Dag liefjes,
Vandaag was de dag dat ik me kon inbeelden hoe Noach zich voelde. De straat was één grote rivier geworden en wie stond daar weer middenin met haar witte klapkuiten? Juist, Mien hier.
Goed, omdat het noodweer haar intrede had gedaan en het niet zeker was of wij met een Tsunami aan regenwater de Allee uit zouden spoelen trainden wij vandaag in de zaal.
Hebt u ooit getraind in een sauna? Tropische temperaturen in de Graven Esch. Terwijl de ventilator draaide en de luchtkoelers bijna een burn-out kregen.
Florianucie had een parcours uitgezet samen met Pieter. Allerlei spiergroepen kwamen aan bod. Het harem van Florianucie breidde zich snel uit. Na een warming up mochten we ons in het zweet werken.
Springen op een houten kistje. Nee, niet als een bok op een haverkist, dribbelpasjes door een platte ladder, kogelstoten zonder los te laten, sit-up's met een bal, iets met een gele bal en toen moest ik meteen aan de Teletubbies denken, lunches en nog veel meer.
Met z'n allen op een kluitje. Gelukkig werden we niet het riet ingestuurd. Het was een intervaltraining. Dat houdt in dat jij je een minuut helemaal het klaplazerus werkt en dan 20 seconden rust. Flo verzorgde ook nog een vette beat.
Ondanks de grote groep liep het gestructureerd mensen. Jawel! Er werd ook flink gezweet. Ze zijn nog aan het hozen.
Een ander bendelid en ik werden zo in de andere groep opgenomen alsof we daar altijd al hebben getraind. Zoiets blijf ik een mooi concept vinden. Want lieve lezers, nieuwe dingen, onbekende mensen, dat is voor uw autist van dienst niet leuk. Net als verrassingen. Behalve het verrassingsei. O nostalgie!
Onze bendeleider is trouwens mooi bruin geworden dus hij kan nu echt door voor een Italiaan. Bien bien!
We deden ook een oefening met twee grote lange en zware touwen waar je dan mee moet zwaaien. Nee, niet boven het hoofd. #zwaarouwe Dat is één van mijn favoriete oefeningen al moet ik het dan wel bekopen met een donders zere nek. Ach ja. No pain no gain of zo iets. Ja toch, niet dan.
Een uurtje lekker knallen. Onze bendeleider liep als een trotse pauw tussen zijn harem door om iedereen aan te moedigen, uit te dagen en te complimenteren. Goed bezig!
Toen we bezweet doch verkwikt weer buiten stonden was de verkoeling een verademing. Heerlijk! Die apocalyps van vandaag heeft ook nog iets goeds verricht.
Morgen nog een keer trainen en dan op naar Friesland. Fryslan Boppe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten