Lief dagboek,
Sinds ik weet dat mijn droomprins van een zilveruitje op een blokje kaas houdt weet ik niet precies zeker of er wel een toekomst voor ons samen inzit.
Ik heb al zo een hekel aan zilveruitjes. Zal je net zien dat ik voor hem die pot moet opendraaien en al het nat over de pantoffels krijg. Je zou zo zeggen: hij de held, ik de pantoffels maar ik vrees dat mijn poesjeduifje en-en is.
Wel zijn we iets gaan drinken, in zo een kroeg met van die stoffige kleedjes op tafel uit de tijd van tante Jo, Oranje bier op de tap en sloffe pinda's in een schaaltje op de bar. Het was heel gezellig hoor. Hij vertelde over zijn voorliefde voor Abba-muziek en dat zijn moeder lid is van de Bingo-club en dat hij soms meegaat om haar te vertellen wat de omroepster nu zegt. Het arme mens wordt een beetje doof. Ook is hij een liefhebber van wandelen op de hei en om dan de heidewesp te fotograferen.
Kind, als ik een wesp zie maak ik karatebewegingen en neem hysterisch de pleitvaart. Laat staan dat ik die krengen op zondagochtend 8 uur ga fotograferen. Dan draai ik me nog liever om. Mits ik niet gewekt word door ketsende buren die iets proberen te doen aan de vergrijzing des vaderlands.
Hij bestelde een 'bittergarnituurtje' zette zijn meest intellectuele gezicht op en sprak de woorden: "waarom heet het bittergarnituur als het helemaal niet bitter is?" Ik haalde mijn schouders op. Nam een slof van mijn Herfstbok en gaf een oude man zijn biljartbal terug die hij zojuist kordaat van het laken had gestoten. Precisie mensen, gevoel... mannen..
.
Ik vertelde hem vol trots dat ik eens, met één boer, 5 kaarsen had weten te doven. Hij keek me glazig aan en draaide met zijn glas sherry rondjes op de tafel. Nou zeg! Dat is anders een niet te evenaren prestatie hoor. Al mocht ik het van mijn UWV-coach niet toevoegen op mijn CV. Na so was! Heb je een keer kwaliteiten mag je ze niet benoemen. De moeite geheel ten spijt dus.
Hij ging naar de wc, waarschijnlijk om zijn moeder te bellen. Ik rekte me uit. Knipoogde naar de barman en zette op Twitter dat het leven kut is, maar dat Ajax pas echt kut is. Appte met een vriendin over het ach en wee van de politiek en stuurde een goeie vriend een virtuele klapzoen.
Toen hij terug kwam zag ik dat zijn gulp open stond. Och arme jongen. De punt van zijn overhemd kwam er zelfs uit. Maak ik dan zo een verpletterende indruk? Kennelijk wel. Dus ik zei "schat, is het vandaag opendeurdag?" Hij keek me stom verbaasd aan. Ik kan toch moeilijk zeggen: "Hey pik, je paard loopt weg, sluit die hangar effe voor je wordt opgepakt"
Volgens mij is daten en ik niet een goed huwelijk. Misschien de LOI eens raadplegen of zij ook cursussen aanbieden. Hoe je als vrouw hoffelijk en charmant overkomt. Dat je een man moet complimenteren om zijn ego te strelen. Dat je niet dingen zegt als: "Ach lieverd, het geeft niet dat je een kleintje hebt, zolang het maar geen kind is. Die snotteren, slijmen en stinken!"
Ach lief dagboek, ik ga maar weer over tot de orde van de dag. Dikke kus en tot de volgende ronde.
Sinds ik weet dat mijn droomprins van een zilveruitje op een blokje kaas houdt weet ik niet precies zeker of er wel een toekomst voor ons samen inzit.
Ik heb al zo een hekel aan zilveruitjes. Zal je net zien dat ik voor hem die pot moet opendraaien en al het nat over de pantoffels krijg. Je zou zo zeggen: hij de held, ik de pantoffels maar ik vrees dat mijn poesjeduifje en-en is.
Wel zijn we iets gaan drinken, in zo een kroeg met van die stoffige kleedjes op tafel uit de tijd van tante Jo, Oranje bier op de tap en sloffe pinda's in een schaaltje op de bar. Het was heel gezellig hoor. Hij vertelde over zijn voorliefde voor Abba-muziek en dat zijn moeder lid is van de Bingo-club en dat hij soms meegaat om haar te vertellen wat de omroepster nu zegt. Het arme mens wordt een beetje doof. Ook is hij een liefhebber van wandelen op de hei en om dan de heidewesp te fotograferen.
Kind, als ik een wesp zie maak ik karatebewegingen en neem hysterisch de pleitvaart. Laat staan dat ik die krengen op zondagochtend 8 uur ga fotograferen. Dan draai ik me nog liever om. Mits ik niet gewekt word door ketsende buren die iets proberen te doen aan de vergrijzing des vaderlands.
Hij bestelde een 'bittergarnituurtje' zette zijn meest intellectuele gezicht op en sprak de woorden: "waarom heet het bittergarnituur als het helemaal niet bitter is?" Ik haalde mijn schouders op. Nam een slof van mijn Herfstbok en gaf een oude man zijn biljartbal terug die hij zojuist kordaat van het laken had gestoten. Precisie mensen, gevoel... mannen..
.
Ik vertelde hem vol trots dat ik eens, met één boer, 5 kaarsen had weten te doven. Hij keek me glazig aan en draaide met zijn glas sherry rondjes op de tafel. Nou zeg! Dat is anders een niet te evenaren prestatie hoor. Al mocht ik het van mijn UWV-coach niet toevoegen op mijn CV. Na so was! Heb je een keer kwaliteiten mag je ze niet benoemen. De moeite geheel ten spijt dus.
Hij ging naar de wc, waarschijnlijk om zijn moeder te bellen. Ik rekte me uit. Knipoogde naar de barman en zette op Twitter dat het leven kut is, maar dat Ajax pas echt kut is. Appte met een vriendin over het ach en wee van de politiek en stuurde een goeie vriend een virtuele klapzoen.
Toen hij terug kwam zag ik dat zijn gulp open stond. Och arme jongen. De punt van zijn overhemd kwam er zelfs uit. Maak ik dan zo een verpletterende indruk? Kennelijk wel. Dus ik zei "schat, is het vandaag opendeurdag?" Hij keek me stom verbaasd aan. Ik kan toch moeilijk zeggen: "Hey pik, je paard loopt weg, sluit die hangar effe voor je wordt opgepakt"
Volgens mij is daten en ik niet een goed huwelijk. Misschien de LOI eens raadplegen of zij ook cursussen aanbieden. Hoe je als vrouw hoffelijk en charmant overkomt. Dat je een man moet complimenteren om zijn ego te strelen. Dat je niet dingen zegt als: "Ach lieverd, het geeft niet dat je een kleintje hebt, zolang het maar geen kind is. Die snotteren, slijmen en stinken!"
Ach lief dagboek, ik ga maar weer over tot de orde van de dag. Dikke kus en tot de volgende ronde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten