Soms

Vandaag was weer zo een dag waarvan ik dacht dat ze roemloos ten onder zou gaan in kommer en kwel. Of zoals de Engelsen zeggen (en de jeugd) What the fuck? Eigenlijk niet alleen vandaag maar ook gisteren.

Zo  ging ik gisteravond nog even naar buiten om een 'gym', bekend van het beruchte spel 'Pokémon Go' te veroveren. Haastig snelde ik op mijn slippers door het gras naar de desbetreffende plek om daar als een soort halve tamme op mijn telefoon te tikken. Geruststellende gedachte? Dit is iets wat men in het heden ten daagse straatbeeld vaker ziet.

Op mijn terugweg, nog helemaal in de gloria van mijn overwinning vond ik een benzinedop! Huh? In geen velden of wegen is er een benzinepomp maar ik vind een dop.

Vanmorgen was ik al voor dag en dauw wakker. (voor mijn doen) die haan had zich reeds ter barsten gekraaid, menig moeder had al haar boodschappen gedaan en de laatste buurtroddels uitgewisseld met andere Miss-Etamfiguren, de krantenjongen zat al in de schoolbanken maar toch. Zeker gezien het tijdstip dat ik naar de stee ging, was ik op tijd in de veren.

Dit weekend had ik mijn kapstok ontmanteld. Een hoop jassen en vesten die te klein waren geworden heb ik vergaard in een plasticzak en deze heb ik naar één van de afvalpunten gebracht. In dit geval bij de Jumbo, je weet wel, die winkel die heel Twitter in rep en roer bracht.

Ik had besloten om een heuse stadswandeling te maken. Neen, niet zomaar "vuur't gat vot" maar ik had een missie! Pokémon! Je zou denken 'ga toch werken' maar daar kom ik in een ander column op terug.

Ik was net goed en wel onderweg wanneer ik zie hoe een vrachtwagenchauffeur met zijn vrachtwagen een auto schampt. Krak! De bestuurder had dit niet in de gaten en trok zodoende de auto een stukje mee. De automobilist schreeuwde en zette de achtervolging in. Ik wilde met de politie bellen om mij alvast als getuige te melden echter stond het duo verderop al stil. Ik ben er naartoe gewandeld en heb mezelf aangeboden als getuige. Dat bleek achteraf net zo nutteloos als de mannelijke tepel maar dat terzijde. De ene partij wilde graag dat de politie kwam opdraven, zo geschiedde. Al die tijd ben ik erbij gebleven. Sommige buurtbewoners kwamen poolshoogte nemen en u weet het, iedereen weet meteen waar het mis ging en hoe het anders had gemoeten.

Vervolgens kwam de politie ter plekke. Ze vonden dit duidelijk werk dat beneden hun stand was. Tja! In Rotterdam waren ze hier waarschijnlijk niet eens voor gekomen maar dit is Almelo. Volgens Herman Finkers weet de Almelose politie amper hoe ze 'criminaliteit' moeten spellen. Ik stond, volledig nutteloos te zijn. Lekker dan! Heb je daarvoor al die tijd gewacht.

Nadat ik mijn gegevens had gegeven aan de automobilist vervolgde ik mijn weg en was diep teleurgesteld dat ik weinig bijzondere Pokémon kon vinden. Het beloofde een magere ochtend te worden. Liever zag ik dat andersom. Ik mager en een vette vangst, helaas kan je, zoals mijn roostermaakster het altijd zeg, ze niet altijd alle zes gooien.

Zo zit het leven in elkaar. Je kan niet altijd winnen en soms win je als je verliest. Het leven is soms zo bizar. Onlangs maakte ik me druk omdat ik mijn vrijwilligerswerk per 2017 kwijt ben. In hetzelfde tijdsbestek van mijn gepeins raakte iemand op Twitter haar zoon kwijt door een ongeval. Moet ik dan bij mijzelf te rade gaan dat ik niet zo moet miepen of moet ik tot de conclusie komen dat één ieder recht heeft op zijn eigen verdriet. (weer Herman Finkers)

Vanmorgen sprak ik met een ex-vriend. We waren aan het chatten. Hij is onlangs, geheel onverwachts zijn vader verloren. Dat soort dingen zijn zo bizar en niet te bevatten.

Soms lopen de dingen in je  leven totaal anders dan gepland. Soms moet je opeens keuzes die je helemaal niet wil maken of die je juist moet maken. Soms wil je zo een keuze helemaal niet uit willen leggen. Wat je ook kiest, er zijn altijd mensen die het er niet mee eens zijn en dat is soms best frustrerend.