Zomaar een week in september, met gedoe, ontspanning en verder weinig sensatie. Onze dominee stuurde me een berichtje of ik die week nog met Tieske wilde wandelen. Uiteraard. Schaapie wil elke dag wel met Tieske uit! We maakten een afspraak en vervolgens vroeg Kees of ik vrijdag na het wandelen met Tieske tijd had om met K te praten van de kerkraad. (!!!) (is er een dokter in de zaal?) Dat had ik uiteraard en anders had ik daar wel tijd voor gemaakt. Ja toch, niet dan.
O help! Ik vind zoiets zo spannend. Het was eerst nog wat abstract allemaal. Het hing wel in de lucht maar echt tastbaar werd het niet echt. Mede door de coronacrisis. Enfin, ik mocht op audiëntie verschijnen. Zie je me al gaan? Vrijdag 10:00 het uur van de waarheid. Van te voren wandelen met lieve leasehond.
Nou, vanaf het moment dat de afspraak stond ging het stuiteren in mijn hoofd. Wat normaal een autoweg is, werd nu een overvolle autosnelweg. Chaos! Totale chaos. Onze dominee gaf me nog een opdracht mee waar ik mee aan de slag ging. Inleverde en welke werd goedgekeurd. Dat was dan wel weer puik mensen.
De dag van de waarheid brak aan. Ik was al uren voor de wekker wakker. Had vreselijk liggen woelen, raar gedroomd. Echt fantastisch. Hop mijn nest uit. In de klamottn, boodschappen doen en wachten tot het kwart voor 9 was. Tieske halen. Ik was zo afgrijselijk zenuwachtig dat ik onze dominee niet eens te woord kon staan. Watten in mijn hoofd. Een soort gestamel was het. Mijn hart bonsde als een malle. Ik ben toch zo een stresskip mensen. Echt hoor.
Tieske in de auto. Eerst even haar geknuffeld en door haar zachte vacht geaaid. Haar snoetje tegen me aan. Ze gaf me likjes en legde haar pootje op mijn arm. Zo lief! Het wandelen deed me goed. Tieske lekker los en de wind woei door mijn haar. Dat bracht wel wat meer rust.
Tieske ingeleverd bij de vrouw van de dominee. Kon wederom geen stom woord uitbrengen. Het is toch niet te filmen. Ze zal ook wel gedacht hebben 'kind, wat sta je daar afwezig te wezen!' terecht. Hop naar de kerk. Het ging gebeuren. Heer sta me bij. Mijn hele brein zat compleet op slot. Ik voelde me precies zo een hertje die verschrikt in de koplampen keek.
Kees opende het gesprek. Het scheelt wel dat ik veelal rustig van hem word. Ik was zo confuus. Mijn brein startte gelukkig weer op maar wel in de sluimermodus. Gelukkig vonden K en onze dominee hetgeen dat ik had ingestuurd wel heel mooi. Kreeg er zoveel complimentjes over dat ik er haast verlegen van werd.
Het is gelukkig wel zo dat onze dominee me heel goed kent. Dus weet aan welke touwtjes hij moet trekken. Ik kwam steeds meer in operationele functie. Vertellen over mijn bijbels, hoe ik bij de Kapel terecht was gekomen, wat ik zo fijn vind aan de kerk, wat het geloof voor me inhoud en wat ik van de bijbel zelf vind. Wederom complimenten ten over. Een mens zou er haast van gaan blozen. Zo lief! Echt fijn. Geeft de burger weer moed. Het was zo een duidelijk signaal van 'je mag er zijn en je bent waardevol' Eigenlijk heel ontroerend wel. Het was ook fijn om het samen over Hem te hebben en het geloof.
Slotsom is wel dat het voor 99,9% zeker is dat ik word gedoopt. Ik ben zoooooooo blij. Het is zo speciaal. In deze kerk met haar mooie gemeenschap, door deze dominee. O man!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten