Een weekje later dan gepland ging ik weer eens op de thee bij de dominee. O mensen, wat was ik ziek. Ik heb zo intens moeten overgeven dat ik dacht dat het uit mijn tenen moest komen. Ik voelde me zo ontzettend ziek dat ik even in overweging had genomen om de huisarts te bellen.
Afijn, ik vind het altijd fijn om met de dominee het huiswerk te behandelen. Om over het geloof te praten. Over God en over Jezus. Om zijn visie te horen over het geloof. Onze dominee is een man die zo mooi en boeiend kan vertellen. Dat zelfs ik, met een aandachtsboog van 0.2 nanoseconde haar aandacht erbij kan houden.
Afgelopen zondag ging hij voor. Het werd een hele mooie en bijzondere dienst. Zo een dienst waar je over nadenkt wanneer je naar huis rijdt. Ook een dienst die rust geeft in je hoofd, in mijn hoofd. Een dienst die precies aansloot op hoe ik over het geloof denk. Een dienst die toch ook prikkelend was. Ik vond het fijn en was blij dat ik geweest was.
Wat de bezoekjes aan de dominee ook leuk maakt, is toch wel de dol blije Tieske die je vrolijk blaffend en kwispelend begroet. Stiekem kijk ik daar altijd een beetje naar uit. Om haar weer te zien, te mogen aaien en knuffelen. Ze gaat er echt voor zitten. Om geaaid te worden. Legt haar poot op je arm. Ze likt altijd aan mijn handen en polsen. Ik vind het best. Ik ben niet gauw vies van een hond. In tegendeel. Zo een lief en zacht dier geef je zoveel liefde. Waar je eigenlijk niets voor hoeft te doen. Ja, haar aaien.
Dat is misschien wel een mooie switch naar het geloof. Waarin ik met de dominee vragen over Jezus behandeld heb. Dat Gods liefde onvoorwaardelijk is. Dat de liefde van Jezus onvoorwaardelijk is. Dat Hij van je houdt zoals je bent. Dat betekent natuurlijk niet dat je maar kan doen en laten wat je wilt in het leven. Je moet er wel iets voor doen. Liefde is een werkwoord maar geloven ook. Dat is toch een bepaalde levenswijze. Hoe sta je in het leven, hoe vind je de ander en hoe wil je leven in de liefde van God? In de liefde voor de ander?
Onze dominee is iemand die qua preken en qua visie erg aansluit op hoe ik het geloof beleef. Ik bemerkte dat ik daarin niet alleen sta. We hadden enkele gastdominees en de kerk was amper halfvol. Onze eigen dominee stond een aantal weken niet ingeroosterd. Wat inhield dat ik gewoon bij de kerk kon parkeren. Afgelopen weekend was onze dominee weer terug en de parkeerplaats stond bomvol. Ook langs de weg was er geen parkeerplaats meer vrij. Wat inhield dat ik een straat verderop mijn bolide moest parkeren.
Het gesprek met de dominee was fijn. Hij moest zowaar nog, een soort van op zoek naar een bijbel. Kan het waar zijn dat men in een huis waar twee dominees wonen men op zoek moet naar een bijbel? Een soort van toch wel. De dominee las me het verhaal voor van de verloren zoon. Naja, ten dele. Ik had een ander verhaal in mijn hoofd maar vond het toch mooi maar ook moeilijk. Want zo zal ik nooit of ter nimmer worden ontvangen. Ik besef dat, weet dat, maar toch raakt het me dan wel. Ook omdat de dominee vertelt over zijn eigen kinderen en hoe hij het ziet.
Het is toch altijd weer fijn om in zo een liefdevol huis te mogen te zijn. Met de hond, de katten en de liefde voor Feyenoord. De dominee en ik zijn beiden groot fan. In een huis waar een soort van rust heerst. Waar ik mijzelf durf te zijn en de antwoorden durf voor te lezen ook al zijn ze in mijn ogen misschien wel stom of achterlijk. Of juist heel erg persoonlijk en komen ze heel erg dichtbij.
In elk geval heb ik weer nieuw huiswerk meegekregen waarmee ik aan de slag kan. Deze hier moet ook nog voor de kerkraad verschijnen en dat vind ik super spannend. Ook al moet ik me volgens onze dominee daar niet erg druk over maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten