Daar zijn we weer! Ik begaf me vloekend en tierend door het stadsverkeer. Het is onvoorstelbaar. Ga ik een halfuur van te voren weg, dan ben ik er binnen 20 minuten. Ga ik iets later weg dan zit alles tegen. Iets met de wet van Murphy?
Vol goede moed marcheerde ik de praktijk binnen, bleek daar een vette party gaande te zijn. Allemaal feestgangers maar nog geen bendelid te zien. Gelukkig kwam daar snel verandering in. Onder aanmoediging van Aart, de opperbevelhebber gingen wij de duisternis trotseren. Net iets voor Mien hier, ziet in het donker de Brandaris zelfs niet staan.
Met een touw op onze schouders gingen we op pad. We vormden vandaag een drievrouwsformatie die onder het bezielende oog van Flo er weer vol tegenaan ging.
Bij de kerk legde onze bendeleider uit wat we moesten doen. Sjorren aan het touw, de bovenbenen trainen en als een halve tamme staan trappelen terwijl je boksbewegingen maakt. U zou het eens moeten filmen, dat wordt geheid een Youtube-hit.
Heel deze sessie herhaalde zich drie keer en we gingen weer vrolijk verder. Echter was dat voor korte tijd toen men constateerde dat het koopavond was. Kooooooooooooooopavond op z'n Almelo's. Ik stelde nog voor om met dat touw over onze schouders een rondje door de winkel te maken. Echter waren ons bendeleider en ik de enigen die dat zagen zitten.
Afijn, we vluchten snel een gangetje in. U weet wel zo een gangetje dat u altijd ziet in van die gruwelijke films waar mensen worden vermoord met hakbijlen. Zodoende werd er koerst gezet naar het hertenkampje terwijl we onderweg nog wat oefeningen deden voor de schouders, nek en rug. Hijst u dat touw maar de lucht in.
Ondertussen had ik geconstateerd dat mijn broek last had van de zwaartekracht. Bij springen en hupsen zou hij onherroepelijk op mijn enkels belanden. Om nu in een Spongebobboxer te staan is niet warm aanbevolen. Zul je net zien dat ik word verbaliseert voor verkapte potloodventerij. (welke overigens goedkoper is dan wildplassen)
Op de bekende bankjes van het hertenkampje deden we leuke oefeningen. Op ééntje na. Anderzijds, in het donker vond ik het niet leuk omdat ik in het donker weinig zie en dan is een evenwichtsoefening extra moeilijk. Dan denk je dat je alles hebt gehad, moesten we ook nog op een drafje rondom de fontein.
Na 50 meter hing mijn tong al op mijn knieën. Conditie van niks en mijn avondeten kwam omhoog. Dan maar snelwandelen en kleine stukjes het toch maar op een drafje zetten, Deze cyclus werd nog een keer herhaald. Helaas waren mijn Duracel batterijen niet vervangen dus een tweede keer rennen zat er niet in. Toch bleef onze bendeleider positief en toen ook dit hok de finish had bereikt kreeg ik een highfive. Yes mensen.
Nou en toen mochten we weer naar ons hoofdkwartier wandelen. Toen bleek dat coördinatie toch een vaardigheid op zich is. Collectief en synchroon lunches doen. Met moed beleid en humor hebben we dat tot een goed einde gebracht. Ja mensen, wij kunnen dat. Vraag ons niet hoe but we did it!
Werden we bijkans nog verslonden door een reusachtig roofdier. Onze bendeleider en deze hier wilden het liefst de pleitvaart nemen. Volgens de eigenaar van dat beest was hij slechts geschrokken.
Zo kwamen we weer bij ons hoofdkwartier waar de opperbevelhebber, diens vrouw en nog twee mensen ons met luid applaus ontvingen.
Zo dat was hem weer voor deze week. Ik ga als de wiedeweerga een Staatslot kopen want ik was vergeten om de parkeerschijf achter het vensterglas te plaatsen en ik had geen bekeuring.
*doet een dansje*
Groetjes het hijgend hert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten