Vanmorgen had ik met een collega een onderonsje over onze sterke arm der wet. Waaraan moet een wijkagent conform zijn profielschets voldoen en wat zijn de 'eisen' die wij als burger stellen? Zelf ben ik iemand die veel contacten heeft binnen het blauwe wereldje. Het is mijn interesse gebied en ik vind het leuk dat politiemensen laten weten wat ze doen. Niet alleen om de stereotypering te ontkrachten maar ook om aan te tonen dat het werk bij de politie niet enkel bestaat uit kommer en kwel en het schrijven van eindeloos veel processen verbaal.
Als ik voor mij persoonlijk spreek dan vind het contact met je eigen wijkagent belangrijk. Burgers kunnen signaleren en deze signalen weer doorgeven aan de diender. Daarbij kan een wijkagent zorgen ontnemen of wildwestverhalen ontkrachten. Een nauwe betrokkenheid bij de wijk waar de wijkagent dienstbaar is lijkt mij van wezenlijk belang.
Ik heb het gevoel dat de politie, zeker in het westen van Nederlander vooruit loopt op de digitale communicatie met haar burgers. Zo is er een agent in Rotterdam die een zo genoemd pop-up politiebureau runt. Eigenlijk moet je dat voor je zien als een mobiel, piepklein politiebureau dat her en der in zijn wijk, op gezette tijden opent. Dit biedt de burgers de kans om met deze agent in gesprek te komen, al dan niet met een bakje koffie.
Ander voorbeeld, een agente werkzaam in Rotterdam laat met regelmaat zien dat ze een bezoekje brengt aan activiteiten die in haar doelgebied plaatsvinden. Op die manier kom je met allerlei mensen in gesprek, op een laagdrempelige manier. Zonder deze burgers direct in beeld te brengen wordt wel duidelijk dat er wordt gewerkt aan het leggen van verbanden.
Ik zal niet beweren dat men in dit gebied van Nederland daar niet mee bezig is. Zo zijn er dienders die zich al behoorlijk raad weten met de sociale media. Ook zij hebben wijkspreekuur en bezoeken activiteiten. Soms mis ik het wel. Als je kijkt naar de ratio van dienders die hun werk inzichtelijk maken in Twente t.o.v. Rotterdam/Amsterdam dan valt er nog veel winst te behalen.
Stukje fysieke zichtbaarheid vind ik ook een belangrijk aspect. Onze vorige wijkagent zag ik met regelmaat door onze wijk flaneren. Onze huidige heb ik eigenlijk, op 1x na, nog nooit gezien. Natuurlijk zegt dit niet alles want ik zit natuurlijk niet de hele dag voor het vensterglas te kijken wat er zich afspeelt in mijn straat. Anderzijds mis ik in mijn wijk bijvoorbeeld het wijkspreekuur. Daarnaast is het contact leggen met de diender in kwestie wat omslachtiger.
Ik begrijp dat er aan Twitter en/of Facebook nadelen kleven maar die wegen niet op tegen de voordelen. Even snel iets melden, even snel via een direct message een fotootje sturen of melding maken van iets wat niet direct spoed behoeft. Het is snel, handig en efficiënt.
"Ja, maar dat kan allemaal met de politie-app" hoor ik je denken. Dat is correct echter is het aantal gebruikers van Twitter/Facebook vele malen groter dan de groep die de politie-app gebruikt. Daarbij moet je voor het versturen van zaken met de app meer handelingen verrichten. Waarmee ik niet wil zeggen dat de app niet deugt, dat voorop gesteld.
Mijn eindconclusie is dat wanneer je zichtbaar bent in je wijk maar ook op de sociale media, je begrip kan krijgen voor wat je doet, een laagdrempelige manier creëert om te communiceren en inzichtelijk maakt wat je doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten