Hallo lieve lezers,
Vandaag had ik te kampen met het phpd-syndroom. In het leven geroepen door juf Ank. Pijntje-hier-pijntje-daar.
Vol goede moed reed ik naar het hoofdkwartier. Door de krochten van Almelo met haar elegante sferen. Reed ik bijkans een kat dood. Beest draafde uit het niets de weg op. Het scheelde niet veel of ik had een extra badmat. Gelukkig ging alles goed en kon ik vloekend van schrik mijn weg vervolgen.
Drukte op de parkeerplaats. De vrouw van de opperbevelhebber dacht vorige week donderdag dat er een groteske groep mee ging doen. Dat was toen niet zo, en nu ook niet. Onze bende was helaas niet compleet. De sportzusjes waren er niet, de steltloper ging de staatskas spekken, onze chef cuisine kwam in tijdsnoot en zo was er van alles en nog wat gaande.
Nadat ik de boekjes op de stamtafel had geordend, we weer voorzien waren van ledstrips en we verder compleet waren werden we losgelaten in het centrum van Almelo. Eerst opwarmen bij de kerk. Niet door brandewijn maar door te hupsen. Van voor naar achter van links naar rechts. Onze bendeleider deed vrolijk mee. Die jongen heeft energie voor 10 terwijl beppe hier nog net geen zonnepaneel op haar rug heeft laten monteren.
Goed, in kuddeformatie door naar de bankjes. Squads to the max. Branden moesten ze, die bovenbeenspieren en dat deden ze. Hoewel een van onze bendeleden zich zorgen maakte over mijn spierwitte klapkuiten. Ik had namelijk een driekwartbroek aan daar mijn andere trainingsbroek nog niet droog was. Ja, uw verslaggever is de huisvrouw bij uitstek. Iemand nog tips hoe je slavinken kan bakken zonder dat de buitenkant gecremeerd is en de binnenkant rauw?
U had het vast al gemist, het sjorren met latex. Nou lieve lezers vandaag mochten we weer. We stonden met zes man sterk rond een lantarenpaal aan latex te trekken. In een kringetje. Hetgeen dat toch iet wat raar aandeed. Tegenwoordig zeggen we "Dat is niet gek, dat vinden wij alleen maar bijzonder"
Na de sessie trekken en hijsen stuurde onze bendeleider ons de diepe duisternis van de Graven Allee in. Kei donker op sommige stukken. In het schijnsel van een lantarenpaal mochten we het elastiek om het landingsgestel slingeren en daar gingen we. Hup naar links, hup naar rechts en vice versa.
We hebben vandaag echt ons landingsgestel getraind. Terwijl ik met een grote pruillip aankondigde dat mijn nek zeer deed. Als u denkt dat er iets is dat onze bendeleider ontgaat, dan komt u van een koude kermis thuis. Wordt er bij juf Ank niet gezwaaid, wordt er bij onze bendeleider niet gesmokkeld. Het is me wat.
Zo keerden wij terug naar ons hoofdkwartier. Waar de kuisploeg al noeste arbeid aan het verrichten was.
Het was weer leuk! Minder intensief dan vorige week maar minstens zo gezellig.
Bedankt voor het lezen en tot de volgende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten