Briefje aan Karin

Hoi Karin,

Tofste Rotterdammert die ik ken. Hoe gaat het nu met je? Ben je al een beetje bekomen van het feit dat die geepekoppen je van je grondgebied hebben getrokken? Het is toch ook gewoon bloedverziekend joh. Naja in mijn vorige briefje aan je heb ik daar al een hoop tekst aan verbruikt dus dat ga ik nu niet doen.

Laatst stond ik buiten en lagen mijn sleutels binnen (te leggen)  Ik word al vroeg daaps. Gelukkig kwamen de hulptroepen snel. Zo kon ik alsnog naar de training. Je weet wel, die training waar je hamstrings wegbranden als pizza's in een te hete oven. Ik heb ooit een pizza gecremeerd. Stinken man, halve keet stond blauw en ik had niets te eten. Het leven van een niet getalenteerde huisvrouw gaat over dooie rozen. Zucht.

Dat jij met jouw kort pittig kapsel niet rond flaneert op de huishoudbeurs. Vechten om gratis wasmiddel, staan te soppen om een paar plastic multifunctionele bakjes en staan kwijlen bij strijkijzers waar je ook tosti's mee kan bakken. Anderzijds koop jij je kleren niet bij Miss Etam en draag je ook geen gezondheidsslippers dus je krijgt het voordeel van de twijfel. Verder hou ik wel van je hoor.

Weet je dat ik ooit in een vlaag van verstandsverbijstering had bedacht om naar de huishoudbeurs te gaan? Ze hadden we toen ter plekke moeten afschieten of moeten laten opnemen. Je struikelt er elke centimeter over de aardappelmercedessen, je wordt bijna geëxecuteerd als jij sneller bij dat laatste kaasblokje bent dan Truida en als je in de trein zit voelt het haast alsof je op transport bent gezet. Hutje op mutje. Eigenlijk zouden ze de huishoudbeurs als straf moeten inzetten bij justitie.

Jouw man had iets gepost over Tupperware. Ik ken iemand die naar die feesten ging en dan thuis kwam met 40 bakjes die voorgoed in de kast verdwenen. Zoals het bootje in de Bermudadriehoek en sokken in mijn wasmachine. Onvoorstelbaar hoe sokken in het niets kunnen oplossen. Het lijkt mijn biervoorraad wel in het weekend.

Vind je me nog een beetje lief of ben je mijn geklaag op Facebook al beu? Sorry lieverd. Zoals het een echte Nederlander betaamt hebt ik nou éénmaal af en toe wat te zeiklijsteren. Het leven is ook niet eerlijk. Zo rolde onlangs de rol met zakjes voor groenten door gans de Jumbo. Daar moest ik op een drafje achteraan om vervolgens het geheel weer netjes op de rol te krijgen. Nou, dat is echt een hele toestand.

Ook zoiets, je pakt een pakje vleeswaren uit het schap en daarmee veroorzaak je een lawine-effect waardoor je poten bedolven zijn onder de pakjes salami die je nooit meer terug in het schap kan krijgen. Soms denk ik oprecht dat ik vervloekt ben.

Mop, ik mis je wel een beetje hoor. Hopelijk knap je weer wat op en krijgt heel dat gezeik een plekje. Dit heb je zo niet verdiend. Graftyfushoerenzooi.

Liefs en tot de volgende,

Eef