vrijdag 27 januari 2017

Bubbels

Hallo lieve lezers,

Het is vrijdagavond, het ideale moment om de beha los te klikken en de vrijheid tegemoet te treden. Je weet wel, de vrijheid om 3 uur lang naar de herhalingen van Astro TV te gaan kijken of stiekem je mond vol te spuiten met slagroom uit zo een bus. Je territorium af te bakenen door een paar winden te laten. O nee dat doen dames niet... hoe doen wij dat eigenlijk? Door overal onze zooi te verspreiden waarschijnlijk. Te beginnen bij de beha die me elegant over onze schouder de ruimte in werpen. Yes, kunnen we eindelijk weer fatsoenlijk ademhalen.

Vandaag had vrij weinig om handen. Vanmorgen, voor mijn doen op tijd de stee uit gehuppeld. Vandaag kwam er bezoek. Even kijken of alles deugt. Is de troon glanzend schoon? Wasbak vlekvrij? Koffie paraat? Er zou toch nog weinig mis kunnen gaan dacht ik zo. Geen rare dingen in de koelkast? Geen cola drinken. Het moet lukken.

Met mijn visite wat nuttige zaken verricht. Het ging verrassend goed tot een bepaald ogenblik. Ik heb dan wel autisme maar ik ben niet dom. Het was te lang goed gegaan. De hints waren zelfs voor iemand als ik pijnlijk duidelijk. Gelukkig ben ik een expert in ontwijkingsgedrag dus slalomde ik er omheen. Pffff laat me nou toch eens mijzelf zijn! Daar hoort wat chaos e.d. gewoon bij. Ik voel me er goed bij, wat is dan feitelijk het probleem?

Na het bezoek even gaan slapen. Even wat rust creëren voor de volgende ronde. Even niet willen denken en voelen want dat is wat heel de dag mij parten speelt. Die stemmetjes die me vertellen hoe vreselijk ik ben, steeds weer die bevestiging krijgen, het zit me niet mee. De wekker rinkelde vrolijk dus hup uit de stee. Mijn begeleidster had me een berichtje gestuurd dat ze reeds voor de deur stond. Ik stuurde terug dat ik net wakker was en dat ik eraan kwam. Gauw naar beneden en ze binnengelaten. Nouja, voor eventjes was ze stelde voor om te gaan wandelen. Dat vond ik uiteraard prima.

Zo trokken wij als de 3-1 koningen zonder waar door de wijk. Wat omslachtig verteld hoe het met me ging. Hoewel het vertrouwd voelt, voelt het ook wat onwennig. Haar verteld over mijn gevoel betref afwijzing. Dat ik me zo snel afgewezen voel of gehaat en waar dit vandaan komt. Dat ik nooit een positief zelfbeeld heb opgebouwd en geen idee heb hoe dit moet. Met haar gesproken over mijn werk bij HLO en dat dit soms best aangrijpend kan zijn. Hoe ik dit dan weer van me afzet.

Het is niet gemakkelijk, ik zijn, al weet ik niet zeker of een ander zijn nu zoveel eenvoudiger is. Vorige week werd mij pijnlijk duidelijk dat sommige mensen ook een droevig verhaal met zich meedragen terwijl je dit van die mensen helemaal niet had verwacht. Om er een tegeltje tegenaan te werpen 'ieder huisje draagt zijn kruisje'

Ik heb wat series teruggekeken. Ik liep fameus achter. Nu heb ik alles weer op orde. Morgen weer naar de voetbal. PSV komt naar Almelo. Ik ben benieuwd. Ik moet me meer tot dingen gaan zetten. Als je met depressieve gevoelens zit is dat best heel moeilijk. Dan blijf je het liefst in je eigen veilige bubbel en zoek je de buitenwereld zo min mogelijk op. Veel mensen bij elkaar? Dat is niet fijn. Je eigen veilige bubbel ondanks al die draken van gedachtes. Ik vind het ook best moeilijk om mensen thuis toe te laten. Domweg omdat dit mijn eigen veilige plekje is. Zelfs hier presteer ik het om over me heen te laten lopen, dat anderen zeggen wat ik moet doen en wat niet. Ik sta erbij en kijk erna.

Keine leichte Sache! Ik snap eigenlijk niet waarom mensen altijd iets te zeiken moeten hebben over mij. Je kan toch, zelfs met mij een beetje blij zijn? Accepteren dat ik mijn leven op mijn manier leid? Iedereen maakt soms wel eens verkeerde keuzes maar i.p.v daar over te zeiken kan je ook denken, 'ach meisje kom maar, ik troost je wel' Het leven is een kwestie van vallen en opstaan en soms, in mijn geval heel vaak, ga je op je bek.

Afijn, het was me weer wat. Ik ga mijn begeleidster dadelijk nog een email sturen en wat filmpjes kijken. Ik zie wel wat morgen me brengt. Hopelijk de punten voor Heracles.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Op de thee bij de dominee #25

 Het is triestig weer. Miezerregen en niet uitgesproken warm. Met de leenauto naar Wierden! Tieske ophalen voor een wandeling en daarna babb...