dinsdag 16 april 2013

Taboe of niet

Praten over taboes is nooit gemakkelijk. Wie of wat bepaald eigenlijk wat een "taboe" is? Is het niet zo dat "Taboe" een abstract begrip is geworden binnen onze samenleving? Men gooit tegenwoordig alles op het internet. De sociale media zijn een bron van persoonlijke informatie geworden waarop alles zonder enig schroom geplaats wordt. Het lijkt alsof het woord "taboe" met de geboorte van de sociale media is gestorven echter blijkt niets minder waar. Men is in shock als men iets schrijft dat buiten het standpunt van de gros der samenleving valt, men spreekt schande van zaken die op de één of andere manier niet worden geaccepteerd en één ieder met meer dan 3 hersencellen post luk raak zijn of haar mening op Twitter, Facebook en Hyves.

Praten is echter een stuk moeilijker. Wanneer je met iemand een gesprek aanknoopt, een bekende, en hij of zij vraagt hoe het met je gaat is het verwachtingspatroon dat je antwoordt dat het goed gaat. Echter wanneer je zegt dat het niet goed gaat lijkt je gesprekspartner al snel van slag. Men verwacht het niet. Diepe gevoelens, verhalen, geheimen, in het gesprek van man tot man lijken ze dieper verankert dan dat de sociale media doen blijken. Men lijkt in het analoge gesprek verlegen, bang en teruggetrokken terwijl de grootst mogelijke nonsens zonder schroom op het www wordt geplaatst. Foto's van dronkenschap, van een net iets te intiem dansje of amper beargumenteerde standpunten vliegen je om de oren. Inhoudelijk heeft het weinig om handen maar toch smult men van elkaars berichten, is het een must om zoveel mogelijk volgers te hebben en ben je pas hip wanneer je iedere minuut mededeelt wat je aan het doen bent, waar en met wie.

Natuurlijk is revolutie iets dat al jaren en jaren bestaat en waar altijd al zowel loftrompetten voor hebben geklonken als afkeer. De ene is bang voor de revolutie in de techniek en de ander bejubelt het maar, wat zeggen de experts? Zijn er überhaupt experts want in hoeverre is vast te stellen of de weelde aan al dan niet gewenste informatie over ons leven gewenst is? Of het schadelijk kan zijn en of het ons sociale leven in het echt, zonder Whatsapp, Twitter e.d. beinvloed, al dan niet op negatieve wijze.

Men smijt alles te kus en te keur op het internet. We weten wat de buren eten, wie zijn kinderen op schoolkamp gaan en wie er even flink de balen over in heeft qua werk. We weten wie wat doet in het weekend, wie er een leuk jurkje heeft gevonden of een paar hippe sneakers. Informatie waar je weinig aan hebt, maar wat wij als socialewezens verorberen als zoete broodjes. Hoe erger, hoe meer leed, hoe meer actie, hoe meer er wordt gesmuld. Het lijkt haast wel of men hunkert naar leed van een ander. Leed van een ander dat alleen op het www mag bestaan want zodra het ter sprake komt in een face to face gesprek houden velen de boot af, weten niet hoe te reageren of waar te kijken. Heus, dit geldt niet voor iedereen. Vrienden van elkaar, partners van elkaar, ze zullen hun weg weten te bewandelen en tussen hoop en liefde te delen met een biertje, een kop thee of een bord Hollandse prak. Echter de losse flodders zullen het liefste willen wegvluchten naar de veiligheid van de digitale snelweg. Gaat de jeugd van de toekomst ten onder aan de digitalisering of zal het gesprek van man tot man zijn kwaliteit blijven behouden?


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Op de thee bij de dominee #25

 Het is triestig weer. Miezerregen en niet uitgesproken warm. Met de leenauto naar Wierden! Tieske ophalen voor een wandeling en daarna babb...