Het is bloedverziekend heet. Ik heb al dagen last van ontembare koppijn, vermoeidheid en jeukende ogen. Bij het ochtendgloren meldt mijn agenda, nog voor de wekker dat ik een afspraak heb met Kees, onze dominee. Mijn hele lijf doet zeer, alle gewrichten protesteren en voorzichtig rek ik me uit, rol op mijn buik en met een half oog inspecteer ik de sociale media. Ik ben ka-pot. Met 5 hoofdletters. Ondanks dat ik best goed geslapen heb. In mijn hoofd hangt er een dikke niet door te komen mist. Weer een dag en een nacht van verzengende hitte. Een dag van wederom standje sluimermodus.
In al mijn enthousiasme stond ik stipt om 10:00 bij Kees op de stoep. Die mij stom verbijsterd aankeek. 'hadden wij nu een afspraak' vroeg hij me terwijl hij me vragend aankeek met twee puppy bruine ogen. Ik dacht; ja toch? Bleek niet zo te zijn. Dus met onverrichte zaken keerde ik huiswaarts. Zeker wetende dat we toch echt in den vroege een afspraak hadden. Dan maar naar bed. Hoofdpijn on point. Dus ventilator aan en ogen dicht.
Om 14:00 poging twee. Handtas mee met de bijbel erin, het boekje waar ik al het huiswerk in had uitgewerkt en verder een compleet overlevingspakket mocht er een bom vallen en de dominee en ik opgesloten zouden zitten in diens werkkamer. Schroevendraaier, bestekset, zaklamp, bijbel, notitieboekje, plastic zak, desinfectiegel, tampons, maandverband, pennen enz. Volledig geëquipeerd dus.
Ditmaal geen vragen uit een boekje. Ditmaal was het mijn beurt om de dominee vragen te stellen. Die gul was met de watertoevoer. Immers, hitte, hitte en nog eens hitte. Tussen haakjes, onze dominee was on fleek hoor mensen. Leuk polootje,bijpassende broek. Helemaal hip enfin.
We hadden elkaar onwijs lang niet gezien en dus stond niets mij in de weg om Kees te briefen over alle wonderlijke avonturen die ik had beleefd. Waarbij ik niet vergat tegen hem te zeggen dat ik hem toch echt wel had gemist. Oké, ik hield geen turflijst bij, die de dagen aftelden dat hij weer voorging maar afgelopen zondag liep ik wel te stralen van contentiment. Onze dominee was back in town.
Onze dominee is de beroerdste niet om me even subtiel te wijzen op wat ik beter anders kan doen of had kunnen doen. Betreft tante Ma of betreft het tot 100 tellen. Voor mij is dat acceptabel. Hij mag dat. Lang niet iedereen. Naja ik kan wel zeggen vrijwel niemand. Zo was het rondje vakantie weer rond en hadden we het over de afgelopen dienst, over diensten die geweest zijn. Ach, ze zijn wellicht niet allemaal even geweldig. Ze scoren, op één dienst na, wel een dikke voldoende of meer. Je bent als mens altijd zoekende, soms valt er een puzzelstukje op de juiste plek en daar moet je dan niet meer aan tornen. Kees en ik verschillen daar deels over van mening maar beiden scoren we hoog op het onderdeel koppigheid tijdens de GGZ olympics. Jottem!
Ik kreeg weer een boekje mee, terwijl ik knuffelde met Tieske. Sorry dominee maar hoe kan je zo een lieve blik nou negeren? We hadden het over de bijbel. Over lid worden. Weer over de bijbel en nu is er een bijbel die ik OOK wil hebben. De dominee en ik zijn het roerend eens: je kan nooit teveel boeken hebben. Hoewel, onze dominee overweegt om een aantal boeken weg te doen. Hoe dan? Die wil ik met moed, beleid en trouw gaarne van je adopteren. Ze krijgen hier wel een laatste rustplaats.
Afijn, dolle Mien hier mag zich gaan verdiepen in Marcus. Daar gaan we het dan over hebben. Het is fijn om te leren uit de bijbel. Om verder te komen. Ook omdat dit voor mijn psyche en mijn mentale vitaliteit fijn is. Bezig zijn met het geloof biedt ook een stukje rust. Een stukje ruimte in een wereld die toch al zo druk is. Een soort bubbel om in te vluchten. Een bubbel die onze dominee mede heeft gecreëerd. Omdat zijn visie op het geloof en op de bijbel nauw aansluit op die van mijn.
Die van tante Ma en die van mij zijn een wereld van verschil. Dat is niet erg. Het zijn buurtschappen en soms komt de één bij de ander een kopje suiker lenen. We vinden elkaar in de liefde van God en in de liefde voor het geloof, mooie Bijbelteksten en mooie psalmen. Tante Ma leert mij van alles en ik probeer het allemaal te absorberen als een spons. Opslaan, leren en er iets nuttigs mee doen. Het is een feestje. Soms moet je als feestganger gewoon even buurten bij de ander zijn of haar feestje.
Zo dus. Het was zinvol, het was fijn. Feyenoord kwam nog even te sprake. Ik kon even met Tieske knuffelen, heb meteen even gefikst dat ik haar wat langer mag leasen zodat ik met haar wat langer het bos in kan duiken in den vroegte. We hadden het nog over Kees 2 een collega van Kees die ook dominee is. Die ik steevast de Italiaanse voetbalverslaggever noem omdat hij gevoel voor drama heeft. Onze dominee is wat meer gelauwerd hoewel je aan zijn mimiek en zijn stemgebruik wel degelijk kan horen of iets hem raakt.
Zo dus lieve lezers. Er is weer werk aan de winkel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten