De kater is niet voor de poes

Help, I have done it againI have been here many times beforeHurt myself again todayAnd the worst part is there's no one else to blame

 Vandaag kon ik maar met moeite mijn bed uitkomen. Het gevoel van gisteravond lag als een loden deken over mij heen. In de verte hoorde ik een vrolijk gegil en geschreeuw. De scholen hadden pauze. Loom draaide ik mij nog een keer om en staarde naar het plafond. Had ik dit kunnen zien aankomen? Het was zo onverwacht dat het mij van mijn stuk had gebracht. Ik voelde mij raar, niet te omschrijven hoe ik mij precies voelde maar het was een soort van triestigheid.

Rond half twee besloot ik via Uitzendinggemist naar "It gets better" te kijken. Daar sloeg een van de hoofdpersonen de nagel op z'n kop. Het stond los van wat er gisteravond was gebeurd maar maakte wel deel uit van mijn emotionele gemoedsrust. Ik mis een knuffel, iemand die zegt onvoorwaardelijk van mij te houden. Ik mis het om geliefkoosd te worden om gewaardeerd te worden. Zat ik weer, in 24 uur tijd, te janken achter mijn laptop. Herkenning is soms zout in open wonden!

Eigenlijk had deze dag weinig om handen. Ik heb samen met een maatje van mij gesport. Dat voelde wel goed. Even nergens aan denken, door de pijngrens gaan en vol voor de training te gaan. 1.5 uur later voelde ik mij dan ook een stuk beter. Sporten doet veel met de mens. Het valt niet mee om je er toe te zetten maar als je dan eenmaal bezig bent heb je er geen spijt van. Eigenlijk zou ik de rest van mijn levensmanier ook moeten aanpassen dan haalt het nog meer uit dan het beïnvloeden van mijn humeur. 10 kg minder zou ook een ware verlichting zijn.

Mijn PB-er is ondertussen op de hoogte van mijn gemoedsrust en heeft mij vandaag geprobeerd te bellen. Ik had nog niet de fut om hem terug te bellen. Wellicht dat ik dat morgen doe. Kan ik meteen mijn wonderlijke ervaring van gisteren vertellen. Ik weet nu al wat hij gaat zeggen, althans ik heb een vermoeden over wat hij gaat zeggen. Iets wat een ieder tegen mij zou zeggen namelijk precies waar het op staat.

Was alles maar zo gemakkelijk... rationeel gezien is er heel veel gemakkelijk maar zodra de emotie er bij komt kijken wordt het moeilijker en raak je steeds verder verstrikt in je eigen gedachten en of angsten.

Ondertussen is de Bok los en geniet ik van een koude herfstbok. Cheers my dears!