Hallo lieve lezers,
Dinsdagavond was het weer zover. De manschappen mochten weer aantreden en zich verplaatsen door de straten en steegjes van het pittoreske Almelo.
Aan mij de schone taak om ons nieuwe bendelid, potentieel nieuwe bendelid breeduit te vertellen over onze trainingsavonden. Zij wilde van alles weten en zo kon ik, als een soort van gids uit de doeken doen hoe het er aan toe ging. Vet ruig ja toch, niet dan.
Daar gingen we hoor. De sportzusjes -1 waren ook weer present. De hele meute was voorzien van de bekende ledstrips en hup naar buiten. Elastieken mee en gaan met die banaan. (wat ik beschouw als het kwaad op aarde. Bananen. Iek.)
In afwachting van wat Popeye, onze bendeleider, bedacht had marcheerden we het centrum in. Terwijl ik de meeste gestelde vraag aan mij ooit beantwoordde. "Nee hoor, ik heb het niet koud!"
Bij de fontein was het tijd om de motor eens flink op te laten warmen. Terwijl er af en toe een vreemdeling het tafereeltje gadesloeg waren wij druk doende met de de door Popeye bedachte oefeningen. Ook ons nieuwe bendelid moest er aan geloven. Ja mensen, als wij iemand een goede eerste indruk willen geven dan doen wij dat. Dat dan weer wel!
Een van onze bendeleden was op weg naar Pauw. Mijn vader denkt dat Pauw de revolutie van de kam heeft gemist en vindt hem maar een voddenbaal. Ik vind het wel een knappe vent maar ik hou niet van geleuter om het geleuter dus naar dat programma kijk ik niet. Sorry bendelid!
Afijn het hele bataljon zette koerst richting het stadhuis. Onderweg werd er van alles besproken, zoals alleen vrouwen dat doen en kunnen. Popeye strafte dat af door ons lunches te laten doen. Niet van dat benauwde maar gewoon boom om boom. Afgewisseld met de ganzenpas. Van het ene einde tot het andere einde. Allememachies!
Vervolgens liepen we richting het stadhuis en daar had Popeye iets leuks bedacht. Een circuit. Om fanatiek met de volle 30% er tegen aan te gaan. We gaan nog niet naar huis, nog lange niet nog lange niet en we gaan nog niet naar huis!
Na wat geklaag, gehijg en gepuf doch vol positieve energie liepen we vrolijk verder terwijl ik eens informeerde of een ander bendelid in Amerika ook zo een dikke bak had als hier in Nederland. Ja lieve mensen, als u die auto aanschouwt... dan denkt u "Ooooh bliksem wat gaaf!"
Enfin die elastieken... daar moest ook nog iets mee gebeuren, zo geschiedde. Armspieren trainen, flexibiliteit van de romp en eens zien wie het meest lenig is. Jottem!
Toen was het tijd om terug te keren naar het hoofdkwartier.
Het was een leuke en gezellige training.
Op naar de volgende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten