Hoi Karin,
The thing goes skra pahpahpah! Heb je dat nummer al gehoord? Fucking episch! Het is nu bijna 04:00 midden in de nacht en opeens voelde ik inspiratie in me opkomen als maagzuur na een avondje kaasfondue. Wat ik overigens bijzonder lekker vind maar dat terzijde.
Treffend bericht postte je op Facebook. Over de beste wensen, vrolijk kerstfeest en die shit. Je had het bij het juiste eind hoor. Al heb je, al dan niet tactisch wel een element overgeslagen aan je verhaal. Namelijk het stukje hoe snel je wordt vergeten. Hoe snel men slechts een herinnering wordt en geen deel meer uitmaakt van het heden. Anders gezegd, van andermans heden.
Ook dit jaar hadden we een tof contact. Met jouw Rotterdamse visie beantwoordde je mijn berichtjes. Jouw jaar bestond helaas met name uit leggen te liggen. Zaken uit handen te moeten geven aan jouw wijkzus maar ook aan anderen. Opeens gezinsuitbreiding in de vorm van een logge enthousiaste pup. Arme Sniper, hij was niet meer de diva des huizes want opeens was daar een andere hond die ook aandacht vroeg.
Als je aan mij vraagt hoe mijn jaar was, dan kan ik je daar geen eenduidig antwoord op geven. Het was moeilijk, het was verrekte moeilijk maar 2017 kende ook mooie momenten. Leermomenten, momenten van verdriet, verliefdheid, eenzaamheid, samen iets bereiken, grenzen verleggen, weten wie je echte vrienden zijn, contacten verbreken hoe moeilijk dat ook was. Verbijstering om wat er in de wereld zoal gebeurd. Ultieme blijdschap omdat de mooiste club op aarde kampioen werd. Ontluistering over al het geweld jegens hulpverleners, terreur en aanslagen. Dat, hoe moeilijk ook, ik mij aansloot bij een sportgroepje dat zich moet uitsloven in verlaten parkeergarages, dat met een touw door de stad marcheert. Opdrukken, crunches. Doorzetten is het enige devies,
Ondanks dat jij uit de roulatie bent hielden we contact en dat vond ik super fijn. De ene keer meer dan de andere keer maar dat draadje tussen ons bleef bestaan. Ik heb je mee mogen maken tijdens je werk, hetgeen wat jij met hart en ziel doet. Daar zag ik, wat ik op de sociale media zag. Iemand met hart voor haar werk, voor de burgers en de wijk. Je onvoorwaardelijke liefde voor Rotterdam, voor jouw wijk, jouw kindje Spangen. Wat op zondag een oase van rust is, tenzij Sparta thuis moet voetballen.
Lieve Karin, ik kom je in 2018 opzoeken. immers moet je mij het mooie concept van Heilige Boontjes nog laten zien en wil ik natuurlijk alle verhalen horen over Guus. Ik hoop zo dat je weer herstelt. Volgens mij ben je goed op weg. Buffelen bij de fysiotherapeut! Ondertussen van een afstand nauwlettend in de gaten houden wat er op jouw grondgebied gebeurt.
Ja, joh, jij en ik sluiten voor ons beiden een bijzonder jaar af. Nog een paar dagen en dan marcheren we zo het nieuwe jaar in. Met de volle 30% er weer tegenaan! Grapje natuurlijk.
Dankjewel voor je lieve steun! Komend jaar probeer ik weer mijn draadje op te pakken en weer te bloggen. Naast de verslagjes over het sporten.
Liefs en je bent een topper!
woensdag 27 december 2017
dinsdag 19 december 2017
Sporten met Eef deel 7
Tragisch nieuws. Heden de laatste training van het jaar. Met een iet wat melancholisch gevoel en een stoffig kerstliedje op de radio spoedde ik me richting de praktijk. Oerend hard door de bocht want het was al bijna 19:00. Zoef de haas was er niets bij.
Afijn we deden onze knipperlichtbandjes weer om en de kudde kon vertrekken. Jottem! Gezien de sloffe wind besloot onze bendeleider om weer naar de parkeergarage te gaan. Uiteraard deden we onderweg nog wel wat oefeningen. Te beginnen bij het traditionele tikkertje. Dat dit nog geen olympische sport is, is mij een raadsel.
Na deze folklore gingen we ons landingsgestel trainen. Trillende hammetjes mensen. Helaas ontbraken er ook een paar bendeleden. Onze twee kwebbeltantes bijvoorbeeld. Vormen altijd de kopgroep en brengen heel wat gezelligheid mee.
In de parkeergarage meldde onze bendeleider ons eerst aan. Gezien de vorige keer de gevestigde orde wilde weten wat wij daar kwamen doen. Zoals verwacht was ook deze keer de bergetappe onderdeel van het programma "Go with Flo" Dat wekelijkse onderhoud aan het landingsgestel begint wel zijn vruchten af te werpen.
Sommigen waren vandaag in optima forma en draafden de bergpas op alsof er aan de finish een pot goud stond. Anderen waren minder optimistisch en hielden hun eigen tempo aan. Onze bendeleider stond ons als een volleerd cheerleader, zonder die zwaaidingen, ons aan te moedigen. Wat een held.
Aan de top van de berg mochten we onze buikspieren trainen. Het gezucht en gepuf kon beginnen. O, we hebben ons ook nog in IKEA-sferen gewaand want we mochten planken. Voor de noobs onder ons, dat is je lichaam in een horizontale positie brengen en zo stil mogelijk houden mét alle spieren aangespannen. Zwaar man!
Omdat één van onze bendeleden iets had gebakken wat voldeed aan de eisen van Sonja Banketbakker gingen we weer terug naar onze thuisbasis. De dame in kwestie had een kerstbrood gebakken en dat smaakte goed. Daar had ze echt haar best op gedaan. Zodoende sloten we het jaar met elkander gezellig af.
Notitie voor onze bendeleider: Super bedankt voor de toffe trainingen. Je bent echt een topper, en nee niet zo eentje in een glitterpakje met een castratenstemmetje. Tof hoe je telkens weer iets nieuws verzint en ons weet te motiveren en enthousiasmeren.
Lieve lezers, dit is de laatste sportblog voor dit jaar. Niet getreurd, in het nieuwe jaar komen ze er weer aan. Bedankt voor het lezen en tot gauw.
Afijn we deden onze knipperlichtbandjes weer om en de kudde kon vertrekken. Jottem! Gezien de sloffe wind besloot onze bendeleider om weer naar de parkeergarage te gaan. Uiteraard deden we onderweg nog wel wat oefeningen. Te beginnen bij het traditionele tikkertje. Dat dit nog geen olympische sport is, is mij een raadsel.
Na deze folklore gingen we ons landingsgestel trainen. Trillende hammetjes mensen. Helaas ontbraken er ook een paar bendeleden. Onze twee kwebbeltantes bijvoorbeeld. Vormen altijd de kopgroep en brengen heel wat gezelligheid mee.
In de parkeergarage meldde onze bendeleider ons eerst aan. Gezien de vorige keer de gevestigde orde wilde weten wat wij daar kwamen doen. Zoals verwacht was ook deze keer de bergetappe onderdeel van het programma "Go with Flo" Dat wekelijkse onderhoud aan het landingsgestel begint wel zijn vruchten af te werpen.
Sommigen waren vandaag in optima forma en draafden de bergpas op alsof er aan de finish een pot goud stond. Anderen waren minder optimistisch en hielden hun eigen tempo aan. Onze bendeleider stond ons als een volleerd cheerleader, zonder die zwaaidingen, ons aan te moedigen. Wat een held.
Aan de top van de berg mochten we onze buikspieren trainen. Het gezucht en gepuf kon beginnen. O, we hebben ons ook nog in IKEA-sferen gewaand want we mochten planken. Voor de noobs onder ons, dat is je lichaam in een horizontale positie brengen en zo stil mogelijk houden mét alle spieren aangespannen. Zwaar man!
Omdat één van onze bendeleden iets had gebakken wat voldeed aan de eisen van Sonja Banketbakker gingen we weer terug naar onze thuisbasis. De dame in kwestie had een kerstbrood gebakken en dat smaakte goed. Daar had ze echt haar best op gedaan. Zodoende sloten we het jaar met elkander gezellig af.
Notitie voor onze bendeleider: Super bedankt voor de toffe trainingen. Je bent echt een topper, en nee niet zo eentje in een glitterpakje met een castratenstemmetje. Tof hoe je telkens weer iets nieuws verzint en ons weet te motiveren en enthousiasmeren.
Lieve lezers, dit is de laatste sportblog voor dit jaar. Niet getreurd, in het nieuwe jaar komen ze er weer aan. Bedankt voor het lezen en tot gauw.
dinsdag 5 december 2017
Sporten met Eef deel 6
Ja mensen, vanavond trekken er weer duizenden hulpsinterklazen en pieterbazen door Nederland om ergens al dan niet hard op de deur te kloppen en in willekeurige hoeken iets lekkers te strooien.
Omdat wij alles ons geloof in de sint zijn verloren ging de training vanavond dus gewoon door. Niet voor één van onze bendeleden want zij had nog de ijdele hoop om mee te mogen naar Spanje en zat zichzelf dus bewusteloos te zingen voor de haard.
Daar gingen we dan, kop ploeg, het middensegment en de staartgroep. Richting de kerk, langs de vijver door naar het Marktplein. Onze bendeleider had de gang er goed in dus moesten de mensen met een kort landingsgestel extra hun best doen om de lange vlugge lieden bij te houden.
Mijn energielevel was -900% na een nacht ziek zwak en misselijk te zijn geweest en niet te hebben geslapen. Auw auw auw maar ik moest en zou deze training meemaken. Goed, we gingen een soort spelletje doen dat je iets moest doorgeven aan een andere speler terwijl je in een squadhouding over de vlakte marcheerde. Dit alles deden we geheel in het zicht van de mensen die zich gesetteld hadden bij Nielz. Dus lieve lezers, mocht u ons treffen bij De Leukste Thuis, "ja dat waren wij!"
Na het betere rek- en strekwerk gingen we richting de parkeergarage. Kuitspieren trainen, de trap op rennen, opdrukken, iets met hang- en trekwerk en nog veel meer. Op het dak van de garage moest onze bendeleider aan de gevestigde orde uitleggen wat zijn bende daar kwam doen. Arendsoog gooide zijn Italiaanse charme wel in de strijd dus dat kwam helemaal goed.
Vet balen dat mijn medicatie haar werk niet deed. Vooral omdat het dan niet zo gaat zoals ik graag zou willen. Pijn dus. Grom. Nadat we de bergpas van de Javagarage hadden beklommen op allerlei bijzondere manieren mochten we nog even onze buikspieren trainen. Dat deden we niet door een potje oud Hollands moppentappen voor gevorderden, neen door middel van crunshes en iets met pinguïns. Voordat u allen massaal met Wakker Dier aan de telefoon hangt, we moesten ons als die beestjes bewegen. Wiggle wiggle wiggle!
Nou en daarna gingen we weer naar de praktijk. Was een leuke training. Dus mocht u denken "Dat wil ik ook!" linkje onderaan dit bericht. Mocht u voor het maximale willen gaan? Dan is er ook de traditionele bootcamp maar dan gaat u wel met een andere bendeleider op pad.
https://www.fysio-gravenesch.nl/ klik klik klik voor als je ook de binnenstad van Almelooooooo onveilig wil maken.
Dit was hem weer mensen, bedankt voor het lezen, reacties mogen en niet vergeten.... lief zijn!
Omdat wij alles ons geloof in de sint zijn verloren ging de training vanavond dus gewoon door. Niet voor één van onze bendeleden want zij had nog de ijdele hoop om mee te mogen naar Spanje en zat zichzelf dus bewusteloos te zingen voor de haard.
Daar gingen we dan, kop ploeg, het middensegment en de staartgroep. Richting de kerk, langs de vijver door naar het Marktplein. Onze bendeleider had de gang er goed in dus moesten de mensen met een kort landingsgestel extra hun best doen om de lange vlugge lieden bij te houden.
Mijn energielevel was -900% na een nacht ziek zwak en misselijk te zijn geweest en niet te hebben geslapen. Auw auw auw maar ik moest en zou deze training meemaken. Goed, we gingen een soort spelletje doen dat je iets moest doorgeven aan een andere speler terwijl je in een squadhouding over de vlakte marcheerde. Dit alles deden we geheel in het zicht van de mensen die zich gesetteld hadden bij Nielz. Dus lieve lezers, mocht u ons treffen bij De Leukste Thuis, "ja dat waren wij!"
Na het betere rek- en strekwerk gingen we richting de parkeergarage. Kuitspieren trainen, de trap op rennen, opdrukken, iets met hang- en trekwerk en nog veel meer. Op het dak van de garage moest onze bendeleider aan de gevestigde orde uitleggen wat zijn bende daar kwam doen. Arendsoog gooide zijn Italiaanse charme wel in de strijd dus dat kwam helemaal goed.
Vet balen dat mijn medicatie haar werk niet deed. Vooral omdat het dan niet zo gaat zoals ik graag zou willen. Pijn dus. Grom. Nadat we de bergpas van de Javagarage hadden beklommen op allerlei bijzondere manieren mochten we nog even onze buikspieren trainen. Dat deden we niet door een potje oud Hollands moppentappen voor gevorderden, neen door middel van crunshes en iets met pinguïns. Voordat u allen massaal met Wakker Dier aan de telefoon hangt, we moesten ons als die beestjes bewegen. Wiggle wiggle wiggle!
Nou en daarna gingen we weer naar de praktijk. Was een leuke training. Dus mocht u denken "Dat wil ik ook!" linkje onderaan dit bericht. Mocht u voor het maximale willen gaan? Dan is er ook de traditionele bootcamp maar dan gaat u wel met een andere bendeleider op pad.
https://www.fysio-gravenesch.nl/ klik klik klik voor als je ook de binnenstad van Almelooooooo onveilig wil maken.
Dit was hem weer mensen, bedankt voor het lezen, reacties mogen en niet vergeten.... lief zijn!
zaterdag 2 december 2017
Terug van weggeweest
Hoi Karin,
Zo dat is even geleden. Ik ben zoals je weet op vakantie geweest en de week erna moest ik weer zo wennen aan mijn leven hier. Het was een heel gedoe om weer mijn draai te vinden. Veel pijn ook. Hiervoor ga ik naar de fysiotherapeut. Zo ook de handtherapeut. Die beste man staat garant voor het betere sjor- en trekwerk. Auw! Tape om mijn pols en rust houden.
Hoe gaat het met jou? De laatste tijd hebben we helaas wat minder contact. Ik zag dat je wat meer actief bent op je werk? Goed zeg. Hopelijk ben je snel weer terug op je post. Zo kwam ik onlangs nog een foto van ons tegen toen ik bij jou op het werk was. Dat was echt leuk!
Mentaal gaat het weer wat minder. Zou het liggen aan de donkere dagen? Het heeft hier zojuist gesneeuwd. Dat vond ik wel mooi om te zien. Vind ik zo sereen. Niet dat ik nu een sneeuwpop kan maken maar toch, de eerste vlokjes dansten olijk naar beneden.
Net naar de voetbal gekeken. Dat was ronduit verschrikkelijk. Heracles speelde zo bedroevend slecht, daar zakt je broek toch van af. Feyenoord heeft gelukkig gewonnen. Overigens, vandaag ben ik op een intens gore plek geweest. De vuilstort maar deze vuilstort was zo vies en stonk zo hard. Gatsie! Hele zwermen meeuwen kwamen ons tegemoet. Ik was met de klusjesman van mijn tante op pad. Ze had weer de geest en toen moest de oude kast eruit en een nieuwe erin. Dus gingen we met het oude meubilair naar de kringloop. Zij wilden het logischerwijs niet hebben. Die meuk was meer dan 30 jaar oud. Helaas mochten we het ook niet in de fik steken dus hebben we het netjes ingeleverd.
Deze week was het ook weer het feest der slapeloosheid. Heel de nacht wakker gelegen tot een uur of 6. Vreselijk. Dat is zo vermoeiend. Ik lag maar te draaien en te draaien en te malen en te malen. Compleet overprikkeld. Om nou midden in de nacht te gaan stofzuigen is ook weer zo een dingetje. Daar worden de buren niet vrolijk van.
O Harry is het hoekje om. Lag zomaar dood in de kooi. Och arme. Beestje was al ziek, kruipersziekte en daar is niets aan te doen. Joke is dus nu alleen. Misschien dat ik er nog een vogeltje bijneem. Is ze niet meer zo alleen.
Vanmorgen trouwens nog een work-out gehad. Niet in de sportschool maar buiten. Jeetje wat een dikke laag ijs op de ramen. Het had niet eens zo heel hard gevroren maar het was ontzettend mistig en die mist was aan gaan vriezen. Mijn tante mikte vroeger altijd een pannetje warm water over de voorruit. Ongelofelijk dat er nog nooit eentje is gebarsten. Overigens vriest zo een nat raam zo weer dicht. Mijn flesje ijsontdooier was gaan lekken en dus helemaal leeg. Zucht.
Ik ben ook zo een type dat het flesje slotontdooier in de auto bewaard. Heel handig. Zoiets hoort dus in huis te staan of in je handtas. Vier je nog sinterklaas eigenlijk? Ik heb links en rechts al wel voor mensen een gedichtje geschreven maar heb helaas weinig inspiratie.
Afijn, ik ga nog even wat filmpjes kijken en dan lees je binnenkort weer meer over wat mij zoal bezighoudt.
Doei doei
Zo dat is even geleden. Ik ben zoals je weet op vakantie geweest en de week erna moest ik weer zo wennen aan mijn leven hier. Het was een heel gedoe om weer mijn draai te vinden. Veel pijn ook. Hiervoor ga ik naar de fysiotherapeut. Zo ook de handtherapeut. Die beste man staat garant voor het betere sjor- en trekwerk. Auw! Tape om mijn pols en rust houden.
Hoe gaat het met jou? De laatste tijd hebben we helaas wat minder contact. Ik zag dat je wat meer actief bent op je werk? Goed zeg. Hopelijk ben je snel weer terug op je post. Zo kwam ik onlangs nog een foto van ons tegen toen ik bij jou op het werk was. Dat was echt leuk!
Mentaal gaat het weer wat minder. Zou het liggen aan de donkere dagen? Het heeft hier zojuist gesneeuwd. Dat vond ik wel mooi om te zien. Vind ik zo sereen. Niet dat ik nu een sneeuwpop kan maken maar toch, de eerste vlokjes dansten olijk naar beneden.
Net naar de voetbal gekeken. Dat was ronduit verschrikkelijk. Heracles speelde zo bedroevend slecht, daar zakt je broek toch van af. Feyenoord heeft gelukkig gewonnen. Overigens, vandaag ben ik op een intens gore plek geweest. De vuilstort maar deze vuilstort was zo vies en stonk zo hard. Gatsie! Hele zwermen meeuwen kwamen ons tegemoet. Ik was met de klusjesman van mijn tante op pad. Ze had weer de geest en toen moest de oude kast eruit en een nieuwe erin. Dus gingen we met het oude meubilair naar de kringloop. Zij wilden het logischerwijs niet hebben. Die meuk was meer dan 30 jaar oud. Helaas mochten we het ook niet in de fik steken dus hebben we het netjes ingeleverd.
Deze week was het ook weer het feest der slapeloosheid. Heel de nacht wakker gelegen tot een uur of 6. Vreselijk. Dat is zo vermoeiend. Ik lag maar te draaien en te draaien en te malen en te malen. Compleet overprikkeld. Om nou midden in de nacht te gaan stofzuigen is ook weer zo een dingetje. Daar worden de buren niet vrolijk van.
O Harry is het hoekje om. Lag zomaar dood in de kooi. Och arme. Beestje was al ziek, kruipersziekte en daar is niets aan te doen. Joke is dus nu alleen. Misschien dat ik er nog een vogeltje bijneem. Is ze niet meer zo alleen.
Vanmorgen trouwens nog een work-out gehad. Niet in de sportschool maar buiten. Jeetje wat een dikke laag ijs op de ramen. Het had niet eens zo heel hard gevroren maar het was ontzettend mistig en die mist was aan gaan vriezen. Mijn tante mikte vroeger altijd een pannetje warm water over de voorruit. Ongelofelijk dat er nog nooit eentje is gebarsten. Overigens vriest zo een nat raam zo weer dicht. Mijn flesje ijsontdooier was gaan lekken en dus helemaal leeg. Zucht.
Ik ben ook zo een type dat het flesje slotontdooier in de auto bewaard. Heel handig. Zoiets hoort dus in huis te staan of in je handtas. Vier je nog sinterklaas eigenlijk? Ik heb links en rechts al wel voor mensen een gedichtje geschreven maar heb helaas weinig inspiratie.
Afijn, ik ga nog even wat filmpjes kijken en dan lees je binnenkort weer meer over wat mij zoal bezighoudt.
Doei doei
Abonneren op:
Posts (Atom)