Vanavond was het weer zover. Nadat ik twee eieren had verorberd was
het tijd om weer in actie te schieten. Mijn fsyio was ook weer present.
Volgens mij draait die beste man meer uren dan dat de wind hemden heeft
gedroogd.
Ons bende van ellende was wel gekrompen
tot een 4 vrouwsformatie waarvan 1 nieuw bende lid. Collectief geveld
door de griep. De harde kern ging vanavond weer de strijd aan met
elastieken, verzuring, bankjes, zwaartekracht enz.
We
begonnen onze tocht vol volle moed terwijl we het ach en wee van onze
geleden spierpijn bespraken. Gelukkig, ik was niet de enige die last van
spierpijn had. Gedeelde smart is immers halve smart.
De
eerste oefeningen bestonden uit oefeningen met een elastiek. Het betere
sjor en strek werk. Met wat gepuf en gezucht hebben we dat tot een goed
einde gebracht. Alles onder scherp toezicht van Arendsoog. Even
sjoemelen is er niet bij want hij ziet alles. Op de houding wordt ook
gelet. Sporten onder goede begeleiding en dat voor een fijn prijsje.
Daar teken ik voor. Heb ik later vanavond ook gedaan maar dat terzijde.
Door
in looppas naar de bankjes. Een van de bendeleden had nog met de
gemeente gebeld om ze te laten verwijderen maar helaas. Dus konden we
weer zwoegen en zweten tot we purper zagen. Gelukkig was het aarde
donker en zagen mijn sportkompanen mijn gestuntel niet. De mensen van de
SEH hielden hun adem in. Nog 3 kwartier te gaan in extra staat van
paraatheid. Daarna kon er weer geklaverjast worden.
Ondertussen
lagen we half op apegapen maar de trossen waren los dus in volle vaart
terug naar de praktijk van Aart en dat rijmt. Nog een paar laatste
oefeningen gedaan wederom in het serene licht van de kerk.
Eenmaal
terug in de kleurrijke praktijk (waar in december een schitterende
kerstboom prijkt) hebben de bendeleden en ik ons ingeschreven. Hoppa!
Recht zo die gaat. Voordat ik naar huis ging nog de bolide van één van
onze bendeleden bewonderd. Zo, nou, dat is me een strakke bak die alle
andere strakke bakken overbodig maakt. Wat een beest van een auto. Echt
een plaatje. Gewoon brute kracht onder de kap en een robuust uiterlijk.
Met
een voldaan gevoel huiswaarts gekeerd. Het was weer helemaal top. Lijkt
het jou nou ook vet hip om mee te doen? Je weet hoe je me kan bereiken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Op de thee bij de dominee #25
Het is triestig weer. Miezerregen en niet uitgesproken warm. Met de leenauto naar Wierden! Tieske ophalen voor een wandeling en daarna babb...
-
Zie je wel, het is gewoon zo! Wie kent deze gedachte niet? Hoe zelfverzekerd je ook in het leven staat, allemaal hebben we wel eens te kam...
-
"And I find it kinda funny, I find it kinda sad The dreams in which I'm dying are the best I've ever had I find it hard to te...
-
We leven in een krankzinnige periode. Johan Derksen zorgde voor ophef. Met een misplaatste grap. Ach, kan ik hem niet euvel duiden sommige m...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten