Het lager drukgebied.

Beste  Karin,

Ik zag dat je hard werkt aan je  herstel? Wat goed van je! Zo zie je dat er veel mensen zijn die op hun manier aan hun herstel werken. De ene psychisch, de ander fysiek en heikneuters zoals ik aan beiden.

Mijn week was eigenlijk niet heel geweldig. Maandag in huis aan de slag geweest, zoals elke week. Fanatiek de lap door de natte cel gehaald zodat de wasbak weer blonk als een geolied babybipsje en de wcpot weer zo stralend wit was dat je een zonnebril moest dragen. De vloer had ik al eerder deze week gedweild. Beetje Glorix en de boel ruikt weer fris en schoon.

Dinsdag weer naar de cursus geweest. Deze week behandelden we de feitelijke weergave van een gebeurtenis waarbij we ons niet fijn voelden. We mochten er geen interpretatie aan toevoegen. Slechts wie, wat wanneer en wat er gebeurde en wat er werd gezegd. Dat is nog best moeilijk. Zie het als een getuigenverklaring. Ik ben zelf erg geneigd om er mijn eigen interpretatie aan toe te voegen en dat mocht niet. Oef!

Vorige week vrijdag met het antiek op pad geweest naar Lochem. Lekker hapje eten maar het voelde toch een beetje verloren. Generatiekloof ter grootte van het gat in de ozonlaag. Daarbij, logeren... ik slaap dan gewoon niet of nauwelijks. Gelukkig ging dat deze keer redelijk. Pammetje erin geknald en toen was het te doen. Toch heel vaak wakker en liggen woelen.

Sorry lieverd dat er weinig volgorde in mijn verslag zit. Het is in mijn hoofd momenteel een grote chaos. Allerlei gedachtes en gevoelens beïnvloeden me. Gisteren ben ik bijvoorbeeld amper het huis uit geweest. Enkel om boodschappen te doen. Het liefste was ik heel de dag in bed gebleven maar dat is ook geen oplossing. Als die klote depressie weer de kop op steekt is het meteen hommeles.

Deze week nog in Volendam geweest. Dat was wel gezellig. Paling gegeten aan het water met meeuwen die op de loer lagen. Het klotsende water, de zon die scheen, gewoon een mooie dag. Lekker de toerist uitgehangen. Bij hotel Spaander nog wat gedronken en de Aziatische invasie geobserveerd. Sommigen compleet met mondkapje. Hebben wij dolle Nederlanders minder last van, van smetvrees. Wij pleuren onze kinders met een gerust hart in de ballenbak. Om maar iets te zeggen.

Vandaag was mijn begeleider weer van de partij. Zijn we naar de Kruidvat gegaan. Een van mijn favoriete winkels. Shampoos snuiven en lekker snuffelen tussen de snuisterijen. Ik ben nog op jacht naar een epische pyjama maar de meesten zijn veel te heet. Ik lig nog altijd onder een dun lapje katoen. Daar waar mijn begeleidster al de winterjas aan had liep ik met slippers en korte mouwen over de Almelose vlakte.

Depressies zijn grillig mop. Mensen zeggen wel eens dat ze niets aan je merken. Omdat je vrolijk overkomt, grapjes maakt maar wat zich achter die façade afspeelt, dat weet lang niet iedereen. Iedereen gaat er weer anders mee om. Ik doe mijn best om wel dingen te ondernemen maar dat is niet altijd even gemakkelijk. Er zijn dagen dat ik het liefst heel de dag diep wegkroop onder de dekens. Niemand zien, geen contacten, alleen zijn in een donkere ruimte. Niet voelen, niet denken. Helaas is dat niet altijd een optie en is het zeker geen goede optie.

Afijn, vanavond mag ik weer in actie schieten omdat ik moet werken. Eens zien wat het gaat worden.

Tot volgende week!!!!

Liefs Eef