Dag lezers
Sinds een tijdje heb een contact met een pastoor uit Heemstede van de parochie 'Bavo'. Omdat ik me wat aan het verdiepen ben in religie volgde ik zijn tweets. Las zijn preken en zo kwam het dat ik welkom was om eens een viering mee te maken.
Heemstede, waar ligt dat? 169 kilometer verderop, onder de rook van Haarlem. Best ver. De laatste tijd kom ik tot niets meer. De dag doorkomen is al een hele toestand. Een bezoek aan Heemstede, wat ook nog erg spannend voor me zou worden, vergde dus een zorgvuldige voorbereiding en de hoop dat ik de bewuste zondag een 'goede' dag zou hebben.
Wat vond ik het spannend. Wat werd er van me verwacht, hoe ziet zo een dienst eruit, waar moet je gaan zitten. Talrijke vragen die mijn hoofd op hol deden slaan. Het zomaar over me heen laten komen was geen optie. Je bent autistisch of je bent het niet.
De dag ervoor zoveel mogelijk geprobeerd de batterij op te laden. Alle afspraken afgezegd. Na een hele slechte/heftige week had ik geen andere keuze. Ik was doodmoe. Tevens zou ik een Twitter-contact ontmoeten die ik sinds 2011 ken en waar ik contact mee heb. Hem op de hoogte gebracht over de staat van mijn arm. Helaas, het ging weer mis.
Zo kwam het dat ik op zondagochtend om 07:10 mijn bed uitrolde. Mijzelf naar de douche sleepte in een dappere poging om wakker te worden. Snel aangekleed, autoruiten gekrabd en hop op naar de dienst, excuus viering.
De reis in een korte samenvatting: druk, geflitst, opletten, veel rijbanen en 1 vliegtuig van dichtbij gezien.
Daar stond ie dan. De Heilige Bavo. Het was frisjes en ik stond te wiebelen. Wat te doen? Al naar binnen? Waar dan? Uit eindelijk toch iemand gevraagd. Oef wat spannend!
Mien was binnen! Wat een mooie kerk. Groot, groene plafonds en schitterend glas- en loodwerk. Na enig aarzelen en met wat instructie toch maar een plekje gezocht. O mensen, ik was compleet uit mijn comfortzone gerukt.
Vervolgens arriveerde eerwaarde van Peperstraten. Elkaar even begroet. Hij vond het fijn dat ik er was. Lief. Een dame van het koor had me ook al zo vriendelijk begroet.
De dienst was bijzonder. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. In een grijs verleden een keer een kerkdienst maar toen was ik 9. 23 jaar geleden dus.
Het was echt mooi. Bijzonder maar ook een soort van overweldigend. Het koor, de dingen die werden verteld, de rituelen. Het was net of ik even helemaal los was van drukke en chaotische buitenwereld. Die zich achter de grote deuren van de kerk bevond. Even geen digitaal verkeer. Even geen hippe Engelse taal. Een keurig geprint boekje, liederen die al sedert jaar en dag bestaan en eens ervaren hoe een preek kan verlopen. Niet saai, stoffig en slaapverwekkend maar juist inspirerend. Als niet gelovige bracht het geheel me toch een soort van rustmoment. Een moment om tot mezelf te komen. Een realisatiemoment en moment van educatie.
Ergens voelden sommige dingen ongemakkelijk. Niet dat ze per se ongemakkelijk waren maar als leek weet je niet van de hoed en de rand. Dat maakte het wel wat ingewikkeld. Gelukkig reageerde men vriendelijk en begripvol.
De broodviering vond ik zeer bijzonder om vanaf de zijlijn mee te mogen maken.
Nadien was er tijd voor koffie en Pennywafels. Tijd om even met de pastoor te praten. Ik was zo verlegen maar ook nog compleet onder de indruk....
Het was mooi. Een waardevolle ervaring om mee te nemen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten