Gewoon een prachtig mooie dag

"Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht, als een vlinder vrij en altijd voor het leven op de lucht" - Boudewijn de Groot

Vandaag was een bijzonder fijne dag. Ten tijde dat het allemaal niet zo lekker verloopt is zo een dagje waarop je helemaal blij wordt meer dan welkom. Vandaag stond een dagje Rotterdam op het programma. Ik ging op bezoek bij een agente waar ik veel contact mee heb en waar ik ook al eerder bij op bezoek ben geweest.

Het was echt een fijn bezoekje. Ik werd rondgeleid door het mooie Rotterdam en we hebben honderduit gebabbeld over van alles en nog wat. Ook over het feit dat de ene persoon wél te kampen krijgt met PTSS en de ander niet en hoe dat nou kan. Soms maken mensen hele heftige dingen mee alleen de ene ontwikkelt PTSS en de andere niet.

Rotterdam is naar mijn mening een schitterende stad! Zo zijn we ook langs De Kuip gereden. De agente in kwestie is naast betrokken en recht door zee ook bijzonder geestig door haar Rotterdamse uitspraken. Niets geen Hoog Haarlems maar gewoon de taal van Rotterdam. Ik vind dat prachtig. Dan is iets puur, dan is iets echt. Wat je ziet is wat je krijgt. Daar heb je tenminste iets aan. Immers heb ik een gruwelijke hekel aan die verdomde Gooische R.

Overigens was ik bijna reddeloos verloren geweest als ik geen navigatie op mijn telefoon had gehad. Ik dacht slim te zijn maar dat pakte heel anders uit. Oeps! Hierdoor was ik veel te laat op mijn afspraak maar gelukkig was dat niet erg. Oef!

Eigenlijk is  het best bijzonder om mensen te ontmoeten die soortgelijke dingen hebben meegemaakt in het verleden en hierdoor begrijpen hoe zoiets is. Je hoeft dan niet alles uit te leggen. Het is ook wel fijn om met iemand samen te zijn die niet veroordelend is. Dat biedt namelijk de ruimte om meer dingen te delen. Als je in een wereld leeft waarin de meeste mensen je wél veroordelen op wie je bent, op hoe je functioneert en op wat je niet kan, dan word je daar wel schichtig door.

Soms steekt de wereld verdomd moeilijk in elkaar. Wat bedoelen mensen nu precies, hoe moet je  het interpreteren... bedoelen ze het positief of is het een sneer. Ik vind dat, mede door mijn verleden en mijn beperking bijzonder moeilijk. Je kan zaken vaak op verschillende manieren opvatten.

Onlangs stuurde ik iemand een berichtje. Het was niet eens bedoeld om een heel gesprek op gang te brengen. Ik kreeg toen een reactie waarvan ik niet goed wist wat ik er mee moest. Mijn eerste gedachte was dat ik vakkundig was afgekapt. Die gedachte heerst nog steeds. Dat maakt dat ik dan geneigd ben om mij stil te houden. Waarom zeggen mensen niet wat ze bedoelen?

Voorbeeld: Ik stuurde iemand een berichtje om deze met iets te complimenteren. De reactie was op zich oké maar de laatste zin in het berichtje was "fijne avond nog" m.a.w. pleur op. Althans, dat is wat ik dan denk. Terwijl het niet mijn insteek was om een hele conversatie te houden.

Soms zijn de signalen die anderen uitzenden zo ingewikkeld. Wat bedoelen mensen precies, hoe bedoelen mensen het... je eigen stemming speelt hierin ook een rol. Het is soms knap ingewikkeld. Zeker wanneer je een heftig pestverleden hebt ben je geneigd om zaken eerder negatief op te vatten dan wanneer je dat niet hebt. Als je zoals ik zo enorm gepest bent dan denk je eerder "zie je wel, ze vinden me een teringwijf"

Afijn, dit geworstel is er altijd. Vandaag eventjes niet. Dat was wel fijn. Hoewel ik altijd op mijn hoede ben. Ik heb vaak het idee dat mensen mij uitlachen of me nakijken. Soms heb ik daar lak aan maar soms komt dat ook keihard binnen. Dat is lastig.

Het is dadelijk tijd om eens te gaan slapen. Vandaag was gewoon een prachtig mooie dag en dat zijn dingen die je, ik, moet koesteren.

Slaapwel suikertjes van me!