een aandachtsboog van 0.2 nanoseconde haar aandacht erbij kan houden.
Afgelopen zondag ging hij voor. Het werd een hele mooie en bijzondere dienst. Zo een dienst waar je over nadenkt wanneer je naar huis rijdt. Ook een dienst die rust geeft in je hoofd, in mijn hoofd. Een dienst die precies aansloot op hoe ik over het geloof denk. Een dienst die toch ook prikkelend was. Ik vond het fijn en was blij dat ik geweest was.
Wat de bezoekjes aan de dominee ook leuk maakt, is toch wel de dol blije Tieske die je vrolijk blaffend en kwispelend begroet. Stiekem kijk ik daar altijd een beetje naar uit. Om haar weer te zien, te mogen aaien en knuffelen. Ze gaat er echt voor zitten. Om geaaid te worden. Legt haar poot op je arm. Ze likt altijd aan mijn handen en polsen. Ik vind het best. Ik ben niet gauw vies van een hond. In tegendeel. Zo een lief en zacht dier geef je zoveel liefde. Waar je eigenlijk niets voor hoeft te doen. Ja, haar aaien.
Dat is misschien wel een mooie switch naar het geloof. Waarin ik met de dominee vragen over Jezus behandeld heb. Dat Gods liefde onvoorwaardelijk is. Dat de liefde van Jezus onvoorwaardelijk is. Dat Hij van je houdt zoals je bent. Dat betekent natuurlijk niet dat je maar kan doen en laten wat je wilt in het leven. Je moet er wel iets voor doen. Liefde is een werkwoord maar geloven ook. Dat is toch een bepaalde levenswijze. Hoe sta je in het leven, hoe vind je de ander en hoe wil je leven in de liefde van God? In de liefde voor de ander?
Onze dominee is iemand die qua preken en qua visie erg aansluit op hoe ik het geloof beleef. Ik bemerkte dat ik daarin niet alleen sta. We hadden enkele gastdominees en de kerk was amper halfvol. Onze eigen dominee stond een aantal weken niet ingeroosterd. Wat inhield dat ik gewoon bij de kerk kon parkeren. Afgelopen weekend was onze dominee weer terug en de parkeerplaats stond bomvol. Ook langs de weg was er geen parkeerplaats meer vrij. Wat inhield dat ik een straat verderop mijn bolide moest parkeren.
Het gesprek met de dominee was fijn. Hij moest zowaar nog, een soort van op zoek naar een bijbel. Kan het waar zijn dat men in een huis waar twee dominees wonen men op zoek moet naar een bijbel? Een soort van toch wel. De dominee las me het verhaal voor van de verloren zoon. Naja, ten dele. Ik had een ander verhaal in mijn hoofd maar vond het toch mooi maar ook moeilijk. Want zo zal ik nooit of ter nimmer worden ontvangen. Ik besef dat, weet dat, maar toch raakt het me dan wel. Ook omdat de dominee vertelt over zijn eigen kinderen en hoe hij het ziet.
Het is toch altijd weer fijn om in zo een liefdevol huis te mogen te zijn. Met de hond, de katten en de liefde voor Feyenoord. De dominee en ik zijn beiden groot fan. In een huis waar een soort van rust heerst. Waar ik mijzelf durf te zijn en de antwoorden durf voor te lezen ook al zijn ze in mijn ogen misschien wel stom of achterlijk. Of juist heel erg persoonlijk en komen ze heel erg dichtbij.
In elk geval heb ik weer nieuw huiswerk meegekregen waarmee ik aan de slag kan. Deze hier moet ook nog voor de kerkraad verschijnen en dat vind ik super spannend. Ook al moet ik me volgens onze dominee daar niet erg druk over maken.
Afijn, ik vind het altijd fijn om met de dominee het huiswerk te behandelen. Om over het geloof te praten. Over God en over Jezus. Om zijn visie te horen over het geloof. Onze dominee is een man die zo mooi en boeiend kan vertellen. Dat zelfs ik, met een aandachtsboog van 0.2 nanoseconde haar aandacht erbij kan houden.
Afgelopen zondag ging hij voor. Het werd een hele mooie en bijzondere dienst. Zo een dienst waar je over nadenkt wanneer je naar huis rijdt. Ook een dienst die rust geeft in je hoofd, in mijn hoofd. Een dienst die precies aansloot op hoe ik over het geloof denk. Een dienst die toch ook prikkelend was. Ik vond het fijn en was blij dat ik geweest was.
Wat de bezoekjes aan de dominee ook leuk maakt, is toch wel de dol blije Tieske die je vrolijk blaffend en kwispelend begroet. Stiekem kijk ik daar altijd een beetje naar uit. Om haar weer te zien, te mogen aaien en knuffelen. Ze gaat er echt voor zitten. Om geaaid te worden. Legt haar poot op je arm. Ze likt altijd aan mijn handen en polsen. Ik vind het best. Ik ben niet gauw vies van een hond. In tegendeel. Zo een lief en zacht dier geef je zoveel liefde. Waar je eigenlijk niets voor hoeft te doen. Ja, haar aaien.
Dat is misschien wel een mooie switch naar het geloof. Waarin ik met de dominee vragen over Jezus behandeld heb. Dat Gods liefde onvoorwaardelijk is. Dat de liefde van Jezus onvoorwaardelijk is. Dat Hij van je houdt zoals je bent. Dat betekent natuurlijk niet dat je maar kan doen en laten wat je wilt in het leven. Je moet er wel iets voor doen. Liefde is een werkwoord maar geloven ook. Dat is toch een bepaalde levenswijze. Hoe sta je in het leven, hoe vind je de ander en hoe wil je leven in de liefde van God? In de liefde voor de ander?
Onze dominee is iemand die qua preken en qua visie erg aansluit op hoe ik het geloof beleef. Ik bemerkte dat ik daarin niet alleen sta. We hadden enkele gastdominees en de kerk was amper halfvol. Onze eigen dominee stond een aantal weken niet ingeroosterd. Wat inhield dat ik gewoon bij de kerk kon parkeren. Afgelopen weekend was onze dominee weer terug en de parkeerplaats stond bomvol. Ook langs de weg was er geen parkeerplaats meer vrij. Wat inhield dat ik een straat verderop mijn bolide moest parkeren.
Het gesprek met de dominee was fijn. Hij moest zowaar nog, een soort van op zoek naar een bijbel. Kan het waar zijn dat men in een huis waar twee dominees wonen men op zoek moet naar een bijbel? Een soort van toch wel. De dominee las me het verhaal voor van de verloren zoon. Naja, ten dele. Ik had een ander verhaal in mijn hoofd maar vond het toch mooi maar ook moeilijk. Want zo zal ik nooit of ter nimmer worden ontvangen. Ik besef dat, weet dat, maar toch raakt het me dan wel. Ook omdat de dominee vertelt over zijn eigen kinderen en hoe hij het ziet.
Het is toch altijd weer fijn om in zo een liefdevol huis te mogen te zijn. Met de hond, de katten en de liefde voor Feyenoord. De dominee en ik zijn beiden groot fan. In een huis waar een soort van rust heerst. Waar ik mijzelf durf te zijn en de antwoorden durf voor te lezen ook al zijn ze in mijn ogen misschien wel stom of achterlijk. Of juist heel erg persoonlijk en komen ze heel erg dichtbij.
In elk geval heb ik weer nieuw huiswerk meegekregen waarmee ik aan de slag kan. Deze hier moet ook nog voor de kerkraad verschijnen en dat vind ik super spannend. Ook al moet ik me volgens onze dominee daar niet erg druk over maken.
Abonneren op:
Posts (Atom)