Boodschappen doen

Hallo lieve lezers,
Het is wat als je ouder wordt. Zo sta je in je vol gezeken pamper fruithapjes  te kanen en naar Dribbel te kijken en zo sta je midden in de Jumbo met een opvlieger, terwijl de rol met plastic groentenzakjes het hazenpad kiest en door heel het pand rolt. Dat zijn toch beslist barre tijden in het leven van een gemiddelde vrouw.

Het leed dat boodschappen doen heet heeft veel onpraktische zaken ten grondslag. Zo mikte mijn tante pas een kudde appels in zo een bewust zakje die spontaan de geest gaf. Met als gevolg dat alle appels ter aarde waren gestort en elk hun eigen kant op rolden. Gelukkig eentje richting de gratis voerrage dus zo kon ik nog een plakje worst meepikken. Genieten mensen, genieten, van de gratis shit in je leven.

Eigenlijk is boodschappen doen één en al ellende. Onlangs ging ik boodschappen doen en wilde daar een vluggertje van maken. Snel binnen en weer snel buiten. Nou daar dacht de bakfietsmoedergeneratie heel anders over. Al kwakend en wauwelend stonden ze met hun draadstalenkar diagonaal in het gangpad geplaatst de boel te barricaderen. Ik moest met een heuse hoogspringstok mij door het gangpad begeven. Ik had natuurlijk mijn fenomenale buikdansact kunnen doen waar het niet dat ik de ceintuur was vergeten en dus in standje zwanger door het leven moest. Anders zou men ontdekken dat ik van die goedkope boxers van de Action draag. Afijn ik had ook mijn gewicht in de strijd kunnen gooien door als een levende kanonskogel mij door de rij karretjes te begeven maar dan zou ik vroegtijdig het pand moeten verlaten wegens baldadigheid.

Afijn, opvlieger en de naderende gebreken zorgden ervoor dat ik de aanbieding van Tena Lady niet aan me voorbij kon laten gaan. Terwijl ik stiekem de Plus onder de zak met krieltjes legde kwam ik weer iets uitermate vervelends tegen. Een leeg schap! Is er een hongerwinter op komst? Ik heb toen aan zo een embryo gevraagd of hij nog Klokpotten op voorraad had. Eigenlijk zou ik aan de sherry moeten maar die meuk pleur je nog niet bij je ergste vijand in de benzinetank. Na een eeuw kwam het jongetje terug met een kudde Klokpotten.

Ik spaar sinds  dit jaar koopzegels. De eerste keer dat ik om koopzegels vroeg voelde ik zo de puberteit van me afglijden en voelde ik hoe  de eerste rimpel in mijn ponem schoot. Zou ik nu een kort en pittig kapsel moeten laten aanmeten en mijn kleding moeten kopen bij Miss Etam? Lijkt me niks. Ik draag immers altijd zwarte t-shirts en een spijkerbroek. Zo'n bloemetjes tuniek is niet aan mij besteed. Je weet toch!