We zitten nog altijd in de Corona crisis. Geen kerkbezoek mogelijk en ook geen fysiek bezoek aan de dominee om het huiswerk te bespreken. Welke ik beiden jammer vind. Het is toch anders, een kerkdienst thuis bekijken vanachter een beeldscherm. Je kan bij wijze van spreke zo je nest uitrollen en voor de klapcomputer gaan zitten. De focus is ook anders wanneer je thuis een kerkdienst bekijkt. Toch lukte het me om een uur lang te kijken, te bidden en te genieten van de liederen.
Vandaag stond er weer een sessie op het program. Het huiswerk bespreken. Best wel persoonlijke vragen. Over moed, over vitaliteit, ambitie maar ook omgaan met mislukkingen. Nog een aantal vragen. Wederom vragen die best dichtbij komen. De ene vraagt roert je ziel meer dan de ander. Eerlijk durven te zijn naar de ander, naar de dominee. Dat je er niet meer van kan maken dan 'ik kom amper de deur nog uit, alleen om te golfen en voor Tieske.' Ook dat je het liefst heel de dag in bed zou willen liggen. Omdat het allemaal zo uitzichtloos lijkt.
Het uiteraard ook over de doop gehad. Hoe gaan we deze vorm geven? Er een feest van maken? Met een volle kerk op de manier zoals het hoort of op de aangepaste manier betreft Corona. Moeilijk. Natuurlijk wil ik het liefst gedoopt worden op de traditionele manier. Alleen wanneer dit dan zijn mag, dat weet niemand. Is dat over een halfjaar. Is dat over een jaar? Uiteraard wil ik het liefste dat Kees dat doet. Gezien ik met hem hier naartoe heb gewerkt. Ik wil graag dat tante Ma erbij is. Die me heeft geholpen in het proces om iets te leren betreft de bijbel.
Het zijn onzekere tijden en dat doet iets met een mens, doet iets met mij. Ik voel me er terneergeslagen door. Bedroefd en leeg. Niets is meer vanzelfsprekend en we moeten dankbaar zijn voor elk mooi moment dat op ons pad komt. Het huiswerk bespreken met de dominee voelt fijn. Praten over God, over Jezus. Over de bijbel. Ook over de aspecten die bij het leven horen. Wat maakt je onzeker? Waar loop je tegenaan?
Je bouwt in zo een periode toch een band op. Een vertrouwensband. Omdat je ook persoonlijke dingen deelt. Niet alleen de gezamenlijke liefde voor het geloof en voor Feyenoord. Zelf vertel ik best wel persoonlijke dingen. Over mijn depressie, over de dood, over de toekomst. Dat is soms heftig, niet gemakkelijk maar het voelt wel veilig en vertrouwd. Zo van, 'kind, hier heb je een bakje thee, vertel eens.' Daarom heten mijn blogs ook 'op de thee bij de dominee.'
Ik heb voor de volgende ronde weer nieuw huiswerk meegekregen. Een deel ervan heb ik al gemaakt. Het is uitdagend, confronterend maar ook bijzonder om mee bezig te zijn. Om het geloof met iemand te kunnen delen. Om iemand te kunnen vertrouwen. Waar je aan twijfelt, wat je lastig vindt, waar je tegenaan loopt of gewoon even de afgelopen dienst bespreken. De laatste dienst heb ik gedownload. Omdat het over de 10 geboden ging. De 10 leefregels waar men zich als christen aan moet houden. Het was een mooie en bijzondere dienst die ik nog wel een keer terug wil kijken.
Door het huiswerk te bespreken ontstaan er soms heel persoonlijke gesprekken. Door kwetsbaar te durven zijn. Door vragen te durven stellen. Dat is niet altijd gemakkelijk maar het leven zou erg saai zijn als er geen uitdaging inzat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten