maandag 16 oktober 2017

Over en sluiten

Ik ben boos, gefrustreerd. Soms voel je zoveel woede, omdat je niet begrepen wordt. Zoveel woede omdat er een overdaad aan prikkels is. Ik kan er niet tegen wanneer mensen altijd en eeuwig voor een ander antwoorden. Voor de ander iets invullen, figuurlijk dan. Altijd interrumperen zonder dat dit nuttig is. Man, ik word gek van die mensen die zichzelf graag horen kletsen. Prima, maar vertel dan iets nuttigs waar de mensheid iets aan heeft. Dat gezemel in de ruimte heeft niemand iets aan.

Op dit moment ben ik zo boos. Hatelijk als iemand je voor het lapje houdt. Hatelijk als iets alleen van jouw kant moet komen. Sommige contacten van me zou ik liever afschrijven. Hetgeen dat ik gisteren ook heb gedaan. Soms kom je op een punt dat je niet meer met elkaar door een deur kan en dan moet je voor jezelf kiezen. Hoe egoïstisch dat ook is. Als een contact met iemand louter berust op irritatie, onbegrip en veroordeling dan is het beter om er mee te kappen. Die beslissing had ik al veel eerder moeten nemen. Niets pappen en nathouden maar gewoon de bijl door de knoop. Tot hier en niet verder. Ik wars van mensen die zichzelf als de redder van de planeet beschouwen en daarom mensen die in hun ogen slecht zijn de les te lezen. Lik mijn reet is ook een wals. Ik ben meer dan mijn keuzes qua voedsel maar in hun beperkte brein gaat die vlieger niet op. Prima maar dan is het tot hier en niet verder.

Ik overweeg ook om een ander contact te verbreken. Als je bemerkt dat jij je gek investeert in een contact en dat dit niets oplevert... waar doe je het dan nog voor? Een vriendin van me zei al "Wat wil je met dit contact?" Nou, gezelligheid, vriendschap, gelijkwaardigheid maar dat zit er niet in. Dus stopt het hier en nu. Ik heb al zo weinig energie en ga deze proberen zo nuttig mogelijk te investeren. Het is gewoon triest om mijzelf soms bezig te zien. Hopende op wat nooit zal zijn of zal gebeuren. Man, ik maak mijzelf volstrekt belachelijk en dat moet stoppen. Contacten die geen fuck opleveren stoppen. Contacten die slechts bestaan uit eenrichtingsverkeer een halt toe roepen. Hoe moeilijk dat ook is.

Misschien is dit wel het ideale moment om voor mijzelf te bedenken dat ik beter af ben zonder. Niet meer die frustratie. Geen deksel meer op de neus. Geen kansloze haast beschamende investering in iets wat een bodemloze put is. Mij richten op mensen die mij wel waarderen. Mensen die mij het gevoel geven dat ik bestaansrecht hebt. Die ook eens aan mij vragen hoe het gaat. Die me steunen. Met wie ik kan appen zonder dat ik het idee heb dat alles louter van mijn kant komt. Mensen die het negatieve in het leven niet stijf negeren. Hoe je het ook went of keert, ieder leven kent negatieve kanten en door deze te negeren kom je echt niet verder.

Dit was het dan. Soms moet een mens voor zichzelf kiezen. Niet telkens die afwijzing, niet telkens die deksel op de neus. Gewoon een ontzettend dikke middelvinger en tot nooit meer ziens.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Op de thee bij de dominee #25

 Het is triestig weer. Miezerregen en niet uitgesproken warm. Met de leenauto naar Wierden! Tieske ophalen voor een wandeling en daarna babb...