Eindelijk weer een keer een analoog gesprek met onze dominee. Ik kon me amper verroeren van de pijn. Midden in de nacht van pure ellende de fysio gemaild. Zo ongekende koppijn, zere nek en zere schouders. Allemaal stress gerelateerd. Sta er letterlijk en figuurlijk stijf van.
Het was fijn om weer op deze manier met onze dominee in gesprek te gaan. Los van het feit dat ik bij de vraag 'hoe gaat het?' wel in tranen uit kon barsten. Niet dat zoiets niet vertrouwd voelt maar het maakt de boel zo ingewikkeld. Dus dan doe ik het al typende maar. Weer iets nieuws. In een waas van tranen een blog typen.
Eerst kwamen de huishoudelijke mededelingen. Ik dacht, o help. Heb ik iets verkeerd gedaan? Ga je me nu vertellen dat vanaf 1 september alleen nog leden van de Kapel welkom zijn tijdens de diensten i.v.m corona, moet ik een Ajax pyjama aan? U ziet, het rampenplan was weer volledig uit de kast getrokken.
Bleek het te gaan om klusjes binnen de kerk. Oud papier en mensen begeleiden bij binnenkomst van de kerk. O dear. Onze dominee had trouwens een fantastische bloes aan. Enfin, het werd tijd om de vragen te behandelen.
Dat ging goed, oké sommige antwoorden die ik gaf waren wel heel standaard en pover. Mea maxima culpa. Soms is het ook ingewikkeld om de diepte in te gaan wanneer je goed weet wat ze nu precies van je willen weten. Of om buiten de kaders te denken. Autisten als ik denken vrij exact. Dat de vraag een antwoord blieft dat wat verder gaat, dat vind ik soms best moeilijk.
Communicatie is niet altijd gemakkelijk. Soms hoop je op een pleister en krijg je zout. Niet dat onze dominee van het zout strooien is maar bon.
We hadden het over mijn doop. O mensen, ik vind dat zo spannend. Ik geloof dat ik drie weken van te voren al niet meer kan slapen. Er is iemand die ik het zo graag had willen vertellen. Zij had het als eerste geweten. Nog voor ik de auto had bereikt had ik het al in de app verzonden maar dat kan niet. Dat maakt me best verdrietig. Ik heb de boel zelf verkloot, wie zijn gat brandt mot op de blaren zitten.
Onze dominee heeft me de opdracht meegegeven waar ik, voor mijn doop nog aan wil werken. Het over wil hebben. Mijn hoofd zit al heel de dag op slot. Ik was verdwaald, letterlijk, kon gewoon niet bedenken hoe ik in Wierden moest komen, kon niet goed reageren op de vragen die we behandelden. Het lukte gewoon niet. Het is één grote grijze mist in mijn brein.
Het boekje dat ik heb gekregen van de dominee ga ik beslist nog eens nalezen.
