Ik ben nou niet echt wat je noemt een 'kansenpareltje' maar ik betwijfel of ik het nou echt zo slecht doe. Ik heb gewoon de capaciteit om elke keer weer in bizarre situaties te belanden. Voor anderen zouden die situaties hoogstens vervelend al dan niet hachelijk zijn... voor mij maken ze de wereld tot een breed spectrum van allerlei prikkels en uitdagingen.
Zo ging ik vandaag naar Enschede. Naar de Primark en lunchen met een vriendin. Ik zie in alles avontuur, zelfs in een ritje met de bus. Je komt dan allerlei types tegen. Zo was er een vrouw in de bus die met zoveel goud was behangen dat het grootste gedeelte van de bus aan de andere kant van de bus moest plaatsnemen anders zouden we in de bocht onherroepelijk kapseizen. Deze vrouw voerde een diepzinnig gesprek met een apparaat in de bus dat zijn dienst weigerde. Die wilde zeker ook een betere CAO? Er hingen ook een kudde pubers verveeld in de stoeltjes maar ze waren wel zo aardig om hun tassen ook van een zitplaats te voorzien zodat een oudere dame moest staan. Gelukkig had ze een goed landingsgestel want het was wel een parcours van bochten en de chauffeur rook duidelijk de koffie. Ik zwiepte met mijn logge lijf van links naar rechts. Ook ik stond en hield mij vast aan zo een bacteriële lus aan het plafond.
Dan komen er verzetshelden binnen. Te herkennen aan een lucht waar je hele volksstammen mee kan verjagen. Ik heb het dan niet over lijf luchten maar over Air Wick stinkspray's. Nooit meer beslagen ramen met zo iemand in de bus immers niemand durft nog adem te halen. Zuurstofmaskers in bussen zou wel gewenst zijn. Zo zit je dus in een situatie dat je moet voorkomen te kapseizen maar dat je ook zo adem moet zien te halen dat je niet katzwijm tegen de bodem belandt. Ja, het leven van een busreiziger gaat niet over rozen.
Afijn, busreis overleefd? Op naar de Primark. Daar hebben ze van die tassen waar ik dus niet mee uit de voeten kan. Wat een onhandige krengen zijn dat. Ik houd de kledij het liefst gewoon op mijn arm maar dat mag niet van die opgewonden sprekende pakken. Je weet wel, beveiliging. Dan begint het meest mens onterende wat er bestaat. Je vindt een shirtje waarvan je denkt "Waaah" maar dan... als je zoals ik erg stevig bent is het vinden van jouw maat geen koud kunstje. Hoe deprimerend is het dan als jij jezelf door 20 knaapjes met maat s en m hebt heen gewerkt maar helaas geen XL aantreft. Bedroefd en met Sonja Bakker in je hoofd stort jij je dan maar op de volgende lading textiel, vervaardigd door verwaarloosde dakloze kindertjes in Thailand. Wederom vang je bot. Het is een hard gelag en je ziet jezelf al rondscharrelen bij Ulla Popken.
Dan vind je toch iets in jouw maat. Met de blijdschap alsof je net een kind hebt gebaard mik je het in dat kreng van een tas/mand en op naar de volgende afdeling. De BH's! Nou dat was ook een deceptie op zich. Hanteren ze daar de maten van perfect gestroomlijnde al dan niet aan anorexia lijdende mensen? Een BH cup C is daar net groot genoeg om twee eieren in te herbergen en om een bezemsteel te kopen. Beledigd besluit ik om meer water te gaan drinken en naar Ter Stal te gaan. Daar kloppen te maten tenminste met de omvang van waar ze voor bedoelt zijn. Van de BH's door naar het nachtkledij. Weer voor ranke slanke dennen en niet voor zwaargewichten. Toch wist ik in al die plunje iets te vinden. Gelukkig een tent zonder vent. Hup in dat gruwelijk irritante mandje.
Dan door naar de verboden afdeling. Neen Primark heeft geen afdeling met genotsknotsen ter grote van een honkbalknuppel, condooms waar je met je hele gezin in kan kamperen en opblaaspoppen met het gezicht van Patricia Paay maar wel de mannenafdeling. Daar heb ik een broek gevonden. Spijkerbroek, donkerblauw met pijpen zo lang als de A1. Gelukkig heb ik een paar handige mensen in de familie die deze wel kunnen inkorten. Ook vond ik een meesterlijk shirt. Ik houd van doodskoppen, Helaas was het Walking Dead shirt niet meer in mijn maat.
Zo zie je, naar de Primark gaan kan een heel avontuur zijn. Ik deed bijna 3 salto's van jolijt toen ik een trui vond met mijn geboortejaar erop. Ja, nu is dat nog leuk, als hangende tieten hebt een slappe reet en kraaienpootjes dan zoek je subtiel dekking. Afijn ook maar in het mandje gemikt. Het is nu nog topisch maar stel je voor dat het echt winter wordt.
Nou, zo gingen we richting de kassa. Vond ik nog 5 tandenborstels voor een euro en een reistandenborstel. Wat weer handig is voor als ik onverhoopt een date heb, en net een kilo kibbeling met knoflooksaus naar binnen heb gewerkt. Wagawagadoedoe!
Na de Primark nog even door Enschede gewandeld en toen op naar de sushitent voor onze verlate lunch. Yum yum! Alleen hadden ze het tempo van een slak in de winterslaap. De sushi was super lekker. Zelfs eentje met zalmeitjes gehad. knap knap knap in je mond. Het was wel een geworstel maar met een beetje behendigheid lukt het je om de boel te eten zonder dat het een slachtveld wordt.
Het was een leuke dag! Leuk gezelschap dus voor herhaling vatbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten