Koning Atlas

Volgens mij is alles een illusie, behalve de krant want deze kan je tenminste vasthouden. Eigenlijk is er in het leven zoveel dat je vast kan houden en wat dus wel echt zou moeten zijn. Sommige mensen roepen frivool dat ze de wereld vast kunnen houden maar volgens de geschiedenis was alleen Atlas hiertoe in staat. Echter is dit nimmer empirisch vastgesteld toch zijn er velen die het geloven.

Geloven, ik vind dat maar een stom iets. Je gelooft heilig in iets wat je niet met zekerheid waar kan maken en als de waarheid dan compleet anders uitpakt kan je niet anders dan je wonden likken en jezelf voor gek verslijten dat je weer in een waardeloze niet bestaande waarheid hebt geloofd. Soms lijkt het leven één grote paradox! Is het niet schandalig dat wij hier in Nederland zoveel voedsel weggooien omdat het volgens de wetgeving niet meer mag worden verkocht maar wat nog zonder gevaar valt te consumeren? Dit in gedachten houdend als je hoort hoeveel mensen over heel de wereld niets te eten hebben?!

Ik ben altijd opgevoegd met het gegeven dat je eten niet zomaar weg mag gooien. Toch betrap ik mijzelf erop dat, ook ik dit doe. Gelukkig ben ik geen heilige maar dat mag geen excuus zijn. Vinden wij iets onveilig als er een een groepje jongeren duister naar je kijkt, vliegen in Irak de bommen om je oren en speel je in de luwte van dit geweld met een kapotte pop zonder oog en met maar 1 arm. Je koestert het alsof het van onschatbare waarde is.

Anderzijds mag je appels en peren niet met elkaar vergelijken. Het is niet erg om het te gebruiken wanneer je  de zaken wilt relativeren maar geen enkele vorm van extreem mag de leidraad vormen over jouw levenspad. Het is goed om af en toe te relativeren, bewust te zijn van wat er elders op deze aardkloot zich afspeelt maar het is ook verstandig om helder te hebben waar voor jou de pijnpunten liggen en hoe het komt dat ze daar liggen.

Sommige mensen lijken te zijn geboren als de Kop van Jut of als het spreekwoordelijke hoofd boven het maaiveld dat er onherroepelijk wordt afgehakt. Al dan niet jezelf terugtrekkende in die veilige slachtofferrol... soms mag je dat verdomme ook doen! Hoe sterk je ook bent, als je moet strijden in een strijd die niet de jouwe is, in een strijd waarin het niet draait om winnaars of verliezers, dan mag je! Al lost het niks op. Sommige dingen lonen zich er niet naar om opgelost te worden. Het enige wat ze doen is het leed dat de volgende keer ontstaat uit een gelijke situatie alvast verzachten, omdat jij jezelf hardt tegen dergelijke dingen.

Hoe je het ook went of keert, hoe hard je ook vecht, de kracht van Atlas valt niet te evenaren!