Hallo lieve lezers, in het kader van "geef me de vijf" hier een verhaaltje met de woorden
Dood, cupcake, hopeloos, leven, kat - bedacht door Spekje.
Overigens is dit concept bedacht door een goede vriend van me,
Het was op een mooie zaterdagochtend in maart toen Renske bedacht dat het wel een goed idee was om cupecakes te bakken. Terwijl manlief uitgebreid de krant las ontdeed zij zich van haar nachtgewaad en hupte als een jonge hinde onder de douche. Met haar haren vol shampoo maakte ze een hanenkam en keek trots in de bijna beslagen spiegel. Haastig ontdeed ze zich van het sop, droogde zich af en schoot in de kleren.
Mika, hun kat sloeg alles gedwee gade en rekte zich een mauwend uit. Renske mopperde toen ze kapseisde omdat ze op één been huppend haar skinny jeans aan probeerde te trekken. Toen ze eenmaal haar make-up had gedaan en haar haren in een slordige staart had gebonden was het tijd om naar de Appie te gaan.
Onderweg foeterde ze fanatiek naar haar medeweggebruikers en maakte een obsceen gebaar naar een fietser die zomaar overstak zonder te kijken. Ze parkeerde haar Fiat Pinda en zette koers richting de winkel. Het was weer schering en inslag. Overal stonden van die wijven die hun karretje diagonaal in het gangpad parkeerden om vervolgens de laatste roddels uit de wisselen. Hoofdschuddend baande zij zich een weg door de karretjes en mikte haastig de spullen die ze nodig had in het karretje.
Opeens hoorde ze een daverende klap. Verschikt keek ze om en ze wist niet of ze dit nu grappig moest vinden of sneu. Een oudere dame was met haar scootmobiel pardoes tegen een schap met potjes groente gereden. Ze zag er vrij hulpeloos uit, zo tussen alle boontjes, erwtjes, spinazie en rode kool. Al gauw kwamen er mensen toegesneld om de dame te helpen al bleek de manager van de supermarkt minder in zijn nopjes.
Ze liep naar de kassa en rekende af. Wat een avontuur weer dacht ze en ze reed vervolgens naar huis. Haar man Frank zat nog aan tafel en mompelde iets onverstaanbaars. Mika had een plaatsje gezocht in de zon. Ze begroette haar man en zette de radio aan. Ze rolde met haar ogen, ook dat nog! "Er is leven na de dood" werd er gedraaid. Ze wist zeker dat ze dat liedje de komende dagen niet meer uit hoofd ging krijgen.
Terwijl ze het beslag in de papieren vormpjes spoot ging de deurbel. Frank was ondertussen gaan douchen dus met een verhit hoofd liep ze naar de deur. Jehova getuigen. Daar zat ze nou net op te wachten. "Denkt u dat er leven na de dood is?" luidde de vraag. Ze zuchtte en haalde haar schouders op. "Geen idee, ik sta net kwakjes in bakjes te spuiten dus als u mij wilt excuseren?" Ze mikte de deur dicht en slofte naar de keuken. Niet veel later konden de cupcakes de oven in.
Ze plofte op de bank met een glas Carnei, wellicht wat vroeg maar na alle gebeurtenissen deze ochtend was ze er wel aan toe. Ze zette de tv aan om naar een één of ander woonprogramma te kijken. Nog even geduld en dan waren de cakejes klaar. Het was het ochtendje wel weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten