Er mist een onderdeel

 "I feel like running away
I'm still so far from home
You say that I'll never change
But what the fuck do you know?
I'll burn it all to the ground before I let you in
Please forgive me, I can't forgive you now."
#FFDT

Het is niet altijd gemakkelijk om je staande te houden in een veel eisende maatschappij. Je komt, hoe je het ook went of keert elke keer weer voor een teleurstelling te staan. De littekens uit je verleden zijn de gidsen van je heden. Je maakt je keuzes op basis van wat er vroeger is gebeurd. Heus niet iedereen doet dat maar ik ben er van overtuigd dat het verleden je toekomst wel kleurt. Het bepaalt (deels) hoe je de signalen uit je omgeving interpreteert.

Wat als jij je in je leven nooit gewaardeerd hebt gevoeld? Wat als je in je leven verschrikkelijk gepest bent? Wat als je in je leven al dikwijls bent afgewezen? Je bouwt dan een muur om je heen of je gaat overcompenseren, hetgeen dat je uiteindelijk ook de das om zal doen. Je voert een soort innerlijke strijd om te bewijzen dat je sterker bent dan wat er altijd tegen je is gezegd. Je probeert te laten zien dat je meer bent dan hetgeen waar je altijd voor bent uitgemaakt.

Het is soms zo moeilijk om te denken "fuck you bitch!" Het is soms best moeilijk om te denken "dan niet." Misschien is het ook wel een deel van mijn autisme, mij zaken zo persoonlijk aan te trekken. Moeite hebben met hechten en loslaten, twee zaken die in sommige gevallen onlosmakelijk met elkaar verboden zijn. Een goede vriend zei eens tegen mij "Hoe minder je verwacht, des ter minder word je teleurgesteld." Met andere woorden, als je ergens niets van verwacht en het op  je af laat komen, dan kan je eerder positief verrast worden dan negatief.

Noem het een pessimistische inslag maar ik zie het toch als een soort van overleven. Als je zoals ik een vorm van autisme hebt, dan mis je een natuurlijk filter die zaken milder maakt. Bij mij is dat filter er niet en daardoor komt alle informatie rauw en puur binnen. Als een soort RAR bestand. Het een hap informatie die ik zelf moet regulieren. Dat valt niet altijd mee. Het komt binnen als een raket in de Gazastrook. Hierdoor ben ik ook langer van slag van sommige dingen dan 'normale' mensen. Hierdoor komen zaken ook harder binnen, intenser binnen dan bij 'normale' mensen en dat is iets waar ik mee moet dealen.

Ik heb dat ondertussen geaccepteerd maar dat betekent niet dat dit af en toe niet bijzonder lastig is. Als iemand in de supermarkt bot of lelijk tegen mij doet, dan ben ik meteen van slag. In plaats van dat ik denk "krijg jij even lekker de touwtyfus" Ik mis domweg het schild dat er voor zorgt dat dingen niet aan je gevoel komen. Neen, dat niet alles aan je gevoel komt. Zo ken ik iemand waarvan ik denk "ben jij nou nooit eens aangedaan of verdrietig?" Misschien ook wel, niet iedereen geeft dat altijd toe. Jezelf kwetsbaar opstellen is iets waar je wel ballen voor moet hebben.

Als jij jezelf kwetsbaar opstelt dan kan de ander je heel veel pijn doen. Als jij jezelf kwetsbaar opstelt dan kan de ander dat nu of later tegen je gebruiken. Anderzijds, al er al heel veel tegen je is gebruikt dan ga je op den duur ook denken 'fuck it, zo ben ik nou eenmaal'

Ik lijk op de sociale media echt een gannef. Dat is ook een soort pantser, als je die van nature niet hebt dan ga je er eentje kweken. In feite ben ik best wel een brullip. Zo krijg ik nog elke keer dat Heracles opkomt voor de wedstrijd een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen. Ik vind mijzelf dan zo een ongelofelijke muts. Wat heet, ik beschouw mezelf dan als een soort oppermuts. Zie mij daar nou staan!

Ach ja, soms is het beter om je eigen ik maar te nemen voor wat het is.... al is dat soms wel moeilijk. Ze zeggen wel eens "als je niet in jezelf gelooft, hoe moet een ander dat dan doen?" ik ben van mening dat deze waarheid andersom ook waar is. "Als niemand in jou gelooft, hoe moet jij dat dan doen?" Ik denk dat het een wisselwerking is. Je kan je zelfvertrouwen niet in je eentje kweken. Je kan het niet alleen opbouwen, je hebt daar anderen voor nodig.

Afijn het is tijd om nog een paar vlogs te kijken en dan te gaan slapen. Bedankt voor het lezen en tot een nieuwe blog!