zaterdag 25 maart 2017

Weekrapportage

Hallo lieve lezers,

Pfff ik ben echt kapot maar moet vanavond nog een dienst draaien. De late shift en daarna moet ik altijd even weer tot rust komen eer ik kan slapen. Het zal vannacht dus weer een latertje worden.

Deze week is tot nu toe redelijk verlopen. Ik had aardig wat afspraken staat, hetgeen dat voor afleiding zorgde. Er speelt wel het één en ander in mijn hoofd qua gedachtes. Dat heb je kunnen lezen in mijn vorige blog.

Maandag was een absolute baaldag. Ik had heel veel pijn in mijn nek en voelde me ellendig. Onrustig en verdrietig. Heel de dag geslapen en zodoende niet naar de vergadering geweest. Dinsdag was J. Ik zou in de ochtend met iemand naar Enschede gaan maar ik had er geen puf voor en nog altijd deed het gestel pijn. Bijkomend kwaaltje van het vrouwelijk probleem? Ik ben dinsdagavond wel eventjes bij iemand op bezoek geweest die een opdracht voor me heeft voor een mooi project ten behoeve van het KWF. Jeuj daar wil ik natuurlijk wel aan meewerken.

Donderdag op pad om foto's te maken bij zorgboerderij De Piet. Ik was kapot na een korte nacht maar gelukkig was het mooi weer en dan vind ik het minder erg. Het was erg gezellig bij de Piet maar toch vind ik het moeilijk om me ergens te vertonen omdat ik altijd het gevoel heb dat er op een andere manier naar mij gekeken wordt dan naar gewone mensen. Wat ik ook bijzonder vind is dat mensen, zodra ze horen dat ik ASS heb, meteen vragen of ik wel zelfstandig kan wonen. Zucht. Dat stoort me echt mateloos. Alsof je met ASS opeens een volslagen idioot bent.

Vrijdag naar de huisarts voor een verwijsbrief naar Dimence. Althans, dat was de insteek. Frau Dokter stuurde me naar de POH. Pfff. Ik kon er die ochtend om 9 uur terecht. Omdat er een schreeuwkoter in de wachtkamer zat ben ik gevlucht. Heb even wat te drinken gekocht en heb de resterende tijd in mijn auto doorgebracht. Met alle respect, om 08:00 een druk en schreeuwend kind... dat is voor mij een ramp van 12 op de schaal van Richter.

POH lijkt me oké. Ze vond mijn opinie over huisartsen en de GGZ bijzonder interessant en vond het ook belangrijk om mee te nemen tijdens het MDO. We hebben nu het één en het ander afgesproken dus eens zien waar het schip strandt.

Heel de week speelt er al iets door mijn hoofd waarvan ik niet goed weet wat ik er mee moet. Misschien moet ik een zogenoemde kosten- en batenanalyse maken. De voor en tegens tegen elkaar afstrepen. Dit euvel ligt me als een betonblok op mijn maag.

Worstelen met je zelfbeeld is gewoon ontzettend moeilijk. Vooral als je er heilig van overtuigd bent dat je overal te stom voor bent en dat je nergens bij hoort. Nu ben ik niet iemand die met de borst vooruit het "wij gevoel" promoot en hanteert maar toch.... zo een los elementje zijn in een samenleven waarin veel elementen met elkaar samensmelten behalve dat van jou, dat is beslist een naar gevoel.

Dus zo modderen we verder.....

Bedankt voor het lezen!

dinsdag 21 maart 2017

Zo kan het niet verder

Hallo lieve lezers,

Het is nacht, niet een beetje nacht maar gewoon hartstikke nacht. Eigenlijk zou ik al moeten slapen maar ik zit met een probleem in mijn maag. Of eigenlijk in mijn hoofd. Dat is niet gemakkelijk. Ik moet voor mijzelf een keuze maken die ik eigenlijk helemaal niet wil maken maar mijn verstand zegt me dat het beter is. Beter voor mij, beter voor die ander.

Dat klinkt allemaal zwaar, alleen dat is het niet. De keuze valt me zwaar maar soms moet je realistisch zijn. Soms moet je tot de conclusie komen dat je moet kiezen voor je eigen ontwikkeling ook al is dit wellicht vet egoïstisch.

Ik heb nu het gevoel dat ik in een cirkeltje blijf draaien en dat doet me geen goed. Ik word er onrustig van en het maakt dat ik ga piekeren. Ik voel me onbegrepen en dat is een naar gevoel. Soms kan je de ander domweg niet uitleggen hoe iets voor je werkt. Ik hou er niet van om mij in zekere zin machteloos te voelen. Ik hou er niet van om de regie niet in eigen hand te hebben.

Het is nog wel een proces dat ik vorm moet gaan geven, ik weet alleen niet goed hoe. Ik besef nu hoe gevaarlijk kwetsbaarheid kan zijn. Ik besef nu waar men mij voor waarschuwde. Soms moet je eerst op je muil gaan eer je dit soort dingen gaat beseffen. Het gevoel hebben dat ik klem zit bevalt me niet. Het beknopt mijn vrijheid en daar hou ik niet zo van.

Een goeie vriendin wees me er al op dat ik alert moet blijven. Ze heeft gelijk. Alleen iemand afwijzen is wel heel erg moeilijk. Ik ben niet het type dat mijn medemens moedwillig wil kwetsen maar een kat in het nauw maakt rare sprongen.

Mensen zijn welkom in mijn bubbel maar ik wil niet gevangen zitten in de jouwe. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik niet ik kan zijn.

Zo heeft de ene keuzestress in de winkel, zo heb ik nu keuze stress betreft een ingewikkelde situatie. Soms moet je tot de conclusie komen dat iets niet loopt. Zand in het mechanisme... Hoe maak je zoiets bespreekbaar? Hoe uit je zoiets zonder de ander te kwetsen? Ik ben iemand die heel veel accepteert maar soms moet je helaas een streep trekken. Wie is er nou voor wie?

Het is tijd om te gaan slapen,

Bedankt voor het lezen en tot gauw!


woensdag 15 maart 2017

Zeeuws Meisje

Hallo lieve lezers,

Vandaag begon mooi. Ik werd uitgerust wakker en had wat contact met E omdat het vandaag verkiezingsdag is. Ik stond te popelen om te gaan stemmen. Daarnaast moest ik nog op pad om cadeautjes te kopen voor Kimmy. Het hondje van de redacteur van onze wijkkrant. dat is nog een pupje. Ik was helemaal verliefd op hun vorige hond. Lizzy. Dat was echt zo een schatje om te zien.

Afijn ik ging op pad. Ik dacht dat ik in het gebouw met de apotheek wel kon stemmen. Niet dus. Oei. Ik kon bij de nabij gelegen kerk wel stemmen dus zo geschiedde. Nog een fotootje gemaakt voor E met het bewijs dat ik op hem had gestemd.

Thuis wat gedronken en naar Bert Visscher gekeken op Youtube. Die man kan me zo laten lachen.

In de middag naar de kit gefietst. Ik zou daar J ontmoeten. Leuk! Dat was heel gezellig. Nog twee hele leuke dingen gekregen voor mijn verzameling.

Omdat mijn ouders dichtbij wonen ben ik even aangemeerd want ik moest enorm nodig plassen. Ik wist niet dat zij nog bezoek kregen en omdat papa zei dat ik de Bitterlemon wel op mocht drinken ben ik aldaar op de bank geploft. Kwam er opeens bezoek. Mensen die ik heel lang niet had gezien en die mij dus nog kenden van toen ik nog slank was.

Ik kon wel door alle verdiepingen van de flat heen zakken. Ik vond het verschrikkelijk. Als ik had geweten dat zij bezoek kregen dan was ik als een haas er vandoor gegaan. (als een vette haas dat wel)

Ik voelde de blikken en schaamde me dood. Ik heb dus maar het rondje met de koekjes overgeslagen. Stel je voor dat ik een koekje zou eten. No fucking way! Ook de paniek dat er iemand naast me moest komen zitten. Wie wil er nou naast mij zitten? Ik schoof zover mogelijk opzij en probeerde me zo klein mogelijk te maken. Ik mijd feestjes met slanke mensen of mensen die me lang niet hebben gezien, ik mijd afspraken met mensen die me lang niet hebben gezien, ik mijd feestjes sowieso want ik vind ze vreselijk.

Volgende week heb ik een afspraak met iemand, hoewel dit eigenlijk gewoon heel leuk moet zijn, zie ik er als een berg (vet) tegenop. Verschrikkelijk. Ik heb het in mijn enthousiasme nog zelf voorgesteld ook. Diep van binnen vind ik het leuk maar ik weet dat het niet slim is.

Mensen hebben vaak een meedogenloos oordeel over mensen die dik zijn zonder dat zij de pijn en het verdriet achter al die rollen kennen. Iemand uit mijn familie heeft me dat met de paplepel ingegoten. Dikke mensen zijn vies, walgelijk en lelijk. Neen, dat waren niet mijn ouders die me dat hebben verteld.

Ik uit mijn verdriet omtrent dit item niet vaak. Het is iets dat in mij zit en wat me steeds laat voelen dat ik waardeloos ben. Dat ik geen liefde verdien, dat iedereen me haat. Het liefst zou ik zoveel mogelijk binnen blijven maar dat kan nou eenmaal niet.

Vanmiddag was ik in de supermarkt. Stond er een koppeltje midden in het gangpad. Ik kon er niet langs. Ik voel gewoon wat ze denken. "Als je niet zoveel patat in je stortkoker pleurde kon je er gewoon langs" dat is ook zo... als ik 60 kilo lichter was geweest, dan had ik er inderdaad gewoon langs gekund.

"doe er dan wat aan" is iets wat je dan vaak hoort maar als het zo gemakkelijk was, dan had ik dat toch allang gedaan? Het is ook de maatschappij die dikke mensen als monsters en melaatsen beschouwt. Laatst zei iemand tegen me "ik ben nog nooit zo zwaar geweest" ik dacht "huh?" als ze om mij heen moeten lopen moeten ze brood meenemen, als ze om jou heen willen lopen hoeven ze maar een halve pas te zetten. Mja dat zeg ik niet omdat iedereen recht heeft of zijn eigen verdriet e.d.

Onderstaande tekst van Blof vind ik heel passend op mijn situatie, en daarmee sluit ik ook deze blgo af.

"Het is altijd weer een strijd of je kiest voor eenzaamheid, een vreemde eend in elke bijt met het idee dat niemand kijkt"

dinsdag 14 maart 2017

Vrouw vergast toekomstige minister

ALMELO - Vrouw vergast toekomstige minister en twee parkieten.
De in Almelo woonachtige E heeft vanmiddag twee parkieten weten te vergassen en de toekomstige minister Eugène van Mierlo.

E had middels Facebook de toekomstige minister om een verkiezingsposter gevraagd en daarbij haar adres opgegeven. Omdat Van Mierlo dit zo attent vond besloot hij zelf de poster persoonlijk te overhandigen. Dit resulteerde in een uiterst benauwd resultaat.

E had kort ervoor garnalen gebakken met een groteske hoeveelheid knoflook. De aroma's kwamen je tegemoet. Hans en Joke, twee parkieten lagen in mum van tijd met de pootjes omhoog.

Van Mierlo, werkzaam bij de brandweer wist zich wel raad met benauwde situaties en wist op een juiste manier te handelen. Hij wist zijn vege lijf te redden door op een drafje naar de prachtig bestickerde auto te rennen en weg te scheuren.

De politie onderzoekt de zaak maar volgens ouwe rot in het vak Henk Buis was er geen sprake van opzet maar van een culinaire ramp. Ook al was E van mening dat dit, wellicht galgenmaal, voortreffelijk smaakte. Van Mierlo kon achteraf wel lachen om de situatie. "Iedereen moet leren koken, zolang het maar veilig gaat, met het oog op brandgevaar" zo verklaarde hij tegenover Stop-de-Persen. Omdat E de poster voor het raam heeft gehangen besluit Van Mierlo het zo te laten.

Hans en Joke hebben het voorval op het nippertje overleefd doordat ze door een dappere buurtbewoner naar buiten zijn gebracht. De woning is nog bewoonbaar maar wordt wel geventileerd.

maandag 6 maart 2017

Gratis boodschappen van de Deka

Hallo lieve lezers,

Vandaag barstende koppijn die voortkomt uit mijn nekklachten. In de vroege ochtendstond werd ik gebeld door de garage. Ze waren woest benieuwd waarom ik met een mankement nog 2 weken verder wilde rijden. Ik legde uit dat bij het zelfstandig inplannen op de website alles tot die tijd vol was. Dat bleek een foutje. Morgen kan de auto naar de garage.

Afijn daarna naar de apotheek gegaan. Kreeg ik een standje omdat ik mijn baxter te laat ophaalde. Was wel terecht overigens maar volgens mij was deze dame vanmorgen met het verkeerde been uit de stee gestapt.

Daarna naar de Deka. Kreeg ik een karretje in mijn maag gedrukt. Tja mevrouw, wel opletten hoor en niet zich het menu voor vanavond visualiseren. Al snap ik dat wanneer je mij ziet lopen je meteen aan een rollade denkt.

Mijn spulletjes vergaard en aan de dame achter de kassa uitgelegd hoeveel Klokpottn ik had. Ze telde ze na en vervolgens hoefde ik maar bizar weinig af te rekenen. Kom ik bij de auto en lees het bonnetje, heeft ze er maar 1 afgerekend. Ik wilde eerst nog terug gaan maar als ik het je heb verteld en je telt zelf na dan is dit eigen schuld dikke bult.

Nu zit ik hier met enorme nekpijn! Morgen de fysio bellen.

vrijdag 3 maart 2017

Normen en waarden

Hallo lezers,

Ik vraag me soms echt af waar het naar toe gaat met onze samenleving. We wijzen wel met ons vingerend naar schelde Marokkanen maar let op!

Op een Facebookpagina van een autobedrijf uit de Harberinkhoek verscheen een bericht dat barstte van de fouten. Tja, niet iedereen is behept met taalvaardigheden. Het enige wat ik onder het bericht heb gepost is dat er veel spelfouten in zaten. Een benoeming van een feit waar geen waardeoordeel aan kleefde.

Wat ik vervolgens over mij heen kreeg is echt te bizar voor woorden. Kennelijk voelt men zich direct aangesproken. We leven helaas in een maatschappij waarin we over alles  en iedereen iets mogen zeggen maar zodra iemand iets over ons zegt dan luisteren we niet meer, gaan de dialoog niet aan en alle vormen van fatsoen verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Zo ben ik uitgescholden voor trol. Een van de mensen die had gereageerd had namelijk al mijn profielfoto's uit zitten zoeken om vervolgens een stokoude foto van een feestje te posten tussen de reacties. Met de bijbehorende tekst of ze "zo iemand" wel serieus moesten nemen.

Moet ik iemand serieus nemen die intelligentie refereert aan uiterlijk?

Degene die mij trol noemde heb ik hier netjes voor bedankt en verteld dat ik dankzij mijn rol in Harry Potter wereld beroemd ben geworden.

Iemand die iets zei over een kort en pittig kapsel heb ik uit de droom geholpen door te zeggen dat ik mijn haar heb laten groeien sinds Miss Etam failliet is en mijn bakfiets is gestolen.

Ik weet niet wat ik erger vind. De complete verwoesting van de Nederlandse taal of het feit dat men tegenwoordig 0,0 kritiek aanvaardt en er vrolijk op los scheldt. Het is nog wachten tot de eerste bedreiging de revue passeert.

Als je nou schokkende dingen schrijft of aanstootgevende dingen, dan kan ik me voorstellen dat je heel wat over je heen krijgt maar als men al losgaat op zo een simpel berichtje dan voorzie ik donkere wolken boven de toekomst.

Op de thee bij de dominee #25

 Het is triestig weer. Miezerregen en niet uitgesproken warm. Met de leenauto naar Wierden! Tieske ophalen voor een wandeling en daarna babb...