Dag lieve lezers,
Het zijn moeizame tijden. Tijden waarin Corona ons, de maatschappij en de economie in haar greep houdt. Angst veroorzaakt onzekerheid, verdriet ons doet hopen op een betere toekomst.
Hopen, dat was één van de onderdelen van het huiswerk. Vanmorgen belde ik met onze dominee. Videobellen. Iets wat ik vrijwel nooit deed is iets wat nu haast aan de orde van de dag is. Nu zit ik hier toch met een beetje een melancholisch gevoel. Zo na het gesprek, maar dat is goed. Dat houdt in dat zo een gesprek iets met je heeft gedaan.
Enfin, we hebben diverse hoofdstukken behandeld. Het ene hoofdstuk was lastiger te beantwoorden dan het andere. Dit boekje met hoofdstukjes is wat meer ingewikkeld dan het andere boekje. Biedt meer uitdaging. Zet aan tot denken. Wat is mijn relatie met God? Hoe geeft dit mijn leven vorm? Hoe worstel ik me door alle ellende heen en houd ik mijn focus en blijf ik geloven in zijn liefde? Heb ik zijn liefde eigenlijk wel verdiend?
Onze dominee kan goed uitleggen en vragen stellen. Het is fijn om elkaars visie te delen. Hoe je naar het geloof kijkt hangt samen met je referentiekader. Dat zei onze dominee ook al. Dat is natuurlijk ook zo. Als je een relatief gemakkelijk leven leidt, elke zondag naar de kerk gaat, in hem gelooft en verder je bezigt met de dagelijkse beslommeringen, dan is je visie op God waarschijnlijk heel anders dan wanneer je uit een verschrikkelijk milieu komt of wanneer je familie/gezin getroffen is/werd door ziekte en de dood.
Wat is stilte precies, wat doet het met je? Stilte is soms goed. Om tot het besef te komen waar je mee bezig bent, wat er anders moet. Om tot jezelf te komen. Om met God in connectie te staan. Om even aan de rotgang van het leven te ontsnappen. Het kan helend zijn. Het kan je gedachten even tot kalmte maren. Stilte van de natuur opzoeken. Haar voelen en ervaren. Stilte kan mooi zijn. Meditatief. Het begin van een nieuwe dag, terwijl de wereld nog slaapt.
Ook twijfel kwam voorbij. Dat je mag twijfelen omdat twijfel je weliswaar kwetsbaar maakt, het houdt je ook scherp. Het is goed om te twijfelen. Niet alles voor zoete koek te slikken maar ook om te denken van 'hoe zie ik dit nou?' of 'hoe zou je dat anders kunnen zien?' Twijfelen, vragen stellen aan elkaar kan er voor zorgen dat je zelf na gaat denken. Over wat die ander gezegd heeft, wat dit met jou doet en vice versa.
Het was een mooi gesprek. Ook best invoelend. De verschillende lagen van een gesprek kwamen aan de orde. Het theoretische, maar ook stukje eigen ervaring, het gevoelsaspect. Ervaringen delen. Ze vormden de melange van een goede sessie 'Op de thee bij de dominee!'
