Hoi Karin,
The thing goes skra pahpahpah! Heb je dat nummer al gehoord? Fucking episch! Het is nu bijna 04:00 midden in de nacht en opeens voelde ik inspiratie in me opkomen als maagzuur na een avondje kaasfondue. Wat ik overigens bijzonder lekker vind maar dat terzijde.
Treffend bericht postte je op Facebook. Over de beste wensen, vrolijk kerstfeest en die shit. Je had het bij het juiste eind hoor. Al heb je, al dan niet tactisch wel een element overgeslagen aan je verhaal. Namelijk het stukje hoe snel je wordt vergeten. Hoe snel men slechts een herinnering wordt en geen deel meer uitmaakt van het heden. Anders gezegd, van andermans heden.
Ook dit jaar hadden we een tof contact. Met jouw Rotterdamse visie beantwoordde je mijn berichtjes. Jouw jaar bestond helaas met name uit leggen te liggen. Zaken uit handen te moeten geven aan jouw wijkzus maar ook aan anderen. Opeens gezinsuitbreiding in de vorm van een logge enthousiaste pup. Arme Sniper, hij was niet meer de diva des huizes want opeens was daar een andere hond die ook aandacht vroeg.
Als je aan mij vraagt hoe mijn jaar was, dan kan ik je daar geen eenduidig antwoord op geven. Het was moeilijk, het was verrekte moeilijk maar 2017 kende ook mooie momenten. Leermomenten, momenten van verdriet, verliefdheid, eenzaamheid, samen iets bereiken, grenzen verleggen, weten wie je echte vrienden zijn, contacten verbreken hoe moeilijk dat ook was. Verbijstering om wat er in de wereld zoal gebeurd. Ultieme blijdschap omdat de mooiste club op aarde kampioen werd. Ontluistering over al het geweld jegens hulpverleners, terreur en aanslagen. Dat, hoe moeilijk ook, ik mij aansloot bij een sportgroepje dat zich moet uitsloven in verlaten parkeergarages, dat met een touw door de stad marcheert. Opdrukken, crunches. Doorzetten is het enige devies,
Ondanks dat jij uit de roulatie bent hielden we contact en dat vond ik super fijn. De ene keer meer dan de andere keer maar dat draadje tussen ons bleef bestaan. Ik heb je mee mogen maken tijdens je werk, hetgeen wat jij met hart en ziel doet. Daar zag ik, wat ik op de sociale media zag. Iemand met hart voor haar werk, voor de burgers en de wijk. Je onvoorwaardelijke liefde voor Rotterdam, voor jouw wijk, jouw kindje Spangen. Wat op zondag een oase van rust is, tenzij Sparta thuis moet voetballen.
Lieve Karin, ik kom je in 2018 opzoeken. immers moet je mij het mooie concept van Heilige Boontjes nog laten zien en wil ik natuurlijk alle verhalen horen over Guus. Ik hoop zo dat je weer herstelt. Volgens mij ben je goed op weg. Buffelen bij de fysiotherapeut! Ondertussen van een afstand nauwlettend in de gaten houden wat er op jouw grondgebied gebeurt.
Ja, joh, jij en ik sluiten voor ons beiden een bijzonder jaar af. Nog een paar dagen en dan marcheren we zo het nieuwe jaar in. Met de volle 30% er weer tegenaan! Grapje natuurlijk.
Dankjewel voor je lieve steun! Komend jaar probeer ik weer mijn draadje op te pakken en weer te bloggen. Naast de verslagjes over het sporten.
Liefs en je bent een topper!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten