Op de thee bij de dominee #17

 Het is een zonovergoten wanneer ik naar Wierden rijd. Het is lekker qua temperatuur en ervaar een gezonde spanning. Eerst met Tieske de natuur in. Mevrouw leefde vandaag in de vertraging en de oren zaten er voor de sier aan. Nou, niet helemaal want achter die oren past een hoop modder, kwam ik weldra achter. 

Met een vieze hond terug naar de dominee. Tijd voor de generale repetitie. De dominee oogde relaxed en goed gezind. Samen bespraken we hoe het met mij ging. (gespannen) We gingen de orde van dienst bespreken. Kan u allen verklappen, die zit goed in elkaar. Onze dominee kent zijn pappenheimers wel dus komt mijn doop vooraan in de dienst zodat ik, en ik citeer Kees: "niet de hele dienst op hete kolen zit." Hij heeft de liederen in de dienst verwerkt en 1 van de psalmen die ik had uitgekozen. Een bekende maar wel een hoopgevende. Degene die raadt welke psalm het is, wint zijn of haar gewicht in liters slagroom!

Vervolgens was het tijd voor het droog dopen. Op naar de Kapel. Daar volgde de uitleg van Kees. Werd het knielen voor het doopfont geoefend en weer naar de werkkamer van Kees. O mensen, het aftellen is echt begonnen. Nog wel op de 8e. 8 is al 21 jaar een bijzonder getal voor mij. Het is de datum waarop mijn moeder is overleden. Nou klinkt dat niet echt florissant maar naar iets wat eindige in het aardse bestaan, ontstaat er nu iets nieuws. Een nieuwe weg in het leven. In mijn leven. Vind dat wel mooi. 

Nou mensen en toen kwam het. De vraag der vragen die ik al sinds ik Kees ken heb: wat maakte dat je dominee wilde worden? Kees vroeg me of ik de lange versie van het verhaal wilde horen, of de korte, Wat denk je zelf lieve dominee? Ik ben een vrouw, ik moet alles weten. Echter, als je zo lang van stof bent als je collega Kees vd Berg dan bel ik mijn afspraak van 16:00 af. (grapje) Mooi verhaal. Mooi hoe zo een plaatje ontstaat. Het begint met voorzichtige contouren, weer uitgummen. Opnieuw beginnen.... weer uitgummen. Even laten leggen.... er weer aan beginnen en nu beginnen de contouren te vervagen en wordt het een schets. Een schets met dunne lijntjes die steeds dikker worden en steeds meer mooie tekening gaan vormen. Gestalte krijgen. Nu de kleurtjes nog. Een tekening van een levensloop naar het dominee worden. Met felle kleurtjes, pasteltinten, donkere kleuren dat samen een mooi geheel vormt. Zo een tekening is natuurlijk nooit helemaal af. Je blijft je als mens ontwikkelen. Dus er komt steeds weer iets bij.

Mooi toch zoiets? Onze dominee kan gewoon prachtig vertellen. Ook fijn om visies over religie te delen. Kees en ik zitten daarin vrij op één lijn. Hij gaf me nog een wijze les mee. Die tante Ma me ook al eens mee heeft gegeven. "Laat een ander vrij in hoe hij of zij haar geloof belijdt. Wie ben ik om tegen die ander te zeggen dat het fout is?" Besef momentje ik kan soms erg overtuigd zijn van mijn visie en ben niet beschaamd om deze luid en duidelijk te verkondingen. (sorry tante Ma) Ik moet gewoon leren om tot 10 te tellen en minder stellig en star te zijn. Foei Eva. 

Enfin, zo dus. Spannend allemaal hè?!? Helaas kan Marianne niet bij mijn doop aanwezigheid zijn. De zonnedominee. Als zij predikt, straalt ze als een zonnetje. Onze dominee werpt juist meer een wat vaderlijke blik op de meute.